Με ένα πολύ προσωπικό μήνυμα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν αποχαιρέτισε τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Το Μέγαρο Ελιζέ εξέδωσε μια μακροσκελή ανακοίνωση, αποτίοντας φόρο τιμής στον σπουδαίο Αργεντινό ποδοσφαιριστή με το νούμερο 10, χαρακτηρίζοντάς τον ιδιοφυΐα.
«Το χέρι του Θεού είχε τοποθετήσει μια ιδιοφυΐα ποδοσφαίρου στη γη. Μόλις το πήρε πίσω, με μια απρόβλεπτη ντρίμπλα που εξαπάτησε όλες τις άμυνες μας. Ήθελε, με αυτή τη χειρονομία, να διευθετήσει τη συζήτηση του αιώνα: είναι ο Ντιέγκο Μαραντόνα ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών; Τα δάκρυα εκατομμυρίων οπαδών αυτό δείχνουν. Γεννημένος σε ένα φτωχό προάστιο του Μπουένος Άιρες, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα κάνει την οικογένεια και τη γειτονιά του να ονειρεύεται με τα πόδια του που θα “σταυρώσουν” σύντομα τους καλύτερους Ευρωπαίους αμυντικούς.
Οι Boca Juniors και τα θρυλικά ντέρμπι το αποκαλύπτουν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στη Βαρκελώνη πίστεψαν ότι βρήκαν επιτέλους τον διάδοχο του Γιόχαν Κρόιφ. Αλλά στη Νάπολη ο Ντιέγκο έγινε Μαραντόνα. Στη νότια Ιταλία, το pibe de oro (σ.σ. το παιδί από χρυσάφι) ανακαλύπτει ξανά την υπερβολή των σταδίων της Νότιας Αμερικής, την παράλογη έκσταση των υποστηρικτών και οδηγεί τη Νάπολη στον δρόμο του Scudetto, στις στέγες της Ευρώπης. Πολυτελής και απρόβλεπτος παίκτης, το ποδόσφαιρο του Μαραντόνα δεν είχε τίποτα να πει για αυτό. Ένας χορευτής με τάπες, όχι πραγματικά αθλητής, περισσότερο καλλιτέχνης, ενσαρκώνει τη μαγεία του παιχνιδιού», αναφέρει η ανακοίνωση του Μακρόν.
«Κερδίζει την Αγγλία της Θάτσερ»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ανακοίνωση, παρουσιάζει η αναφορά του Μακρόν όχι απλά στον -θρυλικό- προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1986, αλλά στο ότι στέκεται συγκεκριμένα στην «Αγγλία της Μάργκαρετ Θάτσερ».
«Έπρεπε ακόμη να γράψει την ιστορία μιας χώρας που έχει υποστεί δικτατορία και στρατιωτική ήττα. Αυτή η ανάσταση έλαβε χώρα το 1986, στον πιο γεωπολιτικό αγώνα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, σε έναν προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Αγγλίας της Μάργκαρετ Θάτσερ. Στις 22 Ιουνίου 1986, στην Πόλη του Μεξικού, σημείωσε το πρώτο του γκολ με τον Θεό για συμπαίκτη του. Το θαύμα αμφισβητείται, αλλά ο διαιτητής δεν είδε τίποτα. Στη συνέχεια ακολουθεί η «κούρσα του αιώνα» […]. Πάνω από 50 μέτρα, σε έναν συναρπαστικό αγώνα, πέρασε το ήμισυ της αγγλικής ομάδας, ντρίμπλαρε και τον τερματοφύλακα Σίλτον πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα και την Αλμπισελέστε στους τέσσερις του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Στον ίδιο αγώνα, θεός και διάβολος, σημείωσε τα δύο πιο διάσημα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Υπήρχε ένας Βασιλιάς Πέλε, τώρα υπάρχει ένας Θεός Ντιέγκο».
«Ήταν στα γήπεδα που ο Μαραντόνα έκανε την επανάσταση», υπογραμμίζει η Γαλλική Προεδρία, αναφερόμενη στις σχέσεις του Μαραντόνα με τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες.
«Diego se queda – O Ντιέγκο θα μείνει»
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χαιρετίζει αυτόν τον «αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο της στρογγυλής μπάλας που αγαπούσαν τόσο πολύ οι Γάλλοι. Σε όλους εκείνους που έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να ολοκληρώσουν επιτέλους το άλμπουμ Panini Mexico 1986 με το αυτοκόλλητό του, σε όλους εκείνους που προσπάθησαν να διαπραγματευτούν με τον σύντροφό τους για να βαφτίσουν τον γιο τους Ντιέγκο, στους συμπατριώτες του από την Αργεντινή, στους Ναπολιτάνους που σχεδίαζαν τοιχογραφίες που αξίζουν τον Ντιέγκο Ρίβερα στο ομοίωμα του, σε όλους τους λάτρεις του ποδοσφαίρου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στέλνει τα συλλυπητήριά του. Ο Ντιέγκο θα μείνει», καταλήγει ο Μακρόν.
naftemporiki.gr
