Ένα τεράστιο θαλάσσιο τείχος που κατασκευάζεται κοντά στην Τζακάρτα για να καταπολεμήσει τη διάβρωση και καθίζηση, έχει προκαλέσει αντιδράσεις από τους τοπικούς ψαράδες που φοβούνται για τα μέσα διαβίωσής τους, ενώ επικρίνεται επίσης από ειδικούς σε θέματα υδάτων που υποστηρίζουν ότι δεν είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει την υποβάθμιση της γης.
Οι βόρειες περιοχές της ινδονησιακής πρωτεύουσας έχουν βυθιστεί κατά τέσσερα μέτρα τα τελευταία 40 χρόνια, ενώ ορισμένα σημεία υπολογίζεται ότι βυθίζονται μέχρι και κατά 20 εκατοστά ετησίως.
Τα δέκα εκατομμύρια κατοίκων της παραθαλάσσιας πόλης, που είναι χτισμένη σε μία βαλτώδη πεδιάδα, εκτίθενται σε παλιρροϊκές και εποχιακές πλημμύρες. Το 2013, μέρη της πόλης βυθίστηκαν κάτω από σχεδόν δύο μέτρα νερού μετά από μια βαριά καταιγίδα της εποχής των μουσώνων.
Η υπερβολική εξόρυξη υπογείων υδάτων είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την καθίζηση της γης. Η ευπάθεια της Τζακάρτα στις πλημμύρες, η οποία έχει ήδη επιδεινωθεί από την αύξηση του πληθυσμού, την αστικοποίηση και τη μεταβαλλόμενη χρήση της γης, επιδεινώνεται με κάθε εκατοστό καθίζησης.
Ολλανδοί φορείς, που θεωρούνται πρωτοπόροι στον τομέα, έχουν προσφέρει την τεχνογνωσία τους μέσω ενός σχεδίου πρόληψης των πλημμυρών, το οποίο περιλαμβάνει ένα τεράστιο θαλασσινό τείχος στον κόλπο της Τζακάρτα που μπορεί να κοστίσει έως και 40 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, επικριτές του έργου υποστηρίζουν ότι δεν αφορά την καθίζηση της γης, δηλαδή τον βασικό λόγο για τις πλημμύρες, και ταυτόχρονα, απομακρύνει την πρόσβαση στη θάλασσα για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βασίζονται στην αλιεία και την επεξεργασία των ψαριών, σύμφωνα με τον Αχμάντ Μάρτιν Χαντιβινάτα της Ένωσης Παραδοσιακών Αλιέων της Ινδονησίας.
Το έργο, που εγκαινιάστηκε το 2014, είναι γνωστό ως το «Γιγάντιο Θαλάσσιο Τείχος» και περιλαμβάνει την ανέγερση και την ενίσχυση του υπάρχοντος χερσαίου αναχώματος του κόλπου της Τζακάρτα, καθώς και την κατασκευή ενός εξωτερικού θαλάσσιου τείχους μήκους 24 χιλιομέτρων, καθώς και την ανάπτυξη ακινήτων σε 17 τεχνητά νησιά.
