Skip to main content

«Welcome to Britaly»: Το εξώφυλλο του Economist για τη Βρετανία ενόχλησε την Ιταλία

«Welcome to Britaly» ήταν ο χθεσινός τίτλος στο εξώφυλλο του Economist, μια ιστορική βρετανική εβδομαδιαία εφημερίδα που πέρασε τα τελευταία χρόνια υπό τον έλεγχο της οικογένειας Ελκαν-Ανιέλι. Στο εξώφυλλο βλέπουμε την Λιζ Τρας με αμφίεση που παραπέμπει σε ρωμαίο εκατόνταρχο- με περικεφαλαία, μια πίτσα για ασπίδα (λείπει ένα κομμάτι) και πιρούνι με μακαρόνια αντί γι’ ακόντιο στο αριστερό χέρι.

Το εξώφυλλο σχολίαζε το βρετανικό πολιτικό χάος που τελικά κατέληξε χθες στην παραίτηση της πρωθυπουργού Λιζ Τρας, μετά από λιγότερο από δύο μήνες στην εξουσία.

Ο συσχετισμός της Βρετανίας με την Ιταλία- γι αυτό και το Britaly- αναφέρεται στην παράδοση της πολιτικής αστάθειας που αποδίδεται στην Ιταλία ως ένα είδος αρνητικού όρου σύγκρισης. Τη σύγκριση του Economist δεν τη βλέπουμε πρώτη φορά, καθώς τον τελευταίο καιρό συνηθιζόταν να χρησιμοποιείται η Ιταλία για την περιγραφή της οικονομικής κατάστασης της Βρετανίας. 

Η Ιταλία όμως δεν καλωσόρισε το εξώφυλλο, θεωρώντας ότι χρησιμοποιεί «τετριμμένα στερεότυπα». Ο Ιταλός πρεσβευτής στο Λονδίνο Ίνιγκο Λαμπερτίνι επέκρινε τον Economist και σημειώνοντας ότι «δυστυχώς» εμπνεύστηκε «από τα πιο τετριμμένα στερεότυπα» για την Ιταλία.

«Αν και η μακαρονάδα και η πίτσα είναι τα πιο περιζήτητα φαγητά στον κόσμο, ως η δεύτερη σημαντικότερη βιομηχανική χώρα στην Ευρώπη, στο επόμενο εξώφυλλό σας θα σας υποδεικνύαμε να διαλέξετε έτσι γι’ αλλαγή κάτι από τους τομείς μας της αεροδιαστημικής, της βιοτεχνολογίας, της αυτοκινητοβιομηχανίας ή της φαρμακοβιομηχανίας», πρόσθεσε δηκτικά ο διπλωμάτης.

«Η πολιτική αστάθεια που συνήθιζε να αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ιταλίας μόλυνε πλήρως τη Βρετανία», αναφέρει το κύριο άρθρο, προσθέτοντας πως «η χαμηλή ανάπτυξη και η υποταγή στις αγορές» είναι πλέον επίσης κοινά των δύο χωρών. Ταυτόχρονα η σύνταξη του Economist κρίνει πως οι συγκρίσεις είναι εν μέρει ανακριβείς, επικαλούμενη τις χαμηλότερες ιταλικές επιδόσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα και το χαμηλότερο δημόσιο χρέος της Βρετανίας.