Το «VAR» της γαλλικής πολιτικής μίλησε και συμφώνησε με την κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν: Το Συνταγματικό Συμβούλιο επικύρωσε το μεγαλύτερο μέρος της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της ελάχιστης ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη (με 43 έτη εργασίας να απαιτούνται για τη λήψη πλήρους σύνταξης).
Ωστόσο, το εννεαμελές Συμβούλιο απέρριψε πολλά άλλα στοιχεία της μεταρρύθμισης, τα οποία θεωρούνται όμως επουσιώδη.
Η απόφαση αυτή έβαλε τέλος στην αβεβαιότητα που είχε υπάρξει τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με ένα μέτρο που αμφισβητήθηκε από μαζικές συνδικαλιστικές διαδηλώσεις τους τελευταίους τρεις μήνες.
Λίγες αποφάσεις του Συμβουλίου είχαν δημιουργήσει τόσες προσδοκίες στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας. Ο «λευκός καπνός» ήταν, αναμφίβολα, μια κανάτα με κρύο νερό για τα συνδικάτα, όπως και σχεδόν για το 70% των Γάλλων που -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις -αντιτίθενται στην αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Το εννεαμελές Συμβούλιο, που αποτελείται από ένα μείγμα βετεράνων δικαστών και πολιτικών, υπό την προεδρία του σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργου Λοράνς Φαμπιούς, απέρριψε επίσης το αίτημα για τη διοργάνωση δημοψηφίσματος. Πήρε την απόφαση αυτή με την αντίληψη ότι ο νόμος δεν συνεπάγεται σημαντική νομοθετική αλλαγή. Προβλέποντας αυτή την πιθανή απόφαση, τα συνδικάτα υπέβαλαν ήδη μια δεύτερη πρόταση δημοψηφίσματος, την οποία το Συμβούλιο πρέπει να εξετάσει τις επόμενες εβδομάδες.
Πύρρειος νίκη για τον Μακρόν;
Η απόφαση των εννιά σοφών του Συμβουλίου θεωρείται από την αντιπολίτευση ως μια κοινωνική βόμβα. Περισσότερες από 130 διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν χθες το απόγευμα σε όλη τη Γαλλία. Όταν κοινοποιήθηκε η απόφαση ξέσπασαν συγκρούσεις το βράδυ σε διάφορες πόλεις.
«Με το Συνταγματικό Συμβούλιο ή χωρίς αυτό, δεν θέλουμε τον νόμο σας!», φώναζαν εκατοντάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν μπροστά από το Δημαρχείο του Παρισιού.
Οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε κάδους σκουπιδιών στη μέση του δρόμου. Ανάλογες διαδηλώσεις ξέσπασαν και σε άλλες πόλεις, όπως η Λυών, το Στρασβούργο και η Λιλ.
«Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος γίνεται ακόμη πιο βίαιη και βάναυση,μετά τη συνταγματική απόφαση», υποστήριξε η Σοφί Μπινέ, η νέα γενική γραμματέας της CGT,ενός από τα μεγαλύτερα συνδικάτα στη Γαλλία . «Ζητάμε από τον πρόεδρο να ανακτήσει την σοφία του. (…) Εάν δεν αποσύρει το κείμενο, δεν θα μπορέσει να μεταρρυθμίσει τη χώρα», προειδοποίησε.
Τα συνδικάτα συμβούλεψαν τον Μακρόν να μην επικυρώσει το μέτρο. Μια πολύ απίθανη υπόθεση. Το εκτελεστικό διάταγμα θα μπορούσε να υπογραφεί την επόμενη εβδομάδα ή ακόμα και αυτό το Σαββατοκύριακο. Η έναρξη ισχύος του νόμου έχει προγραμματιστεί για την 1η Σεπτεμβρίου .
«Ο αγώνας συνεχίζεται» αντέδρασε ο Ζαν Λικ Μελανσόν, επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας». Το Συνταγματικό Συμβούλιο «δείχνει ότι είναι πιο προσεκτικό στις ανάγκες της προεδρικής μοναρχίας παρά στις ανάγκες του κυρίαρχου λαού», υποστήριξε ο Μελανσόν .
Για τη Μαρίν Λεπέν, «η μοίρα της μεταρρύθμισης δεν έχει κριθεί». Η επικεφαλής της ακροδεξιάς έχει υποσχεθεί ότι μόλις έρθει στην εξουσία θα την καταργήσει.
Για τον Φαμπιάν Ρουσέλ, επικεφαλής του Γαλλικού ΚΚ, η απόφαση είναι «χαστούκι», τώρα «είμαστε σε ένα ηφαίστειο».
Η Μαρίν Τοντελιέ, γραμματέας της Europe-Ecology, κάνει λόγο για «δημοκρατικό αδιέξοδο». Μετά την απόφαση των σοφών «η μεταρρύθμιση είναι νόμιμη αλλά περισσότερο από ποτέ παράνομη», υποστήριξε. Για τον Ολιβιέ Φορ, γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, είναι «απογοήτευση, αλλά όχι παράδοση», η μάχη συνεχίζεται.
«Ούτε νικητές ούτε ηττημένοι»
Η πρωθυπουργός, Ελίζαμπεθ Μπορν, αντέδρασε με tweet, τονίζοντας πώς δεν υπάρχουν «ούτε νικητές ούτε ηττημένοι». Με την απόφαση του Συμβουλίου «φτάσαμε στο τέλος μιας δημοκρατικής διαδικασίας».
Τα συνδικάτα πάντως ετοιμάζουν τώρα τις διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου, που αναμένονται δυναμικές. Απέρριψαν ήδη την πρόσκληση του Εμανουέλ Μακρόν να πάνε στα Ηλύσια την ερχόμενη Τρίτη για να ανοίξει νέος πολιτικός κύκλος.
Τα συνδικάτα έκαναν γνωστό ότι δεν θα πάνε σε καμία «συνάντηση» πριν την Εργατική Πρωτομαγιά και θα στηρίξουν «δράσεις και απεργίες» που θα αποφασιστούν τοπικά το αμέσως επόμενο διάστημα. Η προϋπόθεση που έθεσαν τα συνδικάτα παραμένει η μη δημοσίευση του νόμου: αυτή η υπόθεση δεν είναι ρεαλιστική, διότι ο πρόεδρος είναι πρακτικά υποχρεωμένος να το πράξει, ακόμη κι αν υπάρχει ακόμη η δυνατότητα του άρθρου 10, δηλαδή να υποβάλει εκ νέου το κείμενο του νόμου στην Εθνοσυνέλευση για νέα συζήτηση και ψηφοφορία.
