Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, τα ηφαίστεια της Ισλανδίας είναι πιθανό να καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες εκατομμυρίων νοικοκυριών στη Βρετανία, μέσω καλωδίων μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων. Τον ερχόμενο μήνα, ο Βρετανός υπουργός Ενέργειας αναμένεται να μεταβεί στο Ρέικιαβικ για συνομιλίες με στόχο τη σύνδεση της χώρας του με τους ισλανδικούς γεωθερμικούς πόρους.
«Βρισκόμαστε ήδη σε συζητήσεις με την ισλανδική κυβέρνηση, η οποία είναι πολύ πρόθυμη» να συνάψει μια συμφωνία, παραδέχθηκε μιλώντας στην εφημερίδα Guardian ο υπουργός Τσαρλς Χέντρι, ο οποίος έχει μέχρι στιγμής συναντήσει τον επικεφαλής του ισλανδικού εθνικού δικτύου ηλεκτροδότησης.
Σύμφωνα με το Χέντρι, το σχέδιο περιλαμβάνει την κατασκευή υποβρυχίων διασυνδέσεων, οι οποίες από την προσεχή δεκαετία θα συνδέουν τη χώρα με ένα ευρωπαϊκό υπερδίκτυο που θα συνδυάζει την αιολική και κυματική ενέργεια του Βορρά με την ηλιακή της νότιας Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής. Ο υπουργός αναγνώρισε ότι η χώρα του θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από την εισαγόμενη ενέργεια. Οι διασυνδέσεις, πρόσθεσε, θα αποτελούν «ένα απόλυτα καθοριστικό κομμάτι της ενεργειακής ασφάλειας και της ενέργειας χαμηλού άνθρακα».
Η Βρετανία έχει ήδη πρόσβαση σε δύο διεθνείς διασυνδέσεις – σε Γαλλία και Ολλανδία- ενώ ακόμη εννέα κατασκευάζονται ή πρόκειται να κατασκευαστούν. Όταν ολοκληρωθούν, θα καλύπτουν το εν τρίτο των βρετανικών ενεργειακών αναγκών. Ένα καλώδιο μεταξύ Βρετανίας και Ισλανδίας θα ήταν το μακρύτερο στον κόσμο, φθάνοντας σε μήκος τα 1.500 χιλιόμετρα.
Φιλόδοξα σχέδια
Η «ηφαιστειακή ενέργεια», που είναι στην πραγματικότητα γεωθερμική ενέργεια, εξάγεται από τη θερμότητα που βρίσκεται αποθηκευμένη στον πυρήνα της Γης και η οποία υπάρχει σε αφθονία στην Ισλανδία και σε άλλες περιοχές, κοντά στα όρια τεκτονικών πλακών. Οι Ισλανδοί διαθέτουν πέντε γεωθερμικά εργοστάσια, τα οποία παρέχουν το εν πέμπτο της ενέργειας που χρειάζεται η χώρα και το 85% της θέρμανσης και του ζεστού νερού.
Ο λόγος που οι Βρετανοί στρέφονται σε μια τέτοια λύση είναι το «ενεργειακό κενό» που φοβούνται ότι θα προκύψει στα μέσα της επόμενης δεκαετίας, όταν τα υπάρχοντα πυρηνικά εργοστάσια τεθούν εκτός λειτουργίας, με δεδομένο ότι και η παραγωγή πετρελαίου και αερίου στη Βόρειο Θάλασσα έχει μειωθεί.
