Με τον θάνατο του επίτιμου Πάπα Βενέδικτου ΧVI παραμονή του νέου χρόνου ανοίγει ένα δύσκολο κεφάλαιο, που θα απασχολήσει για πολύ ακόμα, αυτό της αποτίμησης του έργου του εν ζωή, των πεπραγμένων του, της στάσης του απέναντι στα σκάνδαλα παιδεραστίας που συγκλόνισαν την Καθολική Εκκλησία και στη Γερμανία, όσο αυτός κατείχε υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα στη χώρα. Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου αφιερώνει ρεπορτάζ και σχόλια στον Βαυαρό Πάπα, επιχειρώντας να ερμηνεύσει μια κίνηση που είχε να γίνει στην Καθολική Εκκλησία από το 1294, την παραίτησή του από τον παπικό θρόνο.
“Με την παραίτησή του ήθελε να κάνει μια δήλωση”, δίνει τη δική του εκδοχή ο σχολιαστής της εφημερίδας. “Ότι ο Πάπας δεν είναι υπεράνθρωπος. Ότι έχει όρια και όταν τα αγγίξει είναι πιθανή μια παραίτηση. Με τον τρόπο αυτό ο Βενέδικτος XVI απομυθοποίησε το παπικό αξίωμα. Μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει, ο συντηρητικός, ο θεολόγος Πάπας. Με τον τρόπο αυτό κατέστησε δυνατή μιαν αλλαγή. Χωρίς το θάρρος του δεν θα υπήρχε ο (διάδοχός του) Πάπας Φραγκίσκος”.
Έδωσε στις γυναίκες ηγετικές θέσεις
Τελικά τί ήταν ακριβώς ο κατά κόσμον Γιόζεφ Ράτσινγκερ, θέτει το ερώτημα η εφημερίδα. “Ήταν ένας μεταβατικός Πάπας, που στην αρχή χαιρετίστηκε και στην συνέχεια ατύχησε με τις πράξεις του. Με την παραίτησή του όμως άλλαξε το αξίωμα οριστικά, το γείωσε, το έκανε πιο ανθρώπινο. Με τον τρόπο αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Πάπα Φραγκίσκο, παρά την κριτική για τη διστακτικότητά του, να στείλει την παγκόσμια εκκλησία σε μια συνοδική διαδικασία. Που μεταρρύθμισε την Κουρία, έδωσε στις γυναίκες ηγετικές θέσεις. Πρόκειται για τρία βήματα και είναι άγνωστο εάν στο τέλος θα αλλάξουν κάτι. Αλλά δεν είναι και το τίποτα (….) Πάνω από όλα όμως θα θυμόμαστε έναν Πάπα που με την παραίτησή του σχετικοποίησε την απόλυτη εξουσία (της Καθολικής Εκκλησίας), εκείνη την ανεξέλεγκτη δύναμη, που είναι η βασική αιτία για την κρίση του θεσμού. Η άσπιλη και αμόλυντη εκκλησία δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από τον Βενέδικτο, αλλά άνοιξε τον δρόμο προς μια πολύπαθη και ίσως πιο αξιόπιστη Εκκλησία”.
Η Leipziger Volkszeitung εστιάζει στα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης και παιδεραστίας στην Εκκλησία. Γράφει ο σχολιαστής της: “Στοιχείο της τραγωδίας του Γιόζεφ Ράτσινγκερ είναι ότι η θητεία του είχε τα φόντα να γίνει κάτι το μεγάλο. Σε αντίθεση με τον Ιωάννη Παύλο ΙΙ αναγνώρισε την υπαρξιακή απειλή της Εκκλησίας και της πίστης μέσω ενός σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης. Αλλά έβγαλε τα λάθος συμπεράσματα. Εγκλωβισμένος ιδεολογικά στην κληρονομιά του Αυγουστινισμού με τον σκεπτικισμό και την αποστροφή του στην αυτονομία του ανθρώπου, κατηγόρησε τον `κακό κόσμο` για το σκάνδαλο. Αλλά οι ελλείψεις στην κατάσταση και τη διδασκαλία της Εκκλησία ήρθαν στο μυαλό του το ίδιο λίγο με τη συστημική αποτυχία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας”.
Πηγή: Deutsche Welle
