Σπαρακτικές σκηνές εκτυλίσσονται πάνω από τους μαζικούς τάφους, με τους συγγενείς να αποχαιρετούν βιαστικά τους δικούς τους, συχνά απλώς με μια σύντομη προσευχή. Μετά, ένα κομμάτι ξύλο καρφώνεται στο έδαφος, και όλα τελειώνουν.
Στα περίχωρα του Τουρκικού Καχραμανμάρας, κάποτε μια πανέμορφη πόλη, φωλιασμένη στους πρόποδες του βουνού Αχίρ, σήμερα ένας σωρός από συντρίμμια, από τον φονικό σεισμό , οι εκσκαφείς σκάβουν ακατάπαυστα το πευκοδάσος του νεκροταφείου ανοίγοντας τάφρους μήκους 200 μέτρων.
“Σήμερα θάψαμε τέσσερις συγγενείς μας”, δήλωσε ο Μοχάμαντ Αμπού Χαλέντ, ένας 42χρονος ράφτης από τη Συρία που ζει στην Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια. Η οικογένεια θρηνεί τον χαμό του παππού, της γιαγιάς, και των εγγονιών της, σύμφωνα με τον ανταποκριτή των LA Times.
Ο γιος τους και η σύζυγός του, αγνοούνται. Ο Χάλεντ αμφιβάλλει ότι επέζησαν, αλλά ελπίζει σε ένα θαύμα.
“Τα παιδιά κοιμόντουσαν στο ίδιο δωμάτιο με τους παππούδες τους. Τα βρήκαμε όλα μαζί κουλουριασμένα”, είπε. “Με το ζόρι τα βγάλαμε έξω πριν από τρεις ώρες. Προσπαθούμε από τη Δευτέρα”.
Το πτώμα ενός από τα παιδιά ήταν σφιχτά σφηνωμένο στα χαλάσματα για να απομακρυνθεί.
Στα απομεινάρια ενός κτιρίου, μια γυναίκα, από τους ενοίκους του κτιρίου, φωνάζει ότι ο γιος της παραμένει θαμμένος αλλά ήταν ακόμα ζωντανός. Ένας αστυνομικός μουρμουρίζει ότι αυτό είναι αδύνατο
Την ίδια στιγμή, οι νεκροφόρες με ανοιχτές σειρήνες μεταφέρουν τα τελευταία θύματα που απομακρύνθηκαν από τα ερείπια. Στην άκρη του νεκροταφείου, αστυνομικοί με λευκές φόρμες ανοίγουν τις σακούλες και φωτογραφίζουν.
Οι νεκροί αγνώστων στοιχείων, μεταφέρονται αλλού. Από εκεί θα περάσουν όσοι αναζητούν και δεν εντόπισαν ακόμη τους δικούς τους ανθρώπους.
Καθώς πέφτει η νύχτα, οι εκσκαφείς συνεχίζουν να ανοίγουν αυλάκια. Στα τέσσερα ορύγματα, προστίθεται άλλο ένα , και μετά άλλο ένα.
Σε ένα από τα χαντάκια, ο Αμπντούλ Καντέρ Αχμάντ και ο αδελφός του Τζιχάντ παλεύουν να ολοκληρώσουντην ταφή των γονιών τους καρφώνοντας ένα κομμάτι ξύλο στο μαλακό χώμα με μια πέτρα
Ο Αμπντούλ, κάθεται πάνω στον τάφο, σκεπάζοντας το χώμα με το σώμα του. Οι συγγενείς του απομακρύνονται λίγο και μετά γυρνούν για να τον προσέχουν.
Εκείνος δεν κουνιέται. Αντ’ αυτού, επαναλαμβάνει το εδάφιο του Κορανίου: “Ανήκουμε στον Θεό και σ’ αυτόν επιστρέφουμε”, με το στήθος του να φουσκώνει από τους λυγμούς.
Ο Μουσάμπ Γιασίν είναι δημοσιογράφος και ακτιβιστής που επισκέπτεται χωριά της βορειοδυτικής Συρίας που ελέγχονται από τους αντάρτες και έχουν πληγεί από τον σεισμό.
Στις ζώνες Τζιντίρες, Ατμέ, Αταρίμπ και Σαρακέμπ οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να σκάψουν ομαδικούς τάφους βιαστικά για να θάψουν τους νεκρούς τους, όπως δείχνουν οι εικόνες που αναρτήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα.
Όταν οι οικογένειες ανασύρουν τους αγαπημένους τους από τα συντρίμμια, τους πηγαίνουν στο νοσοκομείο για να επιβεβαιώσουν ότι είναι νεκροί. Στη συνέχεια, τους φέρνουν για να τους θάψουν. Οι ομάδες της Συριακής Πολιτικής Άμυνας και οι εθελοντές έχουν σκάψει αρκετούς ομαδικούς τάφους. Οικογένειες και κάτοικοι της ίδιας γειτονιάς θάβονται μαζί, βιαστικά, επειδή τα σωστικά συνεργεία είναι καταβεβλημένα και πρέπει να αφιερώσουν το χρόνο τους στην έρευνα μέσα στα συντρίμμια και στη διάσωση άλλων ζωών.
Κανονικά, πριν από την ταφή, το σώμα του νεκρού καθαρίζεται και λέγεται η «προσευχή του απόντος». Αλλά αυτοί οι άνθρωποι θάβονται απευθείας χωρίς τελετουργίες. Είναι αποκαρδιωτικό.
naftemporiki. gr
