Έως το τέλος του αιώνα η κλιματική αλλαγή είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στον αφανισμό και την απειλούμενη δερματοχελώνα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Επιστήμονες είδαν ότι οι πληθυσμοί της έχουν μειωθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια και δεν αποκλείεται μέχρι το 2100 να έχουν εκλείψει από τα παράλια πολλών χωρών, όπου σήμερα γεννούν τα αυγά τους.
Η δερματοχέλης ή δερματοχελώνα είναι το μεγαλύτερο είδος θαλάσσιας χελώνας στον κόσμο και το κατεξοχήν απειλούμενο. Όπως συμβαίνει και με άλλα θαλάσσια είδη, η αλιεία και η λαθροθηρία των αυγών της, την έχουν φέρει στο χείλος της εξαφάνισης. Όπως δείχνουν ωστόσο τα αποτελέσματα νέας μελέτης, που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Nature Climate Change, η κλιματική αλλαγή ενδέχεται να αποτελέσει το τελειωτικό χτύπημα για το είδος, τουλάχιστον στις ακτές του Μεξικού, της Κόστα Ρίκα και του Ελ Σαλβαδόρ.
Σύμφωνα με τα κλιματικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές από το Πρίνστον και το Πανεπιστήμιο Ντρέξελ στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, τα επόμενα χρόνια θα είναι όλο και θερμότερα και ξηρότερα για την κεντρική Αμερική. Αυτό θα κάνει πιο ευάλωτα τα μικρά των χελωνών που αφήνουν τα αυγά τους στις παραλίες, μειώνοντας τους πληθυσμούς του είδους κατά 7% ανά δεκαετία ή 75% έως το 2100.
Ο αριθμός των γεννήσεων δερματοχελωνών αυξομειώνεται κάθε χρόνο ανάλογα με τις εναλλαγές του κλίματος. Σύμφωνα με τους ερευνητές, περισσότερα μικρά γεννιούνται σε ψυχρότερες περιόδους με περισσότερες βροχοπτώσεις. Οι θηλυκές χελώνες είναι πιθανότερο να επιστρέψουν στις παραλίες του Ειρηνικού για να αφήσουν τα αυγά τους όταν υπάρχουν περισσότερες μέδουσες για να φάνε, κάτι που συμβαίνει κατά τις ψυχρότερες περιόδους, ενώ τα αυγά και τα μικρά τους είναι λιγότερο πιθανό να επιβιώσουν σε θερμότερες και ξηρότερες εποχές.
«Το 1990, υπήρχαν 1.500 χελώνες που εναποθέτουν αυγά στην παραλία Πλάγια Γκράντε», λέει ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντρέξελ Τζέιμς Σποτίλα. «Τώρα υπάρχουν 30 με 40 τέτοια θηλυκά ανά εποχή». Όπως εξηγεί, η ζέστη μέσα στις φωλιές των χελωνών σχετίζεται με το μέγεθος και τη σύνθεση του εκάστοτε πληθυσμού, επηρεάζοντας μεταξύ άλλων την αναλογία αρσενικών – θηλυκών.
«Η αύξηση της θερμοκρασίας σκοτώνει τα αυγά και τα μικρά», σημειώνει ο Σποτίλα. «Χρειάζεται να ληφθούν μέτρα τόσο για να αμβλυνθεί αυτό το πρόβλημα όσο και, τελικά, να ανασχεθεί προκειμένου να προληφθεί ο αφανισμός. Πρέπει να αλλάξουμε τις πρακτικές που σκοτώνουν χελώνες στη θάλασσα, να παρέμβουμε για να ψυχράνουμε τις παραλίες και να σώσουμε τα αυγά που αναπτύσσονται και να βρούμε έναν τρόπο να σταματήσουμε την παγκόσμια υπερθέρμανση».
