Ο μόνος τρόπος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας είναι η εντατικοποίηση των προσπαθειών για την προστασία των φτωχών του κόσμου από τις φυσικές καταστροφές, υποστηρίζει το Overseas Development Institute σε νέα έκθεσή του. Προειδοποιεί ότι ο κλιμακούμενος κίνδυνος εκδήλωσης ακραίων καιρικών φαινομένων από σήμερα έως το 2030 θα μπορούσε να ακυρώσει την πρόοδο που έχει ήδη επιτευχθεί.
Οι ερευνητές είδαν ότι από το 1 δισεκατομμύριο των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, περίπου το εν τρίτο κατοικούν σε περιοχές, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να πληγούν από πλημμύρες κυκλώνες και ξηρασίες έως το 2030. Ενδεικτικά αναφέρονται το Μπαγκλαντές, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Αιθιοπία, το Πακιστάν και το Σουδάν.
«Γνωρίζουμε ότι οι καταστροφές εδραιώνουν τη φτώχεια, όχι απλώς στερώντας ζωές, αλλά καταστρέφοντας καταστήματα, δρόμους, σοδειές, σπίτια και νοσοκομεία σε περιοχές, όπου δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας, όπως ασφαλιστική πρόβλεψη ή κοινωνική ασφάλιση», δήλωσε ο επικεφαλής του τομέα κλιματικής αλλαγής στο ινστιτούτο Τομ Μίτσελ. «Χωρίς ουσιώδεις αλλαγές, κάθε ιδέα για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας είναι ανέφικτη».
Η έκθεση εξετάζει το συσχετισμό ανάμεσα στις φυσικές καταστροφές και στη φτώχεια μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, με τη χρήση προβλέψεων για την αύξηση του πληθυσμού, κλιματικών μοντέλων και εκτιμήσεων για το πώς θα ανταποκριθούν οι κυβερνήσεις στις φυσικές καταστροφές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ισχυρισμός ότι, σε χώρες με υψηλό κίνδυνο ξηρασίας, αυτός ενδέχεται να είναι και ο βασικός παράγοντας φτώχειας για τους ανθρώπους.
«Συχνά ακούμε ότι η ασθενής υγεία αποτελεί τη μεγαλύτερη αιτία φτώχειας», αναφέρει στο BBC ο Μίτσελ. «Τα δεδομένα όμως δείχνουν ότι στις περιοχές που είναι ευάλωτες στην ξηρασία, η βασικότερη αιτία είναι η ίδια η ξηρασία.» Όπως λέει ο ίδιος, οι αναπτυγμένες χώρες δεν έχουν αναγνωρίσει τη στενή σχέση αυτών των παραγόντων με τη φτώχεια, με αποτέλεσμα να μη γίνεται σωστή αξιολόγηση κατά τη διαδικασία διανομής της διεθνούς βοήθειας.
