Ήταν εκείνοι που υποτίθεται ότι θα γίνονταν η δανόφωνη ελίτ της Γροιλανδίας: το 1951, 22 παιδιά Ινουίτ Εσκιμώων χωρίστηκαν από τις οικογένειές τους και στάλθηκαν στη Δανία, την τότε αποικιοκρατική δύναμη. Έξι ζουν ακόμη και ζητούν τώρα αποζημίωση από την κυβέρνηση της Κοπεγχάγης που πέρσι ζήτησε συγγνώμη για τη μοίρα που τους επιφύλαξε.
«Έχασαν την οικογένειά τους, τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους και το αίσθημα ότι ανήκαν σε κάποια κοινότητα» εξήγησε στην εφημερίδα Politiken ο δικηγόρος τους, Μαντς Πράμινγκ. «Πρόκειται για καταπάτηση του δικαιώματός τους στην ιδιωτική και οικογενειακή αρχή, με βάση το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», πρόσθεσε.
Σε επιστολή τους προς την πρωθυπουργό Μέτε Φρεντέρικσεν, οι έξι, που είναι ηλικίας 70-80 ετών, ζητούν αποζημίωση ύψους 250.000 κορωνών (33.600 ευρώ) ο καθένας.
Ο Πράμινγκ έδωσε διορία δύο εβδομάδων στην πρωθυπουργό να απαντήσει στο αίτημά τους, προειδοποιώντας ότι στη συνέχεια θα προσφύγει στα δικαστήρια. «Είμαστε έτοιμοι να πάμε στο δικαστήριο αν το κράτος δεν πληρώσει», διαβεβαίωσε.
Τα…εξυπνότερα παιδιά
Το πρόγραμμα αυτό της μεταμόρφωσης των «μικρών Ινουίτ» σε «μικρούς Δανούς» ξεκίνησε το 1950, όταν η κυβέρνηση έστειλε τηλεγραφήματα στους δασκάλους της μικρής χώρας, οι οποίοι με τη σειρά τους υπέδειξαν αυτά που θεωρούσαν ως τα εξυπνότερα παιδιά των Ινουίτ, όλα ηλικίας 6-10 ετών.
Έτσι, επιλέχτηκαν συνολικά 22 παιδιά από 21 οικογένειες Ινουίτ και οι Δανοί αξιωματούχοι επισκέφτηκαν μια μια τις οικογένειες προκειμένου να πάρουν την γονική συγκατάθεση.
Αρχικά, τα 22 παιδιά έμειναν σε μια παιδική κατασκήνωση, ονόματι Φεντγκάαρντεν. Εκεί, τους επισκέφτηκε η ίδια η βασίλισσα της Δανίας Ινγκριντ.
Σε παλαιότερο ρεπορτάζ του το BBC, είχε μιλησει με την Χέλεν Τίσεν, ενα από τα 22 παιδιά. Όπως είπε:«ήμασταν όλα τα παιδιά τόσο στεναχωρημένα που αν δείτε τις φωτογραφίες από τότε, κανένα δεν χαμογελάει. Τα βράδια όταν πηγαίναμε για ύπνο, τα περισσότερα από εμάς κλαίγαμε στα κρεβάτια μας».
Τον Δεκέμβριο του 1951, τα 22 παιδιά στάλθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες προκειμένου να ελεγχθεί ο βαθμός προσαρμογής τους. Έξι από αυτά που κρίθηκαν πιο ευπροσάρμοστα, παρέμειναν στη Δανία και δόθηκαν για υιοθεσία σε αντίστοιχα ζευγάρια Δανών που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν.
Τα υπόλοιπα 16 όμως δεν πέρασαν εύκολα στις νέες τους οικογένειες κι είχαν δυσκολίες να προσαρμοστούν, έτσι στάλθηκαν πίσω στη Γροιλανδία το 1952.
Σε ορφανοτροφείο
Με την επιστροφή τους,στη Γροιλανδία, δεν επέστρεψαν στα σπίτια τους αλλά οδηγήθηκαν σε ένα ορφανοτροφείο, που λειτουργούσε υπό την αιγίδα της κυβέρνησης της Δανίας
Εκεί, τα παιδιά αποθαρρύνονταν τόσο από το να μιλάνε τη γλώσσα των Ινουίτ, όσο και να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τις οικογένειες τους στο νησί. Κάθε δεσμός με την πατρίδα τους αποκόπηκε.
Τον Δεκέμβριο, η πρωθυπουργός ζήτησε επίσημα συγγνώμη. «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι συνέβη. Αλλά μπορούμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να ζητήσουμε συγγνώμη από εκείνους τους οποίους οφείλαμε να φροντίσουμε αλλά δεν το κάναμε», είπε η Φρεντέρικσεν τότε.
Η υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων υποστήριξε ότι η συγγνώμη δεν συνιστά κατ’ ανάγκη και δέσμευση για καταβολή αποζημιώσεων. «Η κυβέρνηση και εγώ η ίδια πιστεύουμε ότι η αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος είναι το κλειδί. Είναι σημαντικό να μάθουμε από αυτά τα λάθη ώστε η ιστορία να μην επαναληφθεί», είπε η Άστριντ Κραγκ στην Politiken.
με πληροφορίες απο το ΑΜΠΕ
