του Γ. Σωτηρόπουλου, Compliance analyst
Μια πολύ σημαντική εβδομάδα έχει ήδη ξεκινήσει ως προς την τελική φάση για την ανακατάληψη της Μοσούλης στο βόρειο Ιράκ και της πόλης Ράκα, στη βόρεια Συρία. Το όλο εγχείρημα ωστόσο προκαλεί νευρικότητα στην τουρκική κυβέρνηση, μετά τον εκ νέου παραγκωνισμό της στις επιχειρήσεις που διεξάγονται.
Νότια της Μοσούλης, ο ιρακινός στρατός προσπαθεί να εισέλθει στο κέντρο της πόλης μέσω στην ανατολικής όχθης του ποταμού Τίγρη. Ο έλεγχος σε σημαντικές περιοχές και πόλεις όπως η Χαμάμ Αλ Αλίλ έχει ανακτηθεί. Βορειονατολικά της Μοσούλης επιχειρεί, πλην του ιρακινού και ο στρατός των Κούρδων του Ιράκ (Πεσμεργκά). Σπουδαία κατορθώματα όπως η ανακατάληψη της πόλης Μπάσικα διαμορφώνουν έναν ολοένα και πιο στενό κλοιό γύρω από το προπύργιο των εξτρεμιστών του Ισλαμικού Κράτους. Δυτικά ο αραβοκουρδικός συνασπισμός Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) έχει ήδη εξαπολύσει την επίθεση του στην πόλη Ράκα, με στόχο την ανακατάληψη της, αποστολή που φέρει το κωδικό όνομα «Οργισμένος Ευφράτης».
Σε καμία από αυτές τις επιχειρήσεις δεν έχει γίνει αποδεκτή η συμμετοχή του τουρκικού στρατού ούτε των Σύρων αντικαθεστωτικών ανταρτών οι οποίοι στηρίζονται από την Άγκυρα. Είναι φανερό ότι η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να ανακτήσει διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας με τις δυνάμεις που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις και ταυτόχρονα να αποδυναμώσει με κάθε τρόπο τους Κούρδους. Οι συριακές κουρδικές Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) είναι ίσως η μοναδική υπολογίσιμη δύναμη και αναπόσπαστο κομμάτι σε κάθε επιχείρηση ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Επί μεγάλο χρονικό διάστημα σχεδόν μόνοι τους αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τους μαχητές του ISIS, κερδίζοντας την εκτίμηση και υποστήριξη της Δύσης. Στον αντίποδα η κυβέρνηση της Τουρκίας εμφανίστηκε πολλές φορές αδιάλλακτη και αδιάφορη σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των δυνάμεων του ISIS. Εκμεταλλεύτηκε το ζήτημα των προσφύγων και εστιάζει διαρκώς στην αντιμετώπιση της ενδεχόμενης δημιουργίας κουρδικού κράτους.
Τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η Τουρκία φαίνονται στον νευρικό τρόπο με τον οποίοv αντιδρά ο πρόεδρός της Ταγίπ Ερντογάν. Παύει κατά την πάγια τακτική του κάθε φωνή εναντίον του και το πραξικόπημα – κάλπικο ή πραγματικό – του έδωσε σαφώς το πάτημα να επιτεθεί σε κάθε μορφή εσωτερικής αντίδρασης. Προσπαθεί να απαξιώσει τον κεμαλισμό, στηλιτεύοντας τους χειρισμούς κατά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης. Ματαιοπονεί για την συμμετοχή της Τουρκίας στις επιχειρήσεις κατά του ISIS, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει το αναπόφευκτο, τη σταδιακή γένεση του κουρδικού κράτους.
Ασφαλώς, το γεγονός ότι τα χέρια της τουρκικής κυβέρνησης είναι δεμένα σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στα ανατολικά σύνορα, ενδέχεται να την οδηγήσει σε σπασμωδικές κινήσεις όσον αφορά τα δυτικά σύνορα. Πιθανόν να υπάρξουν προβλήματα με τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, τις ροές προσφύγων, την επίλυση του Κυπριακού και την πρόκληση θερμών επεισοδίων στο Αιγαίο, με σκοπό την τόνωση του τραυματισμένου εθνολαϊκισμού.
Συνεπώς όσο θα πλησιάζουμε στην έκβαση αυτού του πολέμου ενάντια στις δυνάμεις του ISIS, τόσο περισσότερο θα αποδομείται η εικόνα του καθεστώτος που διαχειρίζεται ο κ. Ερντογάν. Η Τουρκία θα γίνεται ολοένα και πιο ασταθής και ίσως αυτό οδηγήσει σε έκρυθμη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο.
