Στα μεγάλα προβλήματα ακυβερνησίας σε Ευρώπη και ΗΠΑ αναφέρεται το πρακτορείο Bloomberg, το οποίο προειδοποιεί για τον κίνδυνο «μεγάλου κενού» σ’ αυτό που ονομάζουμε «Δύση».
Το αμερικανικό δημοσίευμα παραπέμπει στους απερχόμενους ηγέτες του Ηνωμένου Βασιλείου (Τερέζα Μέι) και της Γερμανίας (Άγκελα Μέρκελ), αλλά και στον πρόεδρο της Γαλλίας, ο οποίος «ταπεινώνεται» από τον ξεσηκωμό των «Κίτρινων Γιλέκων».
Ειδική μνεία κάνει και στις ΗΠΑ, οι οποίες είναι «βαθιά διχασμένες για τον ρόλο που θα πρέπει να έχουν στο διεθνές σκηνικό».
«Το αναδυόμενο κενό ηγεσίας στις εύρωστες δημοκρατίες φαίνεται να είναι ξαφνικά ιδιαιτέρως έντονο» σπεύδει να σχολιάσει το αμερικανικό πρακτορείο.
«Δεν υπάρχει ηγεσία στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ» υπερθεματίζει από την πλευρά του, ο πρώην πρωθυπουργός της Δανίας και πρώην επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Άντερς Ράσμουσεν.
Και όπως σπεύδει να προσθέσει, «αυτό επιτρέπει στους προέδρους της Ρωσίας (Βλαντίμιρ Πούτιν) και της Κίνας (Σι Τζινπίνγκ ) να έχουν περιθώρια ευελιξίας». Άλλωστε, ο Ράσμουσεν διερωτάται «αν πλέον, η Δύση παραμένει όντως μία ενωμένη οντότητα».
Στο πλαίσιο αυτό, το πρακτορείο Bloomberg παραπέμπει στα πρόσφατα περιστατικά που έλαβαν χώρα στη Θάλασσα του Αζόφ και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπου «η Δύση απέτυχε».
«Δεν θεωρώ ότι η Δύση ως ιδέα, εξακολουθεί να υπάρχει» σχολιάζει επικουρικά η Κλαιρ Σπένσερ, αναλύτρια του think tank «Chatham House». Κατά την ίδια, μάλιστα, η αρχή της «επίπονης μετάβασης» ξεκίνησε ακριβώς πριν την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα αυτή της μετάβασης είναι οι διχασμοί α) μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης στο ζήτημα του Ιράν, β) ανάμεσα στις αραβικές χώρες του Κόλπου, αλλά και γ) μεταξύ της Δύσης και της Τουρκίας στο ζήτημα των Κούρδων.
«Φυσικά η Δύση αλλάζει. Βρισκόμαστε σε περίοδο αλλαγών, όπως συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο» υπογραμμίζει ταυτόχρονα η Κάντρι Λίικ, αναλύτρια στο European Council on Foreign Relations, επικαλούμενη τις εξελίξεις στο δημογραφικό, στην κατανομή του πλούτου και στην τεχνολογία.
«Αυτό δεν είναι κάτι κακό, επειδή η Δύση έχει πλέον ξεπεραστεί» σπεύδει να προσθέσει, υιοθετώντας μία πιο ψύχραιμη προσέγγιση. Και εξηγεί: «ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία εξακολουθούν να συνεργάζονται σε αρκετά πεδία, χάρη στο κοινό συμφέρον. Απλώς δεν υπάρχει η “Δύση” του 1980 και του 1990. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει άλλωστε;»
naftemporiki.gr
