Το τέλος των εργασιών του 20ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας βρήκε τον Σι Τζιπίνγκ πιο ισχυρό από ποτέ. Παραχωρώντας- στην ουσία – στον εαυτό του μια τρίτη πενταετή θητεία στο Κόμμα εκδίωξε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή και αυτοαναγορεύτηκε σε απόλυτο άρχονα.
Τώρα, η Δύση – που σύρεται στον…καναπέ του, περιμένει ότι οι εδαφικές φιλοδοξίες του θα αποκρυσταλλωθούν πιο σύντομα από το αναμενόμενιο, σε στρατιωτική σύγκρουση με την Ταϊβάν, βασικό κρίκο στη στρατηγική της «πρώτης νησιωτικής αλυσίδας» στον Ειρηνικό.
Η απειλή, ωστόσο είναι υπερεκτιμημένη, σύμφωνα με τον Κρεγκ Χουπερ, αρθρoγράφο του Forbes. O πραγματικός εδαφικός πειρασμός για την Κίνα είναι στον Βορρά, στη ρωσική Άπω Ανατολή , όπου ζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι πολίτες αλλά εθνοτικά Κινέζοι.
Αν και δεν υπάρχει τρόπος να ξέρουμε τι σκέφτεται ο Σι, γράφει ο Χούπερ, το μακροχρόνιο μοτίβο συμπεριφοράς της Κίνας υποδηλώνει ότι, καθώς η Ρωσία ανακατευθύνει τις μονάδες ασφαλείας των συνόρων της, σε μια σκληρή σύγκρουση στην Ουκρανία, το Πεκίνο μπορεί να μπει να δελεαστεί από μια τέτοια προοπτική.
Η ιστορία των συγκρούσεων στην περιοχή και η μεγάλη δημογραφική ανισορροπία μεταξύ της Κίνας και του μειούμενου πληθυσμού της Άπω Ανατολής της Ρωσίας έχει πυροδοτήσει εδώ και χρόνια εικασίες ότι το Πεκίνο θα μπορούσε να πιέσει προς τα βόρεια. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για μια αιφνιδιαστική αύξηση των εντάσεων στα σύνορα Κίνας-Ρωσίας.
Η Ταϊβάν είναι ένας προφανής στόχος για την κινεζική εδαφική επέκταση, αλλά είναι και σκληρό καρύδι. Αυτοδιοικούμενη από το 1949, η Κίνα την αντιμετωπίζει ως επαρχία -αντάρτη, ενώ η Ταϊβάν θεωρεί τον εαυτό της ανεξάρτητη χώρα.
Ο Σι περίμενε ότι η επανένωση θα πραγματοποιηθεί το αργότερο το 2049, χρησιμοποιώντας αυτήν την ημερομηνία-στόχο για να προετοιμάσει μαζικές στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμό του Κινεζικού στρατού.
Ορισμένοι απαισιόδοξοι δυτικοί παρατηρητές φοβούνται ωστόσο οτι η Κίνα, που αντιμετωπίζει δημογραφικά και οικονομικά προβλήματα, έχει επιταχύνει το «χρονοδιάγραμματά» της.
naftemporiki.gr
