Η απόφαση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμiρ Πούτιν να ενσωματώσει επίσημα τις ρωσικά κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας σηματοδοτεί ένα «σημείο χωρίς επιστροφή», σχολιάζει ο Σάσνακ Τζόσι του Economist.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα υπογράψει αύριο διάταγμα για την προσάρτηση των τεσσάρων κατεχόμενων περιοχών στην Ουκρανία.
Η συνολική έκταση που πρόκειται να γίνει προσαρτηθεί στη Ρωσία ανέρχεται σε περισσότερα από 90.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ή περίπου το 15% της συνολικής έκτασης της Ουκρανίας, ίση με το μέγεθος της Ουγγαρίας ή της Πορτογαλίας. Αφορά επίσης περίπου τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Τζόσι , πρόκειται για τη μεγαλύτερη βίαιη προσάρτηση στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
«(Η προσάρτηση) Είναι ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Η μεγαλύτερη βίαιη προσάρτηση ευρωπαϊκού εδάφους από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Του επιτρέπει να υπερασπίζεται αυτά τα εδάφη επ’ άπειρον και να καταλάβει τα μέρη του που δεν έχει καταλαμβάνει (τα οποία είναι πολλά). Τον εμποδίζει επίσης να επιστρέψει αυτά τα εδάφη στην Ουκρανία ως μέρος ενός διακανονισμού. Και αυξάνει τον κίνδυνο κλιμάκωσης», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πάντως άλλοι αναλυτές εστιάζουν σε ένα άλλο σημείο: το πυρηνικό εργαστάσιο της Ζαπορίζια, το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως. Τον Μάρτιο του 2022 καταλήφθηκε από τον στρατό της Ρωσίας, και έγινε το πρώτο πυρηνικό εργοτάσιο που καταλαμβάνεται σε περίοδο πολέμου, εξηγεί ο Αντρέι Μπακλίτσκι, προσθέτοντας ότι το προσωπικό της Ουκρανίας συνεχίζει τη λειτουργία του.
Προχωρώντας με την προσάρτηση, η Μόσχα πιθανότατα θα εθνικοποιήσει το εργοστάσιο, κόβοντας όλους τους δεσμούς με την ουκρανική εταιρεία Energoatom, εκτιμάει ο αναλυτής προσθέτοντας ότι δεν είναι σαφές εάν η ρωσική Rosatom θα ήθελε να γίνει ο νέος φορέας εκμετάλλευσης, ο οποίος πιθανότατα θα γινόταν ο στόχος δυτικών κυρώσεων που μέχρι τώρα είχε σε μεγάλο βαθμό γλιτώσει. Πάντως η ρωσική κυβέρνηση θα μπορούσε να ιδρύσει μια νέα εταιρεία για τη λειτουργία του εργοστασίου της Ζαπορίζια.
«Γενικά, το μέλλον του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια υπό ρωσικό έλεγχο φαίνεται αβέβαιο. Είναι δύσκολο να δούμε πώς θα μπορούσε να ξαναρχίσει όσο συνεχίζονται οι μάχες, οι οποίες θα μπορούσαν να συνεχιστούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμα κι αν οι μάχες τελειώσουν με κάποιο τρόπο, θα υπάρξουν πολλά προβλήματα με τον χειριστή, την αδειοδότηση (οι ουκρανικές άδειες θα ανακληθούν, οι Ρώσοι θα χρειαστούμ χρόνο για έκδοση), την σύνδεση με το ρωσικό δίκτυο (ο μόνος βιώσιμος τρόπος θα ήταν στην Κριμαία)», συνεχίζει, για να καταλήξει:
«Ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια θα μπορούσε να ακολουθήσει τη μοίρα του ερευνητικού αντιδραστήρα της Σεβαστούπολης, ο οποίος έκλεισε το 2014 και η λειτουργία του οποίου δεν ξεκίνησε ξανά ποτέ».
naftemporiki.gr
