Ολοκληρώθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου η στέψη και ενθρόνιση του βασιλιά Καρόλου Γ’, με τη Βρετανία να περνάει και επίσημα στην επόμενή της φάση.
Η τελετή στέψης γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια, ωστόσο, ο ρόλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας είναι ως επί το πλείστον συμβολικός και οι εξουσίες του μονάρχη είναι εξαιρετικά περιορισμένες, σχολιάζει το Gzero Media. «Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’, κατά τη διάρκεια των επτά δεκαετιών της στον θρόνο, έμεινε επιδέξια εκτός της διαμάχης της κομματικής πολιτικής. Αυτή θα είναι πλέον και η πρόκληση του γιου της», αναφέρει, τονίζοντας ότι η εξουσία παραμένει στα χέρια της πολιτικής τάξης της Βρετανίας.
Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο, ωστόσο, για άλλες μοναρχίες στον κόσμο που έχουν συγκεντρώσει τεράστια δύναμη στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, συνεχίζει δίνοντας τρία παραδείγματα μοναρχιών που δεν είναι… άκακες.
Σαουδική Αραβία
Η Σαουδική Αραβία είναι μια απόλυτη μοναρχία, που σημαίνει ότι ο βασιλιάς, ο οποίος ηγείται του Οίκου των Σαούντ (βασιλική οικογένεια) υπηρετεί ως ή επιλέγει τον πρωθυπουργό. Από τότε που ιδρύθηκε το σύγχρονο κράτος της Σαουδικής Αραβίας το 1932, οι βασιλιάδες έχουν συγκεντρώσει τεράστια δύναμη, καθοδηγώντας την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του πλούσιου σε πετρέλαιο κράτους.
Αν και υπάρχει ένα σώμα 150 ατόμων, το οποίο προορίζεται να λειτουργεί ως συμβουλευτικό όργανο, στην πράξη, ωστόσο, η εξουσία παραδοσιακά σταματά στον επικεφαλής της μοναρχίας.
Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, ωστόσο, δεν είναι στην πραγματικότητα βασιλιάς. Ο διάδοχος του θρόνου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν (γνωστός ως MBS), ο έβδομος γιος του 87χρονου βασιλιά Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ Αλ Σαούντ, είναι ο de facto ηγέτης του κράτους για περίπου έξι χρόνια, επιβλέποντας βασικά χαρτοφυλάκια, όπως η οικονομία, η άμυνα, και εξωτερική πολιτική.
Μάλιστα ο MBS κάνει σημαντικές κινήσεις. Στο εσωτερικό, επέβλεψε τη σημαντική προσπάθεια κατά της διαφθοράς το 2017 που εκκαθάρισε δεκάδες ελίτ της Σαουδικής Αραβίας, ενώ ανέτρεψε επίσης την απαγόρευση των γυναικών οδηγών ως μέρος της προσπάθειας του βασιλείου να διαφοροποιηθεί και να εκσυγχρονίσει τη σαουδαραβική οικονομία.
Την ίδια ώρα, ο MBS – που ευρέως πιστεύεται ότι ενορχήστρωσε τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018 – έχει ξεκινήσει μια δυναμική γραμμή στην εξωτερική πολιτική, που περιλαμβάνει τον πόλεμο κατά των υποστηριζόμενων από το Ιράν μαχητών Χούθι στην Υεμένη που έχει μετατραπεί σε μια από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις στον κόσμο.
Επιπλέον, κινεί τα νήματα στην παγκόσμια ενεργειακή σκηνή. Οι αποφάσεις του τον έφεραν σε σύγκρουση με την αμερικανική κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, αφού απέρριψε το αίτημα της Ουάσιγκτον να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου για να αντισταθμίσει τις αυξήσεις των τιμών που προκλήθηκαν από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Ταϊλάνδη
Επισήμως, η Ταϊλάνδη – μια απόλυτη μοναρχία μέχρι το 1932 – έχει συνταγματική μοναρχία, που σημαίνει ότι ο βασιλιάς πρέπει να απομακρυνθεί από την καθημερινή πολιτική. Όμως καθ’ όλη τη διάρκεια των δεκαετιών πολιτικής αναταραχής στη χώρα, η μοναρχία χρησιμοποίησε καταπιεστικές τακτικές για να συγκεντρώσει ασυναγώνιστη εξουσία στην πολιτική και την κοινωνία.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο βασιλιάς Πουμιπόν (1950-2016) υπηρέτησε ως ο τελευταίος μεσολαβητής των πολλών πραξικοπημάτων της Ταϊλάνδης. Ο στρατός έχει υποστηρίξει περισσότερο τη μοναρχία τα τελευταία χρόνια αφού ο βασιλιάς Βαγιραλονγκόρν, ο οποίος ανέλαβε τον θρόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του το 2016, έδωσε την ευλογία του στον σημερινό πρωθυπουργό Πραγιούθ Τσαν-ότσα, πρώην στρατηγό που κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα το 2014.
Επιπλέον, η Ταϊλάνδη έχει μερικούς από τους πιο αυστηρούς βασιλικούς νόμους περί δυσφήμισης στον κόσμο, οι οποίοι ορίζουν ποινές φυλάκισης έως και 15 ετών για όσους δυσφημούν μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Το βαθύ χέρι του μονάρχη πυροδότησε ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Ταϊλάνδης το 2020.
Στις 14 Μαΐου, οι Ταϊλανδοί καλούνται στις κάλπες για πρώτη φορά από τότε που διαδηλώσεις συγκλόνισαν τη χώρα, με τους συμμετέχοντες να τολμούν να κάνουν την ερώτηση-ταμπού : Πόση πολιτική δύναμη πρέπει να έχει ο βασιλιάς;
Σουαζιλάνδη (Εσουατίνι)
Ο βασιλιάς Μσουάτι Γ΄ κυβερνά την αφρικανική χώρα των 1,1 εκατομμυρίων κατοίκων με σιδερένια γροθιά από τότε που ανέλαβε το θρόνο το 1986, σε ηλικία 18 ετών, μετά τον θάνατο του πατέρα του.
Ενώ ορισμένα μέλη του κοινοβουλίου εκλέγονται με τη λαϊκή ψήφο, τα πολιτικά κόμματα απαγορεύεται να συμμετέχουν στις εκλογές και το υπουργικό συμβούλιο διορίζεται από τον βασιλιά.
Ο βασιλιάς, που αναφέρεται ως Ngwenyama που σημαίνει «λιοντάρι» στη γλώσσα Σουάτι, διαθέτει πλήρη εξουσία και δεν ανέχεται καμία διαφωνία. Ενδεικτικό είναι ότι το 2018, ο Μσουάτι αποφάσισε να αλλάξει το όνομα της χώρας από Σουαζιλάνδη σε Εσουατίνι– και αυτό ήταν.
Ο ίδιος φυσικά ζει μέσα στη χλιδή, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας του ζει στη φτώχεια. Μετά από χρόνια οικονομικής καταστροφής, περίπου το ένα τρίτο όλων των πολιτών είναι άνεργοι – ενώ η χώρα έχει το υψηλότερο ποσοστό HIV στον κόσμο για άτομα ηλικίας 15-49 ετών.
Η βάναυση δολοφονία ενός φοιτητή στα χέρια των δυνάμεων ασφαλείας του Μσουάτι το 2021 πυροδότησε διαδηλώσεις στη χώρα, κάτι που δεν συνηθίζεται. Οι διαδηλώσεις κατέληξαν όμως σε δεκάδες νεκρούς αφού ο Μσουάτι έδωσε εντολή στις δυνάμεις ασφαλείας να ανοίξουν πυρ κατά των διαδηλωτών.
naftemporiki.gr
