Μερικά από τα πιο εμβληματικά ζώα του πλανήτη, όπως ο αφρικανικός ελέφαντας, είναι πιο ευάλωτα στις επιζήμιες επιπτώσεις της ανθρώπινης επέκτασης, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Έξετερ στην Αγγλία.
Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Λιούις Μπάρτλετ, μελέτησε τις ανησυχητικές επιπτώσεις που έχουν οι αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον, από δραστηριότητες όπως η γεωργία, η αστική επέκταση και η κλιματική αλλαγή, στα οικοσυστήματα. Ειδικότερα, η ομάδα μελέτησε την επίδραση που έχουν η απώλεια και ο κατακερματισμός των ενδιαιτημάτων στην τοπική άγρια ζωή.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα μεγαλύτερα ζώα, όπως ο ελέφαντας, είναι πιο ευάλωτα στις αλλαγές στο φυσικό τους περιβάλλον, με αποτέλεσμα να απειλούνται περισσότερο από εξαφάνιση.
«Σε μια εποχή, που μερικά από τα μεγαλύτερα και πιο εμβληματικά ζώα αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο εξαφάνισης, κάθε νέο κομμάτι πληροφοριών βοηθά. Χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις σε υπολογιστή, με τη βοήθεια του συμπλέγματος ερευνητικών υπερυπολογιστών της Microsoft, δείξαμε ότι τα μεγαλύτερα ζώα είναι αυτά που απειλούνται περισσότερο από την απώλεια και τον κατακερματισμό των ενδιαιτημάτων», δήλωσε ο Μπάρτλετ.
Η ομάδα χρησιμοποίησε το μοντέλο Madingley, το οποίο μπορεί να προσομοιώσει κάθε μορφή ζωής στην ξηρά και στους ωκεανούς, εστιάζοντας σε μία μεγάλη περιοχή των πεδιάδων της Κένυας. Οι ερευνητές χώρισαν την περιοχή σε 100 μικρά τμήματα, και μελέτησαν το πώς η περιοχή και η άγρια ζωή της αντιδρούν σε αλλαγές στα επίπεδα της βλάστησης, για παράδειγμα λόγω πυρκαγιών, πολεοδομίας ή υπερβόσκησης.
Η προσομοίωση έδειξε ότι ο κατακερματισμός των βιοτόπων έχει ανησυχητικά αρνητικές συνέπειες στην ικανότητα των μεγαλύτερων ζώων για επιβίωση. Επιπλέον, οι επιπτώσεις του κατακερματισμού εντείνονται όταν συνδυάζονται με συχνότερη αλλαγή χρήσης της γης από την ανθρώπινη δραστηριότητα, οδηγώντας σε περισσότερες αλλαγές στο οικοσύστημα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να προβλέψουν τι θα συμβεί αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν μία σειρά από δραστηριότητες σε συγκεκριμένες περιοχές, καθώς και να προσδιορίσουν το όριο μετά το οποίο τα οικοσυστήματα δεν θα είναι σε θέση να ανακάμψουν.
