Η κρίση στα στενά της Ταϊβάν δεν έχει κοπάσει ακόμα, καθώς το Πεκίνο συνεχίζει τις στρατιωτικές δραστηριότητές του κοντά στο νησί, το οποίο και διεκδικεί. Χθες δεκατρία αεροσκάφη της Κινεζικής Πολεμικής Αεροπορίας πέταξαν πάνω από τη μέση γραμμή στο Στενό της νήσου, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της Ταϊβάν.
Πολλοί αναλυτές έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την κατάσταση στην περιοχή, με κάποιους να κάνουν λόγο για «πρόβες πολέμου» στα στενά της Ταϊβάν. Πώς λειτουργεί όμως ο πόλεμος που είναι ήδη σε εξέλιξη στην Ουκρανία στον τρόπο που παίρνονται οι αποφάσεις στην Κίνα για την Ταϊβάν;
Λειτουργεί αποτρεπτικά, απαντάει ο αναλυτής και ιδρυτής του Eurasia Group, Ιαν Μπρέμερ. «Αν και δεν είναι μυστικό ο Σι Τζινπίνγκ έχει σχέδια στην Ταϊβάν και βλέπει την αμερικανική γεωπολιτική στρατηγική στην Ασία όπως βλέπει ο Πούτιν με τις αμερικανικές δραστηριότητες στην Ευρώπη, ως περιορισμό, δεν έχει αυταπάτες για τις ανεπιθύμητες συνέπειες μιας ξαφνικής επίθεσης στην Ταϊβάν», αναφέρει υποστηρίζοντας ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όχι μόνο αποκρυστάλλωσε αυτές τις συνέπειες αλλά έφερε μαζί τους συμμάχους της Αμερικής στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό για να συντονίσουν την παγκόσμια πολιτική ασφάλειας.
«Ο Σι καταλαβαίνει επίσης ότι από την αμερικανική σκοπιά, η Ταϊβάν είναι στρατηγικά πιο σημαντική από την Ουκρανία», συνεχίζε και εξηγεί: «Ενώ ο Μπάιντεν έκανε πάντα σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν θα υπερασπιστούν άμεσα την Ουκρανία από μια επίθεση, δεν έχει κάνει το ίδιο για την Ταϊβάν».
Παράλληλα, ο Μπρέμπερ σημειώνει άλλο ένα παράγοντα, τον εμπορικό στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. «Σε αντίθεση με τη Ρωσία, η οικονομία της Κίνας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Αμερική και τους συμμάχους της. Εάν η Κίνα επιτεθεί στην Ταϊβάν, θα διακινδύνευε πόλεμο με τις ΗΠΑ, καταστροφικές οικονομικές ζημιές και σαρωτική διπλωματική απομόνωση».
Μάλιστα, όπως υποστηρίζει, όλα αυτά θα απειλούσαν τη θέση του Σι και του Κομμουνιστικού Κόμματος.
«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι ο Σθ είναι έτοιμος να πάρει αυτό το ρίσκο – όχι ενώ έχει την επιλογή να περιμένει την ισορροπία των δυνάμεων να αλλάξει περισσότερο υπέρ του, επιτρέποντάς του να αλλάξει τον πολιτικό χάρτη χωρίς να πυροβολήσει», καταλήγει.
naftemporiki.gr
