Μία προεκλογική εκστρατεία πρωτοφανούς επιθετικότητας, η ήττα και τα λακτίσματα του Ντόναλντ Τραμπ: το 2020 ήταν για την Αμερική μία χρονιά διχόνοιας και διαίρεσης, το επισφράγισμα μίας τοξικής τετραετίας που δεν θα ξεχάσει η χώρα και ο κόσμος. Αλλά και η χρονιά της εκλογής του Τζο Μπάιντεν, που προανήγγειλε την απαλλαγή και μια δραματική αλλαγή ύφους.
«Νίκη, νίκη , νίκη»: ένα σύνθημα που εξέπεμπε επί μήνες ο απερχόμενος πρόεδρος στην τραυματισμένη από την επιδημία του κορωνοϊού χώρα. Και μετά την ήττα του, άρνηση της ετυμηγορίας της κάλπης με μία εμμονή που ξεπέρασε τα όρια της καρικατούρας.
Σε σημείο που η έλευση του Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο προβάλλει για την Αμερική και τον κόσμο σαν υπόσχεση για την επιστροφή της ηρεμίας, πριν από όλα.
Μία υπόσχεση που συνοψίζει το σκίτσο του Robert Leighton στον New Yorker όπου απεικονίζεται ένας πατέρας που διαβάζει μια ιστορία στην κόρη του πριν από τον ύπνο. «Και από κείνη την μέρα, δεν γύριζαν πια τα πάντα γύρω από τον Ντόναλντ Τζ. Τραμπ».
Τόσο ως προς το ύφος και όσο και ως προς την ουσία, τόσο με τον διορισμό της κυβερνητικής του ομάδας όσο και με τον καθορισμό των προτεραιοτήτων του, ο Τζο Μπάιντεν, που θα γίνει στις 20 Ιανουαρίου ο 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ, προσπάθησε από την εκλογή του να τονίσει την αντίθεση με τον 45ο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έζησαν δώδεκα μήνες στον ρυθμό των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου. Αλλά ένα άλλο επεισόδιο, πρωτοφανές στην σύγχρονη πολιτική ιστορία θα μείνει στα βιβλία της Ιστορίας: το επεισόδιο της άρνησης της ήττας ενός απερχόμενου προέδρου.
«ΟΙ ΠΙΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!: με βροχή από tweets-κραυγές , με την βοήθεια των κεφαλαίων και των θαυμαστικών, ο Ντόναλντ Τραμπ εφάρμοσε την πολιτική της καμένης γης.
Τσαλαπατώντας όλους τους άγραφους κανόνες που συνοδεύουν την εύρυθμη λειτουργία της αμερικανικής πολιτικής μηχανής: ο ευγενικός χαιρετισμός προς τον νικητή, η συντεταγμένη παράδοση της εξουσίας, τα ενωτικά λόγια.
Σκοπίμως, ο Τραμπ έστρεψε ένα μέρος της χώρας , περιορισμένο αλλά ακλόνητο, εναντίον του άλλου.
Ωστόσο, τα αποκαλυπτικά σενάρια δεν επιβεβαιώθηκαν. Και οι αμερικανικοί θεσμοί επέδειξαν την σθεναρότητά τους, η δημοκρατία την δυναμικότητά της απέναντι στις κραυγές, τους δικαστικούς παραλογισμούς και την συνωμοσιολογία του προέδρου και του επιτελείου του.
«Γνωρίζουμε τώρα ότι τίποτε – ούτε μία πανδημία ούτε η κατάχρηση εξουσίας – δεν μπορεί να σβήσει την φλόγα» της δημοκρατίας», συνόψισε ο Τζο Μπάιντεν.
Στις επιθέσεις του κατά των δημοσιογράφων, των επικριτών του ή των πολιτικών του αντιπάλων, του Ντόναλντ Τραμπ του άρεσε πολύ να χρησιμοποιεί ένα προβοκατόρικο χωρατό για να υπενθυμίζει την εκλογική του νίκη το 2016: «Βρισκόμαστε στο Οβάλ Γραφείο. Και ξέρετε τι; Εγώ είμαι εδώ, όχι εσείς!».
Λοιπόν, από τις 20 Ιανουαρίου, δεν θα μπορεί να επαναλαμβάνει αυτήν την φράση. Και ξέρετε γιατί; Γιατί στο Οβάλ Γραφείο δεν θα είναι αυτός! Διότι στο Οβάλ Γραφείο θα είναι ο Τζο Μπάιντεν.
Η αμερικανική κοινωνία, που θα παραμείνει βαθιά διαιρεμένη, παρά τις εκκλήσεις του επόμενου προέδρου για κατευνασμό και συμφιλίωση, ετοιμάζεται πάντως να ζήσει σε άλλο τέμπο, συνόψισε ο Μπαράκ Ομπάμα.
«Με τον Τζο και την Κάμαλα δεν θα έχετε να ανησυχείτε για τις λωλαμάρες που μπορεί να λένε κάθε μέρα. Θα είναι απλώς λιγότερο κουραστικό»
«Ο Τραμπ τροφοδότησε τα χειρότερά μας ένστικτα. Η παγκόσμια παρακαταθήκη του είναι τοξική και ανήθικη», είναι ο τίτλος του άρθρου που υπογράφει ο Simon Tisdall στον Guardian:
«Ο κυνισμός που φέρει την προσωπική σφραγίδα του Τραμπ απευθύνθηκε σε κάθε ένα από τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα, δικαιολόγησε κάθε χυδαία προδιάθεση και κάθε μοχθηρή και σκληρόκαρδη σκέψη. Η δική του άγνοια είναι η τυφλή άγνοια που έχει απήχηση σε όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δουν. Το ψέμα είναι πάντα ευκολότερο από την αλήθεια. Για τους λόγους αυτούς, η παγκόσμια παρακαταθήκη του Τραμπ είναι ο Τραμπισμός. Θα επιβιώσει – τοξική, ανήθικη, πανταχού παρούσα και εσαεί απειλητική.».
Πηγή: ΑΜΠΕ
