Η κυβέρνηση της Ιταλίας κατέρρευσε τον Ιούλιο, με τις πρόωρες εκλογές να έχουν προγραμματιστεί για τις 25 Σεπτεμβρίου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα κόμμα της ακροδεξιάς είναι πιθανό να κερδίσει αρκετές ψήφους για να σχηματίσει τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό.
Αυτή τη στιγμή το πιο δημοφιλές κόμμα της Ιταλίας είναι το έντονα εθνικιστικό κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας», άμεσος απόγονος του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι. Μέλη του έχουν επαινέσει τη φασιστική εποχή, ενώ το κόμμα ζητά χαλάρωση των δεσμών με την Ευρωπαϊκή Ένωση και μηδενική ανοχή στη μετανάστευση.
Τα «Αδέλφια της Ιταλίας» θα μπορούσαν να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό μαζί με τη «Λέγκα», που αντιτίθεται σθεναρά στη μετανάστευση και υποστηρίζει στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, και το «Forza Italia», το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Στη δεκαετία του 1990, ο Μπερλουσκόνι εκδήλωσε πολλά καθοριστικά χαρακτηριστικά του λαϊκιστικού κλίματος που έφερε τα τελευταία χρόνια στην εξουσία ηγέτες στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ουγγαρία, τη Βραζιλία και τις Φιλιππίνες.
Όμως ο Μπερλουσκόνι αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 2011 καθώς η οικονομία της Ιταλίας έπεσε σε ύφεση και το δημόσιο χρέος ανέβηκε σε επικίνδυνα επίπεδα. Όλα αυτά έχουν λάβει χώρα στο πλαίσιο της ιστορικής εμπειρίας του φασισμού της Ιταλίας, συμπεριλαμβανομένης της συμμαχίας με τον Αδόλφο Χίτλερ και τους Ναζί που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί λοιπόν τόσοι πολλοί Ιταλοί υποστηρίζουν τώρα αυτά τα κόμματα;
Όπως εξηγεί ο Ντάριο Κριστιάνι από το German Marshall Fund of the United States, για αιώνες πολλοί Ιταλοί έχουν τηρήσει συντηρητικές απόψεις, συχνά ενισυχμένες από την καθολική τους πίστη. Τα τελευταία χρόνια, αυτός ο συντηρητισμός μετατρέπεται όλο και περισσότερο από τους δεξιούς λαϊκιστές σε υποστήριξη θέσεων κατά της μετανάστευσης και υπέρ του ιταλικού εθνικισμού – καθώς τα δεξιά κόμματα συνδύασαν αποτελεσματικά τις κοινωνικές ανησυχίες για την ιταλική ταυτότητα και τις οικονομικές ανησυχίες για τις θέσεις εργασίας.
Μεταξύ αυτών, το κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας» κέρδισε το πλεονέκτημα αρνούμενο να συμμετάσχει στην κυβέρνηση συνασπισμού του Μάριο Ντράγκι.
Παράλληλα, από πολλές απόψεις, τα «Αδέλφια της Ιταλίας» δίνουν τις απαντήσεις που πολλοί Ιταλοί θέλουν να ακούσουν στην τρέχουσα κρίση: περισσότερη προστασία των συνόρων, προτεραιότητα των Ιταλών, καταπολέμηση της ηθικής παρακμής και νέες αντιλήψεις για το φύλο, αναφέρει ο Κριστιάνι. «Ο δεξιός λαϊκισμός στην Ιταλία βασίζεται σε μια παλιομοδίτικη ιδέα: Προστατεύουμε την ιταλική ταυτότητα. Προστατεύουμε τον ιταλικό πλούτο. Κλείνοντας τα σύνορα, δεν επιτρέπουμε την είσοδο στον κόσμο. Θέλουμε να υποστηρίξουμε θέσεις εργασίας για τους Ιταλούς. Είναι η ίδια νοοτροπία πίσω από την υποστήριξη για το Brexit ή την ιδέα του Ντόναλντ Τραμπ να επαναφέρει τις θέσεις εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες», συνεχίζει.
Εν τω μεταξύ, πολλοί Ιταλοί, ειδικά οι νέοι, σημειώνει ο Κριστιάνι, δεν διστάζουν να υποστηρίξουν το κόμμα επειδή απλώς δεν γνωρίζουν καθόλου την ιστορία του, ή την ιστορία της φασιστικής περιόδου της χώρας τους.
Όμως, συνεχίζει ο Κριστιάνι, οι θέσεις μιας κυβέρνησης που δυνητικά θα ηγείται από τα «Αδέλφια της Ιταλίας» παραμένουν ασαφείς. Φαίνεται ιδιαίτερα βέβαιο ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα περιόριζε τη μετανάστευση στο εσωτερικό, αλλά είναι ιδιαίτερα αβέβαιο πώς θα αντιμετώπιζε τα σημαντικότερα ζητήματα της χώρας στο εξωτερικό, ιδίως τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη στάση της για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
naftemporiki.gr
