Ελίζα Καραγιώργη
[email protected]
Η Μαρίν Λε Πεν εμφανίζεται -προς το παρόν- «μια ανάσα» πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν και ενώ άνοιξαν οι κάλπες για τον α’ γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Η ακροδεξιά υποψήφια του Εθνικού Συναγερμού (Rassemblement National), κατόρθωσε να φέρει εις πέρας μια εξαιρετικά επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία, παρά την αρχική «εγγύτητα» στις δημοσκοπήσεις με την τηλεπερσόνα του Ερίκ Ζεμούρ.
Το σημείο-κλειδί της εκστρατείας της Λε Πεν, είναι ότι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ακόμη και την «προδοσία» από την ανιψιά της, Μαριόν Μαρεσάλ, η οποία είχε εκφράσει την στήριξή της στον Ζεμούρ. Η Μαρεσάλ, συστρατεύθηκε με το κόμμα του Ζεμούρ, στηρίζοντάς τον ανοιχτά και υπονομεύοντας την υποψηφιότητα της θείας της.
«Όταν η Γαλλία σε προσκαλεί σε ένα ραντεβού, δεν διστάζεις, πηγαίνεις. Γι’ αυτό είμαι εδώ», είπε η 32χρονη Μαρεσάλ σε συνάντηση με τον ακροδεξιό Ερίκ Ζέμουρ στην αίθουσα συναυλιών Zenith στην Τουλόν. Μαρεσάλ και Ζεμούρ εμφανίστηκαν χέρι-χέρι μπροστά σε 8000 υποστηρικτές.
Η Μαρεσάλ είχε συγκρούσεις με τη θεία της, η οποία ήθελε να βελτιώσει την εικόνα του κόμματος και εισήγαγε μια πιο μετριοπαθή πορεία. Το κόμμα μάλιστα μετονομάστηκε σε Εθνικό Συναγερμό, από Εθνικό Μέτωπο. Η Μαρεσάλ συχνά διαφωνούσε.
Η Λε Πεν εντούτοις, κατάφερε να «γυρίσει» το παιχνίδι υπέρ της. Τι έκανε; Δήλωσε «προδομένη»: «Υπάρχουν προδοσίες που πονάνε περισσότερο από άλλες».
Η στάση της Μαρεσάλ, αναστάτωσε τη Λε Πεν βυθίζοντάς τη «σε μια άβυσσο αμηχανίας» για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί «υπάρχουν πολύ ισχυροί δεσμοί στοργής μεταξύ εμού και του κοριτσιού που ήταν η Μάριον, για την οποία ήμουν πολύ παρούσα στα πρώτα χρόνια της ζωής της.». Δεύτερον, γιατί δεν πίστευε πως ο Ζεμούρ μπορούσε όντως να απειλήσει τον Μακρόν.
Η Λε Πεν το 2012 ήταν υποψήφια στην «σκιά» του ονόματος του πατέρα της, Ζαν-Μαρί Λε Πεν. Η ήττα της το 2017 οδήγησε στην παραίτηση του «δεξιού χεριού» της, Φλοριάν Φιλιππό. Το 2022 η Λε Πεν «έτρεξε» ουσιαστικά μόνη της, εκμεταλλεύτηκε την απορρόφηση του Μακρόν από το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, επιλέγοντας ένα πιο μετριοπαθές προφίλ, μιλώντας για προσωπικά βιώματα και στοχεύοντας στη «συμπάθεια» των Γάλλων, αποφεύγοντας ακραίες και εμπρηστικές δηλώσεις, στρεφόμενη στο ζήτημα της ακρίβειας και του κόστους ζωής, μιλώντας μέχρι και για εθνικοποίηση των αυτοκινητοδρόμων.
Το αν θα καταφέρει σε δύο εβδομάδες να εκλεγεί πρόεδρος παραμένει σχετικά ασαφές όμως και μάλλον εξαιρετικά δύσκολο.
Διαβάστε όλα τα τελευταία νέα για τις Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές
