Μία από τις μεγαλύτερες και πλέον πυκνοκατοικημένες πόλεις στον πλανήτη βιώνει λόγω της κλιματικής αλλαγής μία οξεία κρίση: Σοβαρότατη λειψυδρία. Ο λόγος για την Πόλη του Μεξικού, η οποία φιλοξενεί πάνω από 22 εκατομμύρια κατοίκους, και σύμφωνα με ρεπορτάζ του CNN κινδυνεύει μέσα σε λίγους μήνες να ξεμείνει από νερό.
Ο Αλεχάντρο Γκόμεζ, ένας από τους κατοίκους, μίλησε στο αμερικανικό δίκτυο. Όπως λέει πολύ συχνά ξεμένει για μέρες χωρίς τρεχούμενο νερό και πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτό που αποθηκεύει στην δεξαμενή του. Το πρόβλημα; Η δεξαμενή είναι μικρή. Έτσι και ακόμη και εάν βρει νερό να αγοράσει, οι ποσότητες που μπορεί να αποθηκεύσει είναι περιορισμένες.
Στην οικογένειά του προσπαθούν να είναι όσο πιο φειδωλοί γίνονται στη χρήση του νερού και όταν κάνουν μπάνιο, μαζεύουν το νερό με το οποίο ξεπλένονται, για να το χρησιμοποιήσουν για την τουαλέτα. «Χρειαζόμαστε νερό, είναι απαραίτητο για τα πάντα» εξηγεί.
Οι ελλείψεις νερού δεν είναι ασυνήθιστες στην περιοχή, αλλά η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά τον τελευταίο χρόνο. Χρόνια προβλήματα που συνδέονται με τη γεωγραφία, τη χαοτική αστική ανάπτυξη και τις διαρροές υποδομών, επιδεινώνονται σήμερα από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Ύστερα από αρκετά χρόνια ασυνήθιστα χαμηλών βροχοπτώσεων, μεγάλες περιόδους ξηρασίας και υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες, το πρόβλημα της λειψυδρίας έχει οξυνθεί.
Σύμφωνα με το CNN ειδικοί προειδοποιούν ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον σε τόσο κρίσιμα επίπεδα που η Πόλη του Μεξικού θα μπορούσε να φτάσει στην «ημέρα μηδέν» μέσα σε λίγους μήνες.
Η ιστορία και η μορφολογία της πόλης
Η πυκνοκατοικημένη Πόλη του Μεξικού απλώνεται σε έναν πυθμένα λίμνης σε μεγάλο υψόμετρο. Χτίστηκε σε έδαφος πλούσιο σε άργιλο – στο οποίο βυθίζεται τώρα – και είναι επιρρεπής σε σεισμούς και εξαιρετικά ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή. Είναι ίσως ένα από τα τελευταία μέρη που θα επέλεγε κάποιος να χτίσει μια μεγαλούπολη σήμερα.
Οι Αζτέκοι επέλεξαν αυτό το σημείο για να χτίσουν την πόλη τους Tenochtitlan το 1325. Κατασκεύασαν δίκτυα καναλιών και γεφυρών για να αξιοποιήσουν το νερό. Αλλά όταν οι Ισπανοί έφτασαν στις αρχές του 16ου αιώνα, γκρέμισαν μεγάλο μέρος της πόλης, στράγγισαν τον βυθό της λίμνης και γέμισαν κανάλια. Έβλεπαν το νερό ως εχθρό, ως εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουν.
Περίπου το 60% του νερού της Πόλης του Μεξικού προέρχεται από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντά της. Το υπόλοιπο νερό της πόλης αντλείται σε μεγάλες αποστάσεις ανηφορικά από πηγές εκτός πόλης, σε μια απίστευτα αναποτελεσματική διαδικασία, κατά την οποία χάνεται περίπου το 40% του νερού λόγω διαρροών.
