Με τη συμμετοχή χιλιάδων εθελοντών, ακόμη και τουριστών, πραγματοποιήθηκε στην Αυστραλία μαζική επιχείρηση θανάτωσης φρύνων – εισβολέων, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται με ταχείς ρυθμούς και εξαπλώνονται σε όλο και περισσότερες περιοχές, απειλώντας οικοσυστήματα.
Οι φρύνοι του είδους Bufo marinus, ή φρύνοι των καλαμιών προέρχονται από την Κεντρική και Νότιο Αμερική. Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο έχουν ευδοκιμήσει σε τουλάχιστον 15 χώρες. Στην Ωκεανία εισήχθησαν πριν από 75 χρόνια, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η ραγδαία εξάπλωση των σκαθαριών, τα οποία απειλούσαν τις καλλιέργειες. Το πείραμα όμως απέτυχε και οι εισβολείς υπολογίζονται πλέον σε 200 εκατομμύρια.
Το μήκος των συγκεκριμένων αμφιβίων φτάνει τα 23 εκατοστά και το βάρος τους τα 1,8 κιλά. Εκκρίνουν μια τοξίνη, η οποία προκαλεί το θάνατο στους θηρευτές τους – κυρίως τους κροκοδείλους- που δεν έχουν προσαρμοστεί σε αυτήν, ενώ στους ανθρώπους μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς στα μάτια και στο δέρμα. Επιπλέουν, συμβάλλουν στην εξάπλωση ασθενειών που επηρεάζουν τη βιοποικιλότητα, ενώ και οι ίδιοι συνεχίζουν να εξαπλώνονται με ρυθμούς που φθάνουν κατά μέσο όρο τα 40 χιλιόμετρα το χρόνο.
Ο Μπομπ Έργουιν, πατέρας του «κροκοδειλάκια» Στιβ Έργουιν, ο οποίος πέθανε το 2006, είναι ένας από τους γνωστότερους υποστηρικτές της εξολόθρευσης των φρύνων. «Αγαπώ όλα τα ζώα, αλλά αυτά δεν έχουν θέση σε αυτήν τη χώρα», δήλωσε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε σχολείο, με στόχο την προώθηση της Ημέρας Εξόντωσης Φρύνων.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι Αυστραλοί φαίνεται πως συμφωνούν με τον Έργουιν. «Πρόκειται για ένα από τα πλέον καταστροφικά και αηδιαστικά πλάσματα και το μόνο που κάνουν είναι να σκοτώνουν τα αυτόχθονα είδη άγριων ζώων και να καταλαμβάνουν τους οικοτόπους μας», λέει ο βουλευτής Σέιν Νουθ.
Ο Νουθ είναι ο άνθρωπος πίσω από την Ημέρα Εξόντωσης Φρύνων, η οποία έχει καθιερωθεί σε αρκετές πόλεις τα τελευταία χρόνια, καθώς κάθε επιστημονική προσπάθεια εξολόθρευσης των αμφιβίων έχει αποτύχει. Οι εθελοντές καλούνται να τα αιχμαλωτίσουν και να τα παραδώσουν ζωντανά στους υπευθύνους, οι οποίοι αρχικά τα εξετάζουν και τα ζυγίζουν. Μοιράζονται μάλιστα και βραβεία στα παιδιά που θα βρουν τους βαρύτερους φρύνους και στα σχολεία που θα αιχμαλωτίσουν τους περισσότερους. Στο τέλος, η πλειοψηφία των φρύνων μετατρέπονται σε λίπασμα, ενώ κάποιοι χρησιμοποιούνται για ερευνητικούς σκοπούς.
