Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η βιολογική ποικιλότητα στον πλανήτη μας έχει μειωθεί κατά 40% και συνεχίζει να μειώνεται με ραγδαίους ρυθμούς, με τα είδη των τροπικών να είναι τα κατεξοχήν ευάλωτα. Σε νέα έκθεσή της, η οργάνωση World Wildlife Fund προειδοποιεί ότι ο κόσμος κατασπαταλά τους φυσικούς πόρους της Γης ταχύτερα απ’ ό,τι αυτή μπορεί να αντέξει.
Πέντε εβδομάδες πριν από τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για τη βιώσιμη ανάπτυξη, που θα διεξαχθεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το WWF χαρακτηρίζει τον πλανήτη άρρωστο, κάτι που αποδεικνύεται με στοιχεία. Σύμφωνα με το δείκτη Ζωντανού Πλανήτη (Living Planet index) της οργάνωσης, μονο στους τροπικούς η βιολογική ποικιλότητα έχει συρρικνωθεί κατά 60%, δηλαδή με διπλάσιους ρυθμούς σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι ερευνητές που εκπόνησαν τη μελέτη υπολόγισαν επίσης το οικολογικό αποτύπωμα των χωρών, δηλαδή πόσο «σπάταλες» είναι σε ό,τι αφορά τους φυσικούς πόρους, πόσες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παράγουν κ.ο.κ. Κατάρ, Κουβέιτ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα καταλαμβάνουν τις τρεις πρώτες θέσεις στη λίστα, ενώ ακολουθούν Δανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Βέλγιο, Αυστραλία, Καναδάς, Ολλανδία και Ιρλανδία.
Η τάση αυτή, σύμφωνα με το WWF, οφείλεται κυρίως στην αύξηση του πληθυσμού και στην υπερκατανάλωση. Κατά την οργάνωση, οι πλούσιες χώρες καταναλώνουν κατά μέσο όρο τους πενταπλάσιους φυσικούς πόρους σε σχέση με τις φτωχές. Μάλιστα η μεγαλύτερη μείωση της βιοποικιλότητας παρατηρείται στα αναπτυσσόμενα κράτη, τα οποία συντηρούν τον τρόπο ζωής των αναπτυγμένων.
Ο γενικός διευθυντής του WWF διαπιστώνει ότι από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 σημειώνεται μια μεγάλη και καθόλου βιώσιμη αύξηση της ζήτησης φυσικών πόρων. «Αυτή τη στιγμή λοιπόν, χρησιμοποιούμε κάθε χρόνο 50% περισσότερους φυσικούς πόρους από αυτούς που η Γη μπορεί να αντικαταστήσει. Ζούμε σαν να είχαμε ενάμιση πλανήτη να μας υποστηρίξει», λέει ο Τζιμ Λιπ. «Έτσι, ενώ τώρα έχουμε υπερβεί κατά 50% τις δυνατότητες της Γης να μας υποστηρίξει, έως το 2030 θα χρειαζόμαστε δύο πλανήτες για να συντηρήσουν τον τρόπο ζωής μας – και έως το 2050 σχεδόν τρεις πλανήτες».
Ο Λιπ δεν είναι ιδιαίτεερα αισιόδοξος για το μέλλον, όμως πιστεύει ότι ο κόσμος –σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο- θα μπορούσε να κάνει πολλά για να αναστρέψει αυτήν την τάση, π.χ. προστατεύοντας αποτελεσματικότερα τα πιο ευάλωτα οικοσυστήματα και αποκαθιστώντας όσα έχουν πληγεί, περιορίζοντας την αποψίλωση των δασών και επενδύοντας περισσότερο στις ΑΠΕ.
