Ένα πρόγραμμα το οποίο αιχμαλωτίζει και ελευθερώνει πιθανώς επιθετικούς καρχαρίες στα ανοιχτά των ακτών του Ρεσίφε της Βραζιλίας, έχει μειώσει τις επιθέσεις προς τους ανθρώπους κατά 97 τοις εκατό, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Η εφαρμογή της τακτικής και σε άλλες περιοχές θα μειώσει περαιτέρω τον αριθμό των επιθέσεων ενώ ταυτόχρονα θα προστατεύσει τους καρχαρίες, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Εξάλλου, σε μέρη όπως η Αυστραλία υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις εναντίον προγραμμάτων που εξολοθρεύουν τους καρχαρίες.
Οι επιθέσεις καρχαριών είναι εξαιρετικά σπάνιες, με τα καταγεγραμμένα περιστατικά να φτάνουν περίπου τα 50 με 70 το χρόνο παγκοσμίως, σύμφωνα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Φλόριντα. Εξ αυτών, ελάχιστες είναι θανατηφόρες. Μεταξύ 2006 και 2010, κατά μέσο όρο 4,2 άτομα έχασαν τη ζωή τους από επιθέσεις καρχαρία. Η συχνότητα θανατηφόρων επιθέσεων από ζώα όπως τα ελάφια, οι σκύλοι, οι ιπποπόταμοι, οι μέδουσες και τα μυρμήγκια είναι αισθητά μεγαλύτερη. Ωστόσο, οι καρχαρίες προκαλούν φόβο, και μία και μοναδική επίθεση μπορεί να επηρεάσει δραματικά τον τουρισμό μιας περιοχής.
Οι ιθύνοντες της επαρχίας Περναμπούκο, στα βορειοανατολικά της Βραζιλίας, παρατήρησαν μία αύξηση στις επιθέσεις καρχαριών μετά την κατασκευή ενός νέου λιμανιού το 1992, οι οποίες έφτασαν τις 55 τα επόμενα 19 χρόνια. Το 2004, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει ένα νέο σχέδιο, χωρίς να βλάψει τον ντόπιο πληθυσμό καρχαριών και άλλων θαλασσίων οργανισμών.
Οι υπεύθυνοι άπλωσαν ειδικά δίχτυα με πολλαπλά αγκίστρια κατά μήκος όλων των παραλιών του Ρεσίφε και ξεκίνησαν να πραγματοποιούν περιοδικούς ελέγχους καθημερινά για παγιδευμένα ζώα. Στη συνέχεια φόρτωναν τα διάφορα είδη καρχαριών σε δεξαμενές θαλασσινού νερού πάνω σε σκάφη και τα απελευθέρωναν σε βαθύτερα νερά, μακριά από τους κολυμβητές.
Στους 73 μήνες που το πρόγραμμα ήταν ενεργό, αιχμαλωτίστηκαν 1.121 ζώα, 78 τοις εκατό των οποίων επέζησε, χωρίς να σημειωθεί καμία απώλεια προστατευόμενου είδους. Το 40 τοις εκατό των ζώων ήταν καρχαρίες, ενώ το 7 τοις εκατό χαρακτηρίστηκε ως επικίνδυνο και μετατοπίστηκε. Από αυτό το 7 τοις εκατό, περισσότεροι από τους μισούς καρχαρίες επέζησαν.
Ταυτόχρονα οι επιθέσεις μειώθηκαν από 0,289 το μήνα (ή δέκα το χρόνο) σε μόλις 0,014, καθώς στα επτά χρόνια που διήρκεσε το πρόγραμμα προτού τερματιστεί λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, καταγράφηκε μόνο μία επίθεση.
Σύμφωνα με τους υπευθύνους, η στρατηγική αυτή πιθανόν να είναι λιγότερο αποτελεσματική σε διαφορετικά οικοσυστήματα και είδη καρχαρία, ωστόσο η μείωση των επιθέσεων ήταν τόσο δραματική που ενθαρρύνουν και άλλες τοπικές αρχές να την ακολουθήσουν.
