Οι καμηλοπαρδάλεις θεωρούνταν ανέκαθεν ζώα που όσο μεγαλώνουν προτιμούν να ζουν μοναχικά χωρίς να έχουν πολλές κοινωνικές επαφές με άλλα μέλη της αγέλης τους. Όμως τα τελευταία χρόνια διάφορες μελέτες έχουν ανατρέψει αυτή την εικόνα δείχνοντας ότι τα συμπαθή πανύψηλα ζώα όχι μόνο αναπτύσσουν δεσμούς ανάμεσα τους αλλά όπως φαίνεται τα μεγαλύτερα σε ηλικία κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν την οικογένεια τους.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στη Βρετανία υποστηρίζουν ότι οι καμηλοπαρδάλεις πρέπει να ενταχθούν στην μικρή λίστα των ζώων που ασχολούνται με την ανατροφή των εγγονών τους. Η αποκαλούμενη «υπόθεση της γιαγιάς» είναι μια θεωρία σύμφωνα με την οποία όταν οι γιαγιάδες βοηθούν στη ανατροφή των εγγονιών τους, οι κόρες τους είναι σε θέση να γεννήσουν περισσότερα παιδιά σε μικρότερα χρονικά διαστήματα.
Καθώς αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που γεννιούνται εκείνες που έζησαν αρκετά για να γίνουν γιαγιάδες είχαν περισσότερες ευκαιρίες να περάσουν τα γονίδια της μακροζωίας σε περισσότερους απογόνους τους και με αυτό τον τρόπο αυξάνεται ο μέσος όρος ζωής των επόμενων γενιών. Στην κορυφή της λίστας αυτής της θεωρίας τοποθετείται ο άνθρωπος και τα τελευταία χρόνια στην λίστα αρχίζουν να μπαίνουν διάφορα ζώα όπως οι ελέφαντες και οι όρκες. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι θηλυκοί ελέφαντες και θηλυκές όρκες περνούν 25%-35% της ζωής τους χωρίς αναπαραγωγική ικανότητα και σε αυτό το χρονικό διάστημα ασχολούνται με το μεγάλωμα των εγγονιών τους.
Η νέα μελέτη αναφέρει ότι οι νεαρής ηλικίας καμηλοπαρδάλεις ζουν σε μητριαρχικά δομημένες ομάδες όπου την φροντίδα των παιδιών έχουν εναλλάξ τα ενήλικα θηλυκά. «Τόσο καιρό ζούσαν κυριολεκτικά κάτω από το ραντάρ. Αδυνατώ να κατανοήσω πώς ένα τόσο μεγάλο, τόσο χαρισματικό και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ζώα της Αφρικής δεν είχε μελετηθεί σωστά και επαρκώς για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ελπίζω αυτή η έρευνα να αλλάξει την κατάσταση και οι καμηλοπαρδάλεις να καταγραφούν ως ένα υψηλής νοημοσύνης είδος θηλαστικών που εξελίχτηκαν με επιτυχία δημιουργώντας σύνθετες κοινωνίες για αυτό και κατάφεραν να επιβιώνουν σε ένα σκληρό και άγριο περιβάλλον γεμάτο εχθρούς» αναφέρει η Ζόε Μίλερ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
