Το πρώτο στάδιο της επανεισαγωγής λιονταριών στη Ρουάντα στέφθηκε με επιτυχία, με τα απειλούμενα ζώα να πραγματοποιούν το πρώτο επιτυχημένο κυνήγι τους στο Εθνικό Πάρκο Ακαγκέρα.
Τα λιοντάρια εξαφανίστηκαν στη Ρουάντα κατά τα έτη μετά την αιματηρή γενοκτονία και τον εμφύλιο πόλεμο, το 1993 και το 1994. Οι πρόσφυγες που επέστρεψαν από γειτονικές χώρες εγκαταστάθηκαν στο Εθνικό Πάρκο και άλλες προστατευόμενες περιοχές και στη συνέχεια δηλητηρίασαν τα λιοντάρια για να προστατεύσουν τα ζώα τους.
Το 2010, η κυβέρνηση της Ρουάντα ζήτησε από την περιβαλλοντική οργάνωση African Parks βοήθεια για τη διαχείριση του πάρκου και την αποκατάσταση της άγριας ζωής, των υποδομών και του τουρισμού.
«Ψάξαμε για λιοντάρια για πάνω από δύο χρόνια», δήλωσε ο Τζες Γκρούνερ, διευθυντής του Εθνικού Πάρκου. «Προσπαθήσαμε να βρούμε λιοντάρια από την Ανατολική Αφρική, αλλά δεν καταφέραμε να πάρουμε άδεια από τη γειτονική Κένυα, όπως και από τη Ζιμπάμπουε, τη Μοζαμβίκη και τη Ζάμπια. Τελικά, η Νότια Αφρική ήταν η μόνη χώρα που ήταν πρόθυμη να βοηθήσει», πρόσθεσε.
Το καταφύγιο Phinda Game Reserve στην Κουά Ζούλου Νατάλ δώρισε τέσσερα θηλυκά και το Πάρκο Τέμπε δύο αρσενικά. Στις 4 Ιουνίου, μετά από περίπου 3.250 χιλιόμετρα ταξιδιού, τα λιοντάρια έφτασαν στη Ρουάντα. Τα λιοντάρια πέρασαν ένα μήνα σε καραντίνα πριν κυκλοφορήσουν στο πάρκο.
Η εισαγωγή λιονταριών της Νοτίου Αφρικής στη Ρουάντα δέχθηκε ορισμένες επικρίσεις. Τα ανατολικά και νότια λιοντάρια της Αφρικής αποτελούν μέλη του ιδίου υποείδους, αλλά υπάρχουν ορισμένες γενετικές διαφορές με βάση τη γεωγραφική τους προέλευση.
«Προβλέπουμε ότι τα λιοντάρια θα περιπλανηθούν για περίπου έξι μήνες. Στη συνέχεια θα εγκατασταθούν πιθανότατα στα λιβάδια στο βορρά, όπου υπάρχουν περισσότερα ζώα για τροφή», δήλωσε ο Γκρούνερ.
Σε όλη την Αφρική, οι άγριοι πληθυσμοί λιονταριών βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση, από τα περίπου 200.000 άτομα πριν από έναν αιώνα, σε περίπου 30.000 που ζουν σε απομονωμένες περιοχές της ηπείρου σήμερα.
