Στις 3 Δεκεμβρίου, η τουρκική εταιρία Roketsan πραγματοποίησε την πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του πυραύλου εδάφους-αέρος HISAR RF από το εγχώριο σύστημα κάθετης εκτόξευσης (VLS) που ονομάζεται MIDLAS (Milli Dikey Atım Lançer Sistemi).
Το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι η πρώτη δοκιμαστική εκτόξευση του MIDLAS πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο πεδίο δοκιμών Ακσαράι. «Τα MİDLAS θα τεθεί σε υπηρεσία για τις Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις το 2023, αρχικά στη φρεγάτα ISTANBUL», αναφέρεται σε tweet του τουρκικού υπουργείου Άμυνας.
Σύμφωνα με τουρκικές στρατιωτικές πηγές, το MIDLAS είναι ένα από τα σημαντικότερα οπλικά συστήματα και θα αντικαταστήσει το Mk 41 VLS της Lockheed Martin, το οποίο προοριζόταν αρχικά για τις φρεγάτες I-class. «Μετά τις κυρώσεις που επέβαλε η Ουάσιγκτον στην Τουρκία το 2020, η Roketsan επιτάχυνε τις εργασίες για την ανάπτυξη ενός εγχώριου συστήματος κάθετης εκτόξευσης.
Μιλώντας στο κρατικό πρακτορείο Anadolu, ο Μουράτ Ικιντσί, Διευθύνων Σύμβουλος της Roketsan, επεσήμανε ότι η εταιρεία συνεργάζεται με το τουρκικό ναυτικό για το σύστημα MIDLAS. «Με αυτό το έργο, θα είμαστε σε θέση να ενσωματώσουμε στα πλοία τους πυραύλους πολύ πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Στις επόμενες φάσεις, σκοπεύουμε να καλύψουμε τις ανάγκες κάθετης εκτόξευσης σε όλα τα πολεμικά σκάφη, στο πλαίσιο του έργου MIDLAS», τόνισε ο Ικιντσί.
Επεκτατική πολιτική
Για την Τουρκία, η δυνατότητα να παράγει δικά της όπλα και μέσα για τις στρατιωτικές της μονάδες, έχει τεθεί στην πρώτη γραμμή από τον πρόεδρο Ερντογάν, στο πλαίσιο της νέο-Οθωμανικής εξωτερικής του πολιτικής.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δείχνει όλο και λιγότερο «ευχαριστημένος» από τις συνεργασίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους συμμάχους στο ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό αναζητεί νέες συνέργειες με τη Ρωσία και άλλες χώρες από τη μια, και από την άλλη φιλοδοξεί να αναπτύξει όσο γίνεται περισσότερο την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Παράδειγμα, το πρόγραμμα Milgem, με το οποίο το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό έχει θέσει ως στόχο να ναυπηγήσει σκάφη, αποκλειστικά με βάση τις δυνατότητες της εγχώριας ναυπηγικής και πολεμικής βιομηχανίας. Το σχέδιο έχει ήδη δώσει κάποια σημαντικά αποτελέσματα, ένα από τα κυριότερα είναι οι κορβέτες κατηγορίας Ada.
Ταυτόχρονα, από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar μέχρι τη μελλοντική ναυαρχίδα του στόλου «TCG Anadolu», αλλά και τα γερμανικά υποβρύχια που κατασκευάζονται στα τουρκικά ναυπηγεία, η «Υψηλή Πύλη» και ο «Σουλτάνος», προσπαθούν να απεξαρτηθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Ερντογάν επιχειρεί μάλιστα να αποκαταστήσει αμυντικές σχέσεις με τη νέα κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία για το πρόγραμμα πυραύλων Samp-T, που έχει «κολλήσει» εδώ και χρόνια. τώρα σε αδιέξοδο εδώ και αρκετά χρόνια αλλά πάνω στο οποίο ο «Σουλτάνος» στρέφει συνεχώς τα φώτα της δημοσιότητας μόλις γίνεται λόγος για διμερείς σχέσεις με τη Ρώμη.
Το μεγάλο εμπόδιο στα εξοπλιστικά σχέδια του Ερντογάν είναι φυσικά η οικονομική κρίση που μαστίζει την Τουρκία. Αλλά ο «Σουλτάνος» δεν διστάζει να πυροδοτεί το εθνικιστικό κλίμα στη Γείτονα για να περνάει αλώβητος τα σχέδιά του στην κοινή γνώμη.
Βοήθεια από Ρωσία και Κόλπο
Όταν ο Ερντογάν ανέβηκε στην εξουσία το 2002, υποσχέθηκε «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες». Δέκα χρόνια αργότερα βρέθηκε σε αντίθεση με τον μισό κόσμο και μετονόμασε τη νέα πολιτική του σε «πολύτιμη απομόνωση». Όταν η Δύση επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, ο Ερντογάν «αποσχίστηκε» από το Δυτικό μπλοκ και σταδιακά πλησίασε τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σύμφωνα με τους περισσότερους ειδικούς, η «αλλαγή πλεύσης» του Ερντογάν οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι χρειάζεται ζεστό χρήμα για τα σχέδιά του, αλλά και ενόψει των εκλογών: Η Σαουδική Αραβία ήδη κατέθεσε πέντε δισεκατομμύρια δολάρια στην Κεντρική Τράπεζας της Τουρκίας. Στη συνέχεια, το Κατάρ ανακοίνωσε ότι θα δώσει στην Άγκυρα δάνειο ύψους 10 δισ. δολαρίων.
Τώρα, ο Ερντογάν διαπραγματεύεται με τη Ρωσία για μειωμένη τιμή στο ρωσικό φυσικό αέριο και καθυστέρηση των πληρωμών μετά τις εκλογές για τον λογαριασμό της Τουρκίας για τις προμήθειες ρωσικού φυσικού αερίου. Εκτός από τις οικονομικές προσδοκίες, υπάρχουν και στρατηγικοί υπολογισμοί.
Ο Ερντογάν θέλει να σπάσει τον αποκλεισμό του και να γίνει μέρος ενός σουνιτικού μπλοκ που σχηματίζεται στη Μέση Ανατολή εναντίον του Ιράν.
Από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιεί την κρίση στην Ουκρανία ως ευκαιρία, προσπαθεί να μεσολαβήσει μεταξύ Μόσχας και Κιέβου. εκβιάζει το ΝΑΤΟ με την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας και την ίδια ώρα στέλνει μήνυμα στη Δύση ότι είναι ο μόνος «μεσολαβητής»!
Δυστυχώς, η Δύση λειτουργεί ως Πόντιος Πιλάτος. Δίνοντας συχνά, «φιλί ζωής» στον Ερντογάν και το κατασταλτικό του καθεστώς. Αλλά όταν η Δύση το αντιληφθεί, μπορεί να είναι αργά…
