Η τύχη του Μπαχμούτ στην περιφέρεια του Ντονέτσκ, στα ανατολικά της Ουκρανίας έχει συνδεθεί στενά με την παραστρατιωτική ομάδα μισθοφόρων της Wagner, η οποία διηύθυνε τις επιχειρήσεις.
Στην πόλη διεξάγονται σφοδρές μάχες για μήνες, ωστόσο, αν και η Wagner ισχυρίζεται ότι έχει καταλάβει το γειτονικό Σολεντάρ– η κατάληψη του οποίου θα μπορούσε να επιτρέψει στον ρωσικό στρατό να περικυκλώσει την Μπαχμούτ- γεγονός παραμένει πως το Μπαχμούτ βρίσκεται ακόμα υπό ουκρανικό έλεγχο.
Από την έναρξη των αιματηρών συγκρούσεων στην περιοχή, οι αναλυτές εκτιμούσαν ότι στο Μπαχμούτ «παίζεται» το κεφάλι του ιδρυτή της παραστρατιωτικής ομάδας Wagner και στενού συμμάχου του Βλαντίμιρ Πούτιν, Γεβγένι Πριγκόζιν.
Ο Πριγκόζιν είχε υποσχεθεί στον Ρώσο πρόεδρο την γρήγορη κατάκτηση του Μπαχμούτ. Αυτή η αδυναμία να εκπληρώσει την δέσμευσή του φαίνεται πως του στοιχίζει, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW) που υποστηρίζει πως ο Πούτιν φαίνεται ότι αποφάσισε να περιορίσει την εξάρτησή του από τον Πριγκόζιν και τις παράτυπες δυνάμεις του και να εμπιστευτεί ξανά τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας Βαλέρι Γκεράσιμοφ, τον υπουργό Άμυνας της χώρας Σεργκέι Σοϊγκού και τον συμβατικό ρωσικό στρατό.
Το αστέρι του χρηματοδότη της Wagner έχει αρχίσει να δύει μετά από μήνες εμφανούς ανόδου, σημειώνουν οι αναλυτές του think tank εκτιμώντας πως η πτώση του στα μάτια του Πούτιν πιθανότατα αντανακλά τους πραγματικούς περιορισμούς που είχε εξ΄αρχής η πραγματική του δύναμη.
Ο Ρώσος πρόεδρος πιθανότατα θέλησε να βασιστεί σημαντικά στον Πριγκόζιν και τις δυνάμεις της ομάδας του έπειτα από μία περίοδο κατά την οποία είχαν κορυφωθεί οι επιχειρήσεις του συμβατικού ρωσικού στρατού στην Ουκρανία με «την απερίσκεπτη και δαπανηρή ώθηση για την κατάληψη του Σεβεροντονέτσκ και του Λισικάνσκ», σημειώνουν οι αναλυτές.
Όπως αναφέρουν, ο Ρώσος πρόεδρος πιθανότατα είχε στραφεί στον Πρίγκοζιν και στον φερόμενο σύμμαχό του, στρατηγό Σεργκέι Σουροβίκιν, για να συνεχίσουν τις προσπάθειες να κερδίσουν εδάφη και να «σπάσουν» τη βούληση της Ουκρανίας και των δυτικών υποστηρικτών της να συνεχίσουν τον πόλεμο. Μάλιστα, σύμφωνα με την έκθεση του ISW, ο Πούτιν φαίνεται να έβλεπε αυτή την ανάθεση στον Πρίγκοζιν ως ευκαιριακή, και έβλεπε ως μεταβατική την φάση της σημαντικής εμπλοκής του στον πόλεμο, μέχρι να βελτιωθεί αρκετά ο ρωσικός στρατός ώστε να αναλάβει και πάλι το βάρος της συνέχισης του πολέμου.
Η στροφή αυτή του Πούτιν αποδίδεται σε δύο παράγοντες από τους αναλυτές του ISW:
- Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας και το Γενικό Επιτελείο, με επικεφαλής τον Σεργκέι Σοϊγκού και τον στρατηγό Βαλέρι Γκεράσιμοφ αντίστοιχα, είχαν στρέψει την προσοχή τους στην κινητοποίηση Ρώσων εφέδρων και στρατευσίμων και στον καθορισμό των συνθηκών για βελτιωμένες επιδόσεις από τον συμβατικό ρωσικό στρατό.
- Ο Πούτιν προφανώς αποφάσισε να δώσει στους Πριγκόζιν και Σουροβίκιν την ευκαιρία να δείξουν τι θα μπορούσαν να κάνουν με τις δυνάμεις τους. Και συνδύασε τις επιχειρήσεις της Wagner με τις πυραυλικές επιθέσεις σε ουκρανικές πόλεις.
«Και οι δύο προσπάθειες απέτυχαν, καθώς οι προσπάθειες του Πριγκόζιν να καταλάβει τον Μπαχμούτ κορυφώθηκαν και οι πυραυλικές επιθέσεις του Σουροβίκιν δεν πέτυχαν τίποτα άλλο πέρα από το να προξενήσουν ταλαιπωρία στους Ουκρανούς αμάχους, και να ξοδεύσουν το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της Ρωσίας σε πυραύλους ακριβείας. Ο Πριγκόζιν φαίνεται ότι αποφάσισε σε αυτήν την περίοδο ότι το αστέρι του ήταν πραγματικά σε ανοδική πορεία και ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον Γκερασίμοφ και ακόμη και τον Σοϊγκού, αλλά αυτές οι ελπίδες τώρα φαίνεται ότι ήταν απατηλές», εξηγούν.
Η απόφαση του Πούτιν να επικεντρωθεί και να στηριχθεί ξανά στις συμβατικές ρωσικές δυνάμεις, περιθωριοποιεί τόσο την ομάδα Wagner όσο και την βάση των siloviki (ρωσική έκφραση που αναφέρεται στους έμπιστους «φίλους» του Βλαντίμιρ Πούτιν) που ωστόσο συνεχίζουν να συμβάλλουν στις ρωσικές πολεμικές προσπάθειες στην Ουκρανία.
naftemporiki.gr
