Μπορεί τις τελευταίες δεκαετίες χάρις στην ραγδαία τεχνολογική πρόοδο να έχουμε κάνει πρόοδο στην εξερεύνηση των ωκεανών της Γης και την κατανόηση των φαινομένων τους αλλά ο θαλάσσιος κόσμος τόσο όσον αφορά τα φυσικά του φαινόμενα, τη γεωλογική/χημική του κατάσταση όσο και τα οικοσυστήματα του παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό ένα μεγάλο μυστήριο.
Όπως αναφέρει η επιστημονική κοινότητα γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για τον Άρη από ότι για τους ωκεανούς της Γης. Εκτιμάται ότι έχει χαρτογραφηθεί και μελετηθεί λιγότερο ή περισσότερο ένα ποσοστό περίπου 30% των ωκεανών του πλανήτη μας.
Στα πολλά ερωτηματικά που υπάρχουν για τους ωκεανούς μας προστίθεται τώρα άλλο ένα. Τη στιγμή που σε παγκόσμιο επίπεδο εντοπίζεται συνεχής μεγάλη αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων των ωκεανών γεγονός που προκαλεί πολυεπίπεδες αρνητικές επιπτώσεις στο κλίμα αλλά και τη θαλάσσια ζωή διαπιστώθηκε ότι μία τεράστια περιοχή του Ατλαντικού Ωκεανού άρχισε ξαφνικά να ψύχεται και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Μέχρι τον Μάρτιο, ο κεντρικός Ατλαντικός βίωνε τις υψηλότερες θερμοκρασίες από το 1982 φτάνοντας σε επίπεδα τριάντα βαθμών Κελσίου. Ωστόσο ακολούθησε μια δραματική μεταβολή της θερμοκρασίας, με τις θερμοκρασίες των επιφανειακών υδάτων να πέφτουν κατακόρυφα κάτω από τους 25 βαθμούς Κελσίου και οι επιστήμονες ακόμα δεν γνωρίζουν τι την προκάλεσε.
«Ακόμα ξύνουμε το κεφάλι μας για το τι συμβαίνει» δήλωσε στην ιστοσελίδα Live Science ο Μάικλ ΜακΦέιντεν της Εθνικής Διοίκησης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) των ΗΠΑ. Επί του παρόντος οι επιστήμονες παρακολουθούν προσεκτικά την περιοχή αυτή που εκτείνεται μεταξύ της Βραζιλίας και των ακτών της Ανατολικής Αφρικής.
Τι συμβαίνει;
Δεν είναι μόνο ότι αυτή η περιοχή γνωστή ως κεντρικός (ισημερινός) Ατλαντικός ψύχεται κάτι που είναι ασυνήθιστο αλλά είναι επιπλέον και η ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται το φαινόμενο που προκαλεί έντονο προβληματισμό στους ειδικούς.
Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, οι θερμοκρασίες σε αυτήν την περιοχή ήταν 0,5–1,0 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερες από το μέσο όρο για αυτήν την εποχή του χρόνου. Τον Ιούνιο σε μια μεγάλη περιοχή του κεντρικού ισημερινού Ατλαντικού υπήρξαν απροσδόκητα θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μέσο όρο για αυτήν την εποχή του χρόνου χωρίς καμία προφανή αιτία.
Οι θερμοκρασίες του νερού έχουν τώρα αρχίσει να ανεβαίνουν ξανά προς τα συνηθισμένα επίπεδα αλλά οι επιστήμονες έχουν μείνει μπερδεμένοι από το τι προκάλεσε την ξαφνική ψύξη εξαρχής. «Θα μπορούσε να είναι κάποιο παροδικό χαρακτηριστικό που έχει αναπτυχθεί από διαδικασίες που δεν καταλαβαίνουμε καλά» λέει ο ΜακΦέιντεν.
Γενικά τα πιο δροσερά καλοκαιρινά νερά στον Ατλαντικό συνδέονται με ισχυρότερους ανέμους που πνέουν πάνω από τον ισημερινό. Αυτοί οι ισχυροί άνεμοι παρασύρουν τα θερμότερα επιφανειακά νερά επιτρέποντας σε ψυχρότερες υδάτινες μάζες που βρίσκονται πιο βαθιά να ανέβουν στην επιφάνεια σε μια διαδικασία που ονομάζεται ισημερινή ανύψωση.
Αυτό που δημιουργεί το μυστήριο είναι ότι οι άνεμοι στην περιοχή που τα νερά ψύχονται γρήγορα είναι στην πραγματικότητα πιο αδύναμοι από το κανονικό άρα δεν μπορούν σύμφωνα με το ισχύον ατμοσφαιρικό μοντέλο να προκαλέσουν το φαινόμενο της ισημερινής ανύψωσης.
Υπήρξαν σύμφωνα με τους ειδικούς που μελετούν το φαινόμενο μερικοί έντονοι άνεμοι στις αρχές Μαΐου που μπορεί να άρχισαν τη διαδικασία ψύξης αλλά δεν ήταν τέτοιοι που να μπορούν να ενεργοποιήσουν την διαδικασία της ανύψωσης των ψυχρών υδάτων.
Σύμφωνα με τον ΜακΦέιντεν ενώ η κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο δεν μπορεί να αποκλειστεί ως η αιτία είναι απίθανο να ευθύνεται άρα αναζητείται η ανεύρεση μιας αιτίας.
Naftemporiki.gr
