Ο πληθυσμός της Μπουρκίνα Φάσο των 22 εκατομμυρίων, έχει μέση ηλικία 17 ετών – μία από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Έξι δεκαετίες μετά την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία αντιμετωπίζει ένα μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα: τι να κάνει με όλους αυτους τους νεαρούς πολιτες.
Οι εναλλακτικές είναι λίγες.
Ο Σαλίφ, από την παιδική του ηλικία, ήταν αποφασισμένος να μην ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του ως βαμβακοπαραγωγός, όπου τα κέρδη είναι χαμηλά και οι συνθήκες εργασίας δύσκολες.
Κστέφυγε για δουλειά σε ένα χρυσωρυχείο στο Μάλι. Αλλά ήταν μια δουλειά που παραλίγο να τον σκοτώσει.
«Πρέπει να αναμειγνύεις τον Nescafé με ναρκωτικά. Μόνο έτσι δεν θα φοβάσαι όταν κατεβαίνεις στο ορυχείο» λέει. «Μια μέρα είδα από μακριά ένα κίτρινο δοχείο και νόμιζα ότι περιείχε νερό, αλλά ήταν οξύ», είπε. Ευτυχώς, ένιωσε το κάψιμο στο χέρι του πριν το πιει .
Λίγο καιρό μετά, αναγκάστηκε να επιστρέψει επέστρεψε στην Μπουρκίνα Φάσο για να αναζητήσει δουλειά στην πατρίδα του, καθώς η φιλοδοξία του να μαζέψει αρκετά χρήματα για να παντρευτεί ναυάγησε.
Η επαγγελματική πορεία του Σαλίφ ακολουθεί την πορεία πολλών συμπατριωτών του: έφυγε για να σκάψει για χρυσό στο Μάλι, επέστρεψε στην πατρίδα του και εργάστηκε σε μια σειρά από επισφαλείς θέσεις εργασίας. Αυτή τη στιγμή εργάζεται ως φύλακας – ένα από τα λίγα ακμάζοντα επαγγέλματα σε μια χώρα που μαστίζεται από τον τζιχαντισμό, μία ακόμη «πηγή» εργασίας, όπως και ο στρατός.
Σταθερή πηγή εισοδήματος και…ανδρισμός
Σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο, ο πρώτος λόγος που επικαλούνται οι νέοι άνδρες για να ενταχθούν σε ένοπλες ομάδες είναι η σταθερή πηγή εισοδήματος. Εντάσσονται επίσης για το κύρος τους. «Ένα από τα θέλγητρα αυτών των ομάδων απορρέει, εν μέρει, από την πίεση που ασκείται στους άνδρες να αποδείξουν τον ανδρισμό τους», αναφέρει η έκθεση.
Μερικές φορές οι νέοι μένουν χωρίς επιλογή. “Είτε θα ενταχθούν σε αυτούς είτε θα αντιμετωπίσουν τον θάνατο”, δήλωσε στον Guardian πηγή που εργάζεται σε προγράμματα αλφαβητισμού των νέων στο Bobo-Dioulasso και είναι εξοικειωμένη με τη στρατολόγηση των τζιχαντιστών.
Ο Σαλίφ δηλώνει ωστόσο ότι δεν το…έχει με τα όπλα, είτε με τον στρατό είτε με μια τζιχαντιστική οργάνωση. “Φοβάμαι το αίμα. Δεν έχω καταλήξει σε τζιχαντιστική ομάδα επειδή έχω ευαίσθητη καρδιά”, δήλωσε.
Αντ’ αυτού, καθώς αναλογιζόταν το μέλλον του, οι σκέψεις του στρέφονταν στη θρησκεία. “Eλπίζω μόνο στον Θεό. Αυτός έχει τον τελευταίο λόγο και είναι αυτός που με έχει σώσει πολλές φορές στη ζωή μου”.
