Σε νέα βάση φιλοδοξεί να βάλει τις σχέσεις Γαλλίας και Ιταλίας η διμερής συμφωνία συνεργασίας που αναμένεται να υπογράψουν αυτή την εβδομάδα ο ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι και ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Η συμφωνία έχει στόχο να ενθαρρύνει τη στενότερη συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, οι σχέσεις των οποίων έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν, σε όλους τους τομείς: από την εξωτερική πολιτική μέχρι την άμυνα και τον πολιτισμό.
Η «Συνθήκη Quirinal» – που πήρε το όνομά της από το πολυτελές προεδρικό μέγαρο στη Ρώμη όπου θα υπογραφεί – έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τη βιομηχανική και στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.
Η συμφωνία, η οποία αντικατοπτρίζει τη γαλλογερμανική συμφωνία των Ηλυσίων που επικυρώθηκε το 1963, είχε συζητηθεί αρχικά, το 2017, από τον Μακρόν και τον πρώην ιταλό πρωθυπουργό Πάολο Τζεντιλόνι, αλλά έφτασε σε αδιέξοδο τον επόμενο χρόνο από τον συνασπισμό των Πέντε Αστέρων και της εθνικιστικής Λέγκας, η οποία συγκρούστηκε σοβαρά με το Παρίσι για τη μεταναστευτικό στην ΕΕ.
Η ιδέα επανήλθε στο προσκήνιο υπό τους Μακρόν και Ντράγκι. Με τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στο τιμόνι της Ρώμης, οι εθνικιστικές-λαϊκιστικές παρορμήσεις της Ιταλίας έχουν εξημερωθεί τόσο πολύ που ακόμη και η Λέγκα ευνοεί τη συνθήκη, αναφέρουν οι FT.
Η κυβέρνηση Ντράγκι θέλει να «χτίσει» μια καλή σχέση με το Παρίσι, για να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο . Αυτή η επιδίωξη αποκτά μάλιστα περισσότερο ενδιαφέρον σε μια εποχή που η ηγέτιδα δύναμη Γερμανία αναμένεται να επικεντρωθεί περισσότερο στην εσωτερική της πολιτική καθώς μια νέα κυβέρνηση παίρνει τα ηνία από την Άνγκελα Μέρκελ.
Και η Γαλλία, ωστόσο, αναμένεται να ενισχυθεί από τη συμφωνία. Η σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών θα βοηθήσει τον Μακρόν να ενισχύσει τον μετριοπαθή, δυτικοευρωπαϊκό πυρήνα της ΕΕ και να αποκτήσει προβάδισμα ενάντια στους λαϊκιστές στο εσωτερικό, εξασφαλίζοντας παράλληλα έναν σημαντικό σύμμαχο για να τον υποστηρίξει κατά τη γαλλική προεδρία της ΕΕ από τις αρχές του 2022.
Η γέφυρα μεταξύ Ρώμης και Παρισιού θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη διαπραγμάτευση της μεταρρύθμισης των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ.
Παρόλα αυτά, ακόμη και με τη σύμπνοια των δύο ανδρών, δεν εξασφαλίζεται πάντα ότι Ιταλία και Γαλλία μπορούν να έχουν μια ομαλή σχέση, ιδιαίτερα στο επιχειρηματικό μέτωπο, όπου συχνά σημειώνονται τριβές μεταξύ των ανταγωνιστικών βιομηχανιών των δύο χωρών.
naftemporiki.gr
