Ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ετοιμάζεται να υποδεχτεί τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ για το τελευταίο ταξίδι εργασίας της στο Παρίσι, η κυβέρνησή του ήδη σκέφτεται τι θα ακολουθήσει μετά την αποχώρησή της και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Η επερχόμενη αλλαγής εξουσίας στη Γερμανία αποτελεί μια σημαντική στιγμή για τη Γαλλία επίσης, η οποία είναι το άλλο σημαντικό κράτος μέλος της ΕΕ στη διαμόρφωση της πολιτικής σε ολόκληρο το μπλοκ.
Τα αιτήματα του Κρίστιαν Λίντνερ, για περιορισμούς στον κρατικό δανεισμό και στις μεταφορές από πλουσιότερα σε φτωχότερα μέλη της ΕΕ, αποτελούν το είδος της ανεπιθύμητης λιτής πολιτικής η οποία φοβάται το Παρίσι πως θα αναδυθεί από τις εκλογές, αναφέρουν οι Financial Times.
Ο Μακρόν, ο οποίος θα φιλοξενήσει την Πέμπτη τη Μέρκελ σε αποχαιρετιστήριο «δείπνο εργασίας» στο Παλάτι των Ηλυσίων, πέρυσι βοήθησε να πειστεί η Γερμανίδα καγκελάριος να συμφωνήσει στο Ταμείο Ανάκαμψης, ύψους 750 δισ. ευρώ. Ήταν κάτι που προηγουμένως ήταν αδιανόητο για έναν συντηρητικό Γερμανό ηγέτη. Ένας Γάλλος αξιωματούχος το αποκάλεσε «πλήρη αλλαγή παιχνιδιού» στην αντιμετώπιση της κρίσης του Covid από την Ευρώπη.
Όμως οι σκληροί όροι του Λίντνερ για την ένταξη του φιλελεύθερου Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος στο γερμανικό συνασπισμό είναι μια υπενθύμιση της επικρατούσας ορθοδοξίας στο Βερολίνο. Ο Λίντνερ θεωρείται και από τις δύο πλευρές του Ρήνου ως ισχυρός υποψήφιος για να είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, δεδομένου ότι το κόμμα του είναι πολύ πιθανό να συμμετάσχει σε μετεκλογικό συνασπισμό.
«Είναι το αιώνιο θέμα διαφωνίας μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας», σχολίασε στους FT η αναλύτρια Ιζαμπέλ Μπουρζουά η οποία αναφέρεται όχι μόνο στην πίεση του Μακρόν για κοινό προϋπολογισμό της ΕΕ, αλλά και σε επιχειρήματα σχετικά με τα όρια στα ελλείμματα του εθνικού προϋπολογισμού και στα επίπεδα του χρέους του δημόσιου τομέα στο πλαίσιο του λεγόμενου «συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης» που αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ο Μακρόν, σύμφωνα με τον Ελβίρ Φάμπρι, ερευνητικό συνεργάτη στο Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ, είχε πείσει επίσης τη Μέρκελ να ακολουθήσει μια πιο αιχμηρή προσέγγιση στην αντιμετώπιση της Κίνας. «Έκανε τη Μέρκελ να εξελιχθεί αρκετά τα τελευταία δύο χρόνια», είπε. «Υπήρξε πραγματική αλλαγή. Είναι προς το συμφέρον της Γαλλίας να συνεχιστεί αυτή η πορεία».
Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ένας μετεκλογικός συνασπισμός στη Γερμανία θα διατηρήσει τη σχετικά χαλαρή πρόσφατη στάση της Μέρκελ προς τη Γαλλία του Μακρόν και τα μεσογειακά κράτη που είναι οι κύριοι αποδέκτες επιχορηγήσεων της ΕΕ.
Η Ντανιέλα Σβάρτσερ από το Open Society Foundations ανέφερε σε μια επιτροπή σχετικά με τις ευρωπαϊκές προσδοκίες από τη Γερμανία μετά τη Μέρκελ αυτήν την εβδομάδα ότι το Βερολίνο αντιμετωπίζει την αύξηση του κοινού χρέους για επιχορηγήσεις ως ένα «εφάπαξ» μέτρο κρίσης και όχι κάτι μόνιμο.
Εάν ο Μακρόν και η Γαλλία διπλασίασαν τις προσπάθειές τους να χαλαρώσουν τους δημοσιονομικούς κανόνες, , «αυτό δεν πηγαίνει καθόλου καλά στη Γερμανία και τότε έχουμε ένα κακό μείγμα» για τις γαλλο-γερμανικές σχέσεις μετά τις εκλογές, είπε ο η Σβάρτσερ.
Ωστόσο, κάθε σκλήρυνση της θέσης της Γερμανίας μόλις φύγει η Μέρκελ είναι απίθανο να είναι αρκετά δραστική για να εκπληρώσει τους χειρότερους φόβους της Γαλλίας, η οποία, σύμφωνα με ανώτερους Γάλλους αξιωματούχους, εξετάζει τη δική της γερμανική μέθοδο νομικού περιορισμού του δημόσιου ελλείμματος και του χρέους.
Ο Όλαφ Σολτς από τους λιγότερο δημοσιονομικά συντηρητικούς Σοσιαλδημοκράτες και νυν υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, προπορεύεται στη δημοσκοπήσεις για τη διαδοχή της Μέρκελ ως καγκελάριος. Ο Σολτς έχει καλές σχέσεις τόσο με τον Μακρόν όσο και με τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Μπρουνό Λεμέρ, ο οποίος δεσμεύτηκε να αρχίσει να μειώνει ξανά τα ελλείμματα του γαλλικού προϋπολογισμού από το επόμενο έτος και να μειώσει το συνολικό δημόσιο χρέος.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Σολτς και ο στενότερος αντίπαλός του Άρμιν Λάσετ, από τους Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, έχουν χάσει βρήθηκαν στην πόρτα του Μακρόν, σε ένδειξη της σημασίας των σχέσεων της Γερμανίας με το Παρίσι.
Σύμφωνα με την Τζορτζίνα Ράιτ από το Ινστιτούτο Montaigne, η Γαλλία «λέει ότι χρειάζεται καλή σχέση με όποιον θα είναι ο επόμενος καγκελάριος και αυτό κάνει ο Μακρόν. Δεν νομίζω ότι οι Γάλλοι περιμένουν θεμελιώδη αλλαγή. Μπορεί να ελπίζουν σε κάποια ευελιξία, αλλά είναι ρεαλιστές σε αυτό».
Ωστόσο, τα εκλογικά ημερολόγια και στις δύο χώρες σημαίνουν ότι μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να λειτουργήσει ξανά ομαλά η γαλλο-γερμανική μηχανή της ΕΕ, μετά από 16 χρόνια σταθερότητας υπό τη Μέρκελ, η οποία αντιμετώπισε τέσσερις διαδοχικούς Γάλλους προέδρους.
Υπενθυμίζεται ότι οι διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία είναι πιθανό να συνεχιστούν για εβδομάδες, ενώ η Γαλλία εισέρχεται ήδη στη δική της προεκλογική περίοδο για τις προεδρικές εκλογές.
Financial Times
