Το γήπεδο Al Bayt που ετοιμάζουν οι Καταριανοί ενόψει της διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλου – χειμερινού για πρώτη φορά – έχει όλα τα στοιχεία για να εντυπωσιάσει. Με χωρητικότητα 60.000 θεατών, το πιο χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι ο σχεδιασμός του που θα θυμίζει μια μαύρη τέντα να το σκεπάζει. Το στοιχείο είναι μια αναφορά στην παράδοση των νομάδων και με συμβολισμούς για τη φιλοξενία των ταξιδιωτών της ερήμου
Το ίδιο εντυπωσιακό είναι και το παρθένο πάρκο που περιβάλλει το στάδιο. Οι περιποιημένοι χλοοτάπητες είναι διάσπαρτοι με σιντριβάνια, ρυάκια και μια λίμνη. Οι πάπιες παίζουν στο δροσερό νερό. Μια πίστα τρεξίματος περιστρέφεται γύρω από το στάδιο περνώντας από μια σειρά από άψογα γήπεδα προπόνησης με γρασίδι σαν γκαζόν.
Αυτό είναι ένα μέρος από το παρασκήνιο της προετοιμασίας του Κατάρ για το Μουντιάλ του 2022.
Το προσκήνιο όμως κρύβει εργασιακό μεσαίωνα.
Όπως ήδη έχει αποκαλύψει ο Guardian, oι χαμηλόμισθοι μετανάστες εργάτες αναγκάζονται να πληρώσουν δισεκατομμύρια δολάρια σε πράκτορες για να εξασφαλίσουν δουλειά στην χώρα τελευταία δεκαετία.
Παράλληλα, παρότι το Κατάρ, εν μέσω σκληρής κριτικής είχε ανακοινώσει έναν νέο νόμο το 2020 που υποσχόταν να καταργήσει το καταχρηστικό σύστημα kafala – βάσει του οποίου οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αλλάξουν δουλειά – η εργοδότρια εταιρεία για τα έργα ενόψει του Μουντιάλ Al Sulaiteen Agricultural and Industrial Complex (SAIC).αρνείται να την εφαρμόσει
«Μπορείτε να αλλάξετε δουλειά μόνο εάν πάτε σπίτι, ακυρώσετε τη βίζα σας και υποβάλετε αίτηση ξανά», λέει ένας εργαζόμενος.
Όλοι οι εργαζόμενοι, κατά βάση προερχόμενοι από το Μπαγκλαντές, το Νεπάλ και την Ινδία, επιβεβαιώνουν ότι αναγκάστηκαν να πληρώσουν παράνομες αμοιβές σε πράκτορες στις χώρες τους για να εξασφαλίσουν τη δουλειά τους.
«Πληρώσα 300.000 [τάκα Μπαγκλαντές]», λέει στον Guardian ένας εργάτης, που ισοδυναμεί με σχεδόν 2.700 £, ένα τεράστιο ποσό στο Μπαγκλαντές. «Κάποιοι πληρώνουν λίγο περισσότερο, άλλοι λίγο λιγότερο, αλλά όλοι πληρώνουν».
Οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες εργαζόμενους κερδίζουν βασικό μισθό 1.000 ριάλ (225 £) το μήνα, που ισοδυναμεί με περίπου 1 £ την ώρα. Το φαγητό και η διαμονή παρέχονται από τη SAIC.
Ο μισθός είναι το νόμιμο κατώτατο όριο στο Κατάρ, αλλά οι εργαζόμενοι λένε ότι δυσκολεύονται να αποπληρώσουν τις αμοιβές πρόσληψης και να στείλουν χρήματα στις οικογένειές τους με αυτόν τον μισθό.
«Eίναι πολύ χαμηλός, είναι πολύ δύσκολο. Θα μπορούσα να έπαιρνα αυτά τα χρήματα στην Ινδία» λέει ένας άλλος, ο οποίος, αφού αφαιρέσει τα έξοδα του στο Κατάρ, μπορεί να στέλνει περίπου 160 λίρες στη σύζυγό του και στα τέσσερα παιδιά του κάθε μήνα.
Κατά τους πιο ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, οι εργαζόμενοι σηκώνονται πριν από την αυγή και κατευθύνονται προς το στάδιο Al Bayt – του οποίου η κατασκευή κόστισε 620 εκατομμύρια £ . Μέχρι τις επτά, η ζέστη είναι αφόρητη, αλλά ο Kabir* δουλεύει, ποτίζοντας το γρασίδι και τα δέντρα.
Δεν ήξερε ότι θα δούλευε σε χώρο του Μουντιάλ όταν ερχόταν στο Κατάρ, αλλά δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει. «Δεν είμαι ενθουσιασμένος για το Παγκόσμιο Κύπελλο», λέει ανασηκώνοντας τους ώμους. «Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πάμε καν μέσα στο γήπεδο».
Το μόνο που τον απασχολεί πραγματικά είναι ο μισθός του. Η οικογένειά του εξαρτάται από το πενιχρό εισόδημά του, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του πηγαίνει για την επαναγορά των κοσμημάτων που έδωσε σε τοκογλύφο ως εγγύηση, ώστε να μπορεί να αντέξει οικονομικά την αμοιβή των 1.170 λιρών για τη δουλειά του.
«Το Κατάρ είναι μια πλούσια χώρα, αλλά πληρώνουν τόσο λίγα για τη δουλειά που κάνουμε», λέει ο Kabir. “Μπορείτε να ξεχάσετε την καλή αμοιβή εδώ.”
Και άθλιες συνθήκες διαβίωσης
Οι μετανάστες εργάτες στα γήπεδα του Κατάρ αντιμετωπίζουν κακές συνθήκες διαβίωσης. Οι άντρες που εργάζονται σε συνθήκες αδυσώπητης ζέστης και υγρασίας για να διατηρήσουν ζωντανό τον χώρο πρασίνου –ποτίζοντας το έδαφος, κόβοντας το γρασίδι και τραβώντας με κόπο τα ζιζάνια με το χέρι– ζουν σε σκληρές συνθήκες.
Στο τέλος κάθε βάρδιας, οδηγούνται στην άκρη της ερήμου, όπου τους αφήνουν σε μια φάρμα γιγάντιων θερμοκήπιων, εν μέσω των οποίων βρίσκονται τα καταλύμματά τους, δηλαδή μικρές, βρώμικες, ερειπωμένες καμπίνες.
Σε κάθε μία από αυτές, στεγάζονται τρεις ή τέσσερις εργάτες σε μονά κρεβάτια, άλλοι πέντε ή έξι σε κουκέτες, ενώ σύμφωνα με το επιτόπιο ρεπορτάζ του Guardian δεν υπάρχουν παράθυρα. Κάποιες πετσέτες μεταξύ των κουκετών παρέχουν λίγη ιδιωτικότητα. Μπουκάλια νερού, μαγειρικά σκεύη και προσωπικά αντικείμενα είναι στριμωγμένα κάτω από τα κρεβάτια.
Μόνο παραβιάσεις
Η FIFA και η τοπική διοργανώτρια αρχή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Ανώτατη Επιτροπή Παράδοσης και Κληρονομιάς (SC), έχουν επανειλημμένα ισχυριστεί ότι το τουρνουά θα ήταν ο καταλύτης για να μεταμορφωθούν οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των χαμηλόμισθων εργατών, στο Κατάρ και σε ολόκληρη την περιοχή. αλλά τα ευρήματα του Guardian αποκαλύπτουν το εντελώς αντίθετο.
Οι εργαζόμενοι που απασχολούνται σε έργα που σχετίζονται με το Παγκόσμιο Κύπελλο υποτίθεται ότι απολαμβάνουν ανώτερης μεταχείρισης σύμφωνα με τα αυστηρά « πρότυπα ευημερίας των εργαζομένων» , αλλά σε συνεντεύξεις που πήρε ο Guardian από τους εργαζομένους που απασχολούνται από τη SAIC σε τρία στάδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου – Al Bayt, Al Janoub και Ahmad Bin Ali διαπιστώθηκαν μόνο παραβιάσεις.
naftemporiki.gr
