Αυτή την εβδομάδα, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ είναι προγραμματισμένο να συναντηθεί με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, στο Ουζμπεκιστάν.
Το ταξίδι του Σι, το οποίο περιλαμβάνει στάσεις τόσο στο Ουζμπεκιστάν όσο και στο Καζακστάν, θα είναι το πρώτο του εκτός Κίνας από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του COVID-19 πριν από δυόμισι χρόνια. Σύμφωνα με το Foreign Policy, το ταξίδι αποτελεί ένδειξη σιγουριάς ότι η απουσία του δεν θα σημάνει προβλήματα ενόψει του επερχόμενου 20ου Συνεδρίου του Κόμματος, και ίσως επίσης μια βολική δικαιολογία για να συναντηθεί με τον Πούτιν.
Η συνάντηση των δύο ηγετών είναι η πρώτη από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, και έρχεται σε μια φάση που τα ρωσικά στρατεύματα αντιμετωπίζουν την αντεπίθεση των Ουκρανών που έχει φέρει στον έλεγχό τους ξανά περιοχές που για καιρό κατείχαν οι Ρώσοι στην περιφέρεια Χάρκοβο.
Για πολλούς αναλυτές, η στάση της Κίνας μπορεί να κάνει τη διαφορά στην πορεία του πολέμου, καθώς εφόσον αποφασίσει να παραβεί την «ουδέτερη στάση» που υποστηρίζει ότι τηρει, προσφέροντας βοήθεια στη Ρωσία, δίνει το πάνω χέρι στις δυνάμεις της Μόσχας. Παρόλο που το Πεκίνο δεν έχει επικρίνει ρητά τον πόλεμο, οι ηγέτες του απέφυγαν επίσης να παρέχουν μια δίοδο από τις κυρώσεις ή στρατιωτικές προμήθειες στη Ρωσία.
Υπενθυμίζεται ότι τον Φεβρουάριο Σι Τζινπίνγκ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσαν μια διμερή φιλία «χωρίς όρια», με τον πλέον υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τη διπλωματία, Γιανγκ Τζιέτσι, να επιβεβαιώνει τη Δευτέρα τη στενή σχέση Πεκίνου- Μόσχας. Η Κίνα είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με τη Ρωσία για να οδησήσει την παγκόσμια τάξη «προς μια πιο δίκαιη και λογική κατεύθυνση», όπως δήλωσε.
Επτά μήνες αργότερα, η σχέση έχει ενισχυθεί, αναγνωρίζει ανάλυση του gzeromedia, προσθέτοντας ωστόσο ότι διακρίνονται και προβλήματα που είναι πιθανό να συνεχιστούν γιατί:
1. Ο Σι είναι πιθανόν δυσαρεστημένος με τον Πούτιν
Μπορεί δημοσίως να δώσουν τα χέρια και να ποζάρουν με αποφασιστικότητα και συγκρατημένο χαμόγελο, στέλνοντας το μήνυμα της κοινής αδιάσπαστης γραμμής απέναντι στη Δύση, ιδιωτικά ο Σι κάθε άλλο παρά ευχαριστημένος είναι. Δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο Πούτιν είπε στον Σι τον Φεβρουάριο ότι είχε ήδη αποφασίσει να εισβάλει στην Ουκρανία, αλλά ο ηγέτης της Κίνας πιθανότατα περίμενε μια ταχεία εκστρατεία που δεν θα έδινε στις ΗΠΑ ή στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ χρόνο για να απαντήσουν. Σύμφωνα μάλιστα με τον αναλυτή του Eurasia Group, Αλι Γουάιν, όσο περισσότερο καθυστερεί ο πόλεμος και η Κίνα παραμένει ουδέτερη στη ρωσική επιθετικότητα, τόσο περισσότερο θα δυσκολεύουν οι ήδη φορτισμένες σχέσεις του Πεκίνου με τους κορυφαίους εμπορικούς του εταίρους στη Δύση.
2. Και οι δύο άνδρες έχουν πολλά «στο κεφάλι» τους
Ο Σι έχει να διαχειριστεί την οικονομία της Κίνας, η οποία βρίσκεται σε λήθαργο, εν μέρει χάρη στην πεισματική άρνησή του να χαλαρώσει την πολιτική των μηδενικών κρουσμάτων κορωνοϊού. Η καλή προοπτική που ήλπιζε να έχει απομακρύνεται ένα μήνα πριν από το 20ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπου ο Σι θα «κλείσει» την τρίτη θητεία του ως γενικός γραμματέας του ΚΚΚ, παρά τους κανόνες.
Ο Πούτιν, από την πλευρά του, χάνει εδάφη που κατέχονται από τη Ρωσία από την ουκρανική αντεπίθεση, προετοιμάζεται για το πλαφόν της G7 στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου και αντιμετωπίζει το σπάνιο φαινόμενο της αναστάτωσης στο εσωτερικό της χώρας. Η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» δεν εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο — σε σημείο που ο Πούτιν μπορεί σύντομα να χρειαστεί να παραδεχτεί ότι είναι στην πραγματικότητα «πόλεμος».
3. Σι και Πούτιν είναι ιδιαίτερες προσωπικότητες σε μια τοξική σχέση
Οι δύο αυταρχικοί ηγέτες πιθανόν θα προτιμούσαν να πηδήξουν από το παράθυρο παρά να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος και να αντιστρέψουν τα σχέδιά τους από φόβο μήπως φανούν αδύναμοι ή χάσουν την εκτίμηση των άλλων. Αυτή η ακαμψία επεκτείνεται και στην εξωτερική πολιτική, σημειώνει ο Γουάιν πτοσθέτοντας ότι ο Σι έχει μπλέξει με την Ταϊβάν όπως και ο Πούτιν με την Ουκρανία. Ο Σι μπορεί να μην είναι ευχαριστημένος με την τρέχουσα κατάσταση της σχέσης του με τον Πούτιν, αλλά γνωρίζει ότι η Κίνα και η Ρωσία χρειάζονται πλέον η μία την άλλη σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι έχουν εδώ και δεκαετίες. Και ενώ ο Πούτιν έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη – ειδικά για να πουλήσει ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε ρούβλια και γιουάν – ο Σι έχει επενδύσει τόσο πολύ πολιτικά στη σχέση τους που η Κίνα έχει κολλήσει σε μια τοξική σχέση που δεν μπορεί να ξεφύγει.
Πάντως, σύμφωνα με το gzeromedia, η σχέση Κίνας και Ρωσίας αναμένεται να ενισχυθεί στο μέλλον, με τους Σι και Πούτιν να προχωρούν σταθερά μαζί γιατί κανένας από τους δύο δεν έχει την πολυτέλεια να χωρίσει το δρόμο του με τον άλλον.
Παράλληλα, ωστόσο, η σχέση της θα γίνει πιο περίπλοκη. Αυτό που τις ενώνει είναι η αντίθεση στη Δύση, και αυτό τις χωρίζει είναι η καχυποψία μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η Ρωσία ανησυχεί για την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στον τομέα της ασφάλειας μεταξύ των δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας, χωρών δηλαδή που ήταν μέρος της πρώην σοβιετικής σφαίρας επιρροής. Ο Πούτιν ανταπέδωσε προσεγγίζοντας την Ινδία, τον στρατηγικό αντίπαλο της Κίνας και πρόθυμη χώρα να παίξει μεγαλύτερο ρόλο στην Κεντρική Ασία.
«Η Κίνα διστάζει να ”θυσιάσει” τη Ρωσία», λέει χαρακτηριστικά ο Γουάιν. Εάν το Πεκίνο εγκαταλείψει τη Μόσχα, δεν έχει πού αλλού να στραφεί ανάμεσα στις άλλες μεγάλες δυνάμεις. «Αυτό τρομάζει την Κίνα», η οποία ενισχύει τη ρωσική φιλία από άγχος και όχι από εμπιστοσύνη, καταλήγει.
naftemporiki.gr
