Πώς γίνεται ορισμένα φίδια να «γλιστρούν» στον αέρα με την ίδια χάρη που έρπουν στο έδαφος; Επιστήμονες από το τεχνολογικό πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στις ΗΠΑ μελέτησαν το μηχανισμό που επιτρέπει σε κάποια είδη να «πετούν» – ή τουλάχιστον να δίνουν αυτήν την εντύπωση.
Ο Τζέικ Σότσα και η ομάδα του επικεντρώθηκαν σε πέντε είδη φιδιών που ζουν στα τροπικά δάση της νοτιοανατολικής Ασίας. Όπως διαπίστωσαν, τα φίδια αυτά δίνουν στο σώμα τους το σχήμα S ενισχύοντας την αεροδυναμική του με τις ίδιες τεχνικές που χρησιμοποιούν για να ανεβούν ή να κατεβούν από ένα ψηλό δέντρο. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να «εκτοξευτούν» ακόμη και σε απόσταση 30 μέτρων για να μετακινηθούν από το ένα δέντρο στο άλλο, να ξεφύγουν από τους θηρευτές τους, ακόμη και να πιάσουν το δικό τους θήραμα.
«Μοιάζουν σαν να κολυμπούν», ανέφερε ο Σότσα. «Μετατρέπουν ολόκληρο το σώμα τους σε μια ενιαία αεροδυναμική επιφάνεια, σαν ούφο.»
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή για να κατασκευάσουν μια ράβδο με τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν στα φίδια του παραδείσου – με την επιστημονική ονομασία Chrysopelea paradisi – να πραγματοποιούν την εντυπωσιακή τους «πτήση». Τοποθέτησαν τη ράβδο μέσα σε μια δεξαμενή, στην οποία νερό έρεε από πάνω της, αναπαράγοντας τις συνθήκες αέρα, στις οποίες τα φίδια γλιστρούν με δεξιοτεχνία από δέντρο σε δέντρο.
Στις περισσότερες γωνίες, η ανύψωση από το σχήμα του σώματος και μόνο ήταν αρκετή για να κρατήσει το ζώο στον αέρα. Όπως επισημαίνουν γράφοντας στο Journal of Experimental Biology, τα φίδια στην πραγματικότητα φαίνεται πως «πετούν» με ακόμη αποτελεσματικότερο τρόπο σε σχέση με το φίδι-ράβδο που κατασκεύασε ο εκτυπωτής.
«Παρότι, λοιπόν, αυτό το σχήμα σώματος παράγει μεγαλύτερη ανύψωση από αυτήν που περιμέναμε, το πείραμα δεν μας εξηγεί την ικανότητα των φιδιών να “γλιστρούν” στον αέρα, αφήνοντάς μας να υποθέσουμε ότι υπάρχει μια αεροδυναμική ιδιότητα στα ζώα αυτά, η οποία δεν οφείλεται μόνο στο σχήμα τους.»
