Skip to main content

«Πλανητική αφερεγγυότητα»: Μείωση 50% στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη μεταξύ 2070 και 2090 λόγω κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με έκθεση

REUTERS/Vincent West

«Δεν μπορείς να έχεις οικονομία χωρίς κοινωνία και μια κοινωνία χρειάζεται κάπου να ζήσει»

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, οι ξηρασίες και η σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας, θα μπορούσαν να στοιχίσουν σημαντικά στην παγκόσμια οικονομία τα επόμενα χρόνια εάν δεν ληφθούν άμεσα μέσα, προειδοποιεί νέα έκθεση που δημοσιεύει ο βρετανικός Guardian.

Ειδικότερα, η έκθεση των ειδικών διαχείρισης κινδύνου του Institute and Faculty of Actuaries (IFoA) προβλέπει ότι η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη θα μπορούσε να δει μείωση 50% το διάστημα μεταξύ 2070 και 2090 εάν δεν ληφθεί άμεση δράση.

Το IFoA χρησιμοποιεί μαθηματικά και στατιστικά στοιχεία για να αναλύει τον οικονομικό κίνδυνο για τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις.

Η έκθεση δημοσιεύτηκε αφού έγινε γνωστό την προηγούμενη εβδομάδα από το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο Κοπέρνικος ότι ο πλανήτης μας ξεπέρασε το όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου ως προς την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή τόσο το 2024 όσο και κατά μέσον όρο τη διετία 2023-2024, κατά την οποία καταγράφτηκε επίσης άνευ προηγουμένου αύξηση της θερμοκρασίας στην πρόσφατη ανθρώπινη ιστορία.

«Δεν υπάρχει οικονομία χωρίς κοινωνία και μια κοινωνία χρειάζεται κάπου να ζήσει»

Αν δεν ληφθεί επειγόντως δράση για την επιτάχυνση της απαλλαγής από τις εκπομπές άνθρακα, την απομάκρυνση του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και την αποκατάστασης της φύσης, το πλήγμα για την παγκόσμια οικονομία θα ήταν μείωση κατά 50% τις δύο δεκαετίες πριν από το 2090, αναφέρει η έκθεση του IFoA.

Εάν η μέση θερμοκρασία αυξηθεί κατά 3 βαθμούς Κελσίου ή και περισσότερο έως το 2050, θα μπορούσαν να υπάρξουν πάνω από 4 δισ. θάνατοι, σημαντικός κοινωνικοπολιτικός κατακερματισμός παγκοσμίως, αποτυχία κρατών (με αποτέλεσμα ταχεία, διαρκή και σημαντική απώλεια κεφαλαίου) και φαινόμενα εξαφάνισης ειδών, προειδοποιεί η έκθεση.

Ο συγγραφέας της έκθεσης, Σάντι Τραστ, υπογράμμισε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ρεαλιστικό σχέδιο για να αποφευχθεί αυτό το σενάριο. Είπε επίσης ότι οι οικονομικές προβλέψεις, που εκτιμούσαν ότι οι ζημιές από την παγκόσμια υπερθέρμανση θα είναι χαμηλές- στο 2% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής- στην περίπτωση της αύξησης κατά 3 βαθμών Κελσίου της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας επιφάνειας, ήταν ανακριβείς και «τύφλωσαν» τους παγκόσμιους ηγέτες μη βλέποντας τους κινδύνους των πολιτικών τους.

Οι εκτιμήσεις κλιματικού κινδύνου που χρησιμοποιήθηκαν από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πολιτικούς και αξιωματούχους για την αξιολόγηση των οικονομικών επιπτώσεων της παγκόσμιας υπερθέρμανσης ήταν λανθασμένες, ανέφερε η έκθεση, επειδή αγνόησαν τις αναμενόμενες σοβαρές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως κάποια σημεία καμπής, την άνοδο της θερμοκρασίας της θάλασσας, τη μετανάστευση και τις συγκρούσεις ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης.

Εάν λαμβάνονταν υπόψη αυτοί οι κίνδυνοι θα γινόταν κατανοητό ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει έναν αυξανόμενο κίνδυνο «πλανητικής αφερεγγυότητας», όπου τα συστήματα της Γης θα είναι τόσο υποβαθμισμένα που οι άνθρωποι δεν θα μπορούν πλέον να λαμβάνουν αρκετές από τις κρίσιμες υπηρεσίες στις οποίες βασίζονταν για να υποστηρίξουν τις κοινωνίες και τις οικονομίες.

«Δεν μπορείς να έχεις οικονομία χωρίς κοινωνία και μια κοινωνία χρειάζεται κάπου να ζήσει», είπε χαρακτηριστικά ο Τραστ. «Η φύση είναι το θεμέλιό μας, παρέχοντας τροφή, νερό και αέρα, καθώς και τις πρώτες ύλες και την ενέργεια που τροφοδοτούν την οικονομία μας. Οι απειλές για τη σταθερότητα αυτού του σχήματος είναι κίνδυνοι για τη μελλοντική ανθρώπινη ευημερία, γι’ αυτό πρέπει να λάβουμε μέτρα ώστε να τους αποφύγουμε».

Ουσιαστικά η έκθεση επικρίνει την κυρίαρχη οικονομική θεωρία των κυβερνήσεων στη Δύση, που τη βλέπει να επικεντρώνεται στο πώς μπορεί να γίνει εκμετάλλευση του πλανήτη ώστε να προωθηθεί η ανάπτυξη για το συμφέρον τους. Γι’ αυτό, όπως σημειώνεται, αποτυγχάνουν να λάβουν υπόψη τους πραγματικούς κινδύνους για τις κοινωνίες και τις οικονομίες από την υποβάθμιση της φύσης.