Το όνειρο μιας γέφυρας που να συνδέει την ηπειρωτική χώρα με τη Σικελία, μέσω των Στενών της Μεσίνας χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή. Έκτοτε, διάφορα σχέδια συμπεριλαμβανομένης μιας βραχύβιας ιδέας για μια σήραγγα, έχουν έρθει στο προσκήνιο.
Εάν κατασκευαστεί, η γέφυρα που θα διασχίζει τα Στενά της Μεσίνας θα εκτείνεται σε μήκος 3,2 χιλιομέτρων και θα είναι η μεγαλύτερη κρεμαστή γέφυρα στον κόσμο, όπως σημειώνει το CNN.
Το 2006, ο διαγωνισμός για την κατασκευή της γέφυρας ανατέθηκε σε μια κοινοπραξία με επικεφαλής την ιταλική εταιρεία Salini Impregilo, που σήμερα ονομάζεται WeBuild. Όταν η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι έπεσε εκείνη τη χρονιά, τα σχέδια για την κατασκευή της γέφυρας κατέρρευσαν μαζί με την κυβέρνησή του, αφού ο επόμενος πρωθυπουργός, Ρομάνο Πρόντι, έκρινε ότι επρόκειτο για σπατάλη χρημάτων και κίνδυνο για το περιβάλλον.
Έργο 11,25 δισ. ευρώ
Έκτοτε, διάφορες κυβερνήσεις προσπάθησαν να την επαναφέρουν και ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός υπό τους Μελόνι, Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι την έβαλε στη λίστα των προεκλογικών του υποσχέσεων.
Η WeBuild, η οποία εξακολουθεί να έχει στα χαρτιά την ανάθεση του διαγωνισμού, μήνυσε την κυβέρνηση για παραβίαση της σύμβασης μετά την παύση του έργου, αλλά παραμένει η πιο πιθανή εταιρεία για να της δοθεί ξανά η δουλειά, παρά τις «εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας», δήλωσε ο Σαλβίνι στην Ένωση Ξένου Τύπου στη Ρώμη τον Μάρτιο, όταν παρουσίασε το σχέδιο.
«Αυτοί που κέρδισαν τον διαγωνισμό του 2006 είναι εκείνοι που πιθανότατα θα συνεχίσουν με την τελική εκδοχή του έργου», είπε, χωρίς να κατονομάσει απευθείας την WeBuild. Ο μηχανικός διευθυντής της WeBuild, Michele Longo, προσκλήθηκε στο κοινοβούλιο για να μιλήσει για το αναζωογονημένο σχέδιο στις 18 Απριλίου.
Το κόστος του έργου ανέρχεται σε 4,5 δισ. ευρώ (4,96 δισ. δολάρια) μόνο για τη γέφυρα και 6,75 δισ. ευρώ (7,4 δισ. δολάρια) για τις υποδομές που θα τη στηρίξουν και στις δύο πλευρές, οι οποίες περιλαμβάνουν την αναβάθμιση των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων, την κατασκευή τερματικών σταθμών και την εκτέλεση των προπαρασκευαστικών εργασιών στο έδαφος και τον πυθμένα για τη «μείωση των υδρογεωλογικών κινδύνων» κατά τη διάρκεια της κατασκευής, σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσιάστηκε στο υπουργείο Μεταφορών.
Από το 1965 έχουν ήδη δαπανηθεί 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ (1,3 δισεκατομμύρια δολάρια) σε δημόσια κονδύλια για μελέτες σκοπιμότητας, σύμφωνα με το ιταλικό υπουργείο Οικονομικών. Ο Σαλβίνι αρέσκεται να λέει ότι θα κοστίσει περισσότερο να μην κατασκευαστεί η γέφυρα παρά να κατασκευαστεί».
naftemporiki.gr
