Η αύξηση της οξύτητας των ωκεανών μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αναπαραγωγική συμπεριφορά των ψαριών, αναφέρει νέα μελέτη.
Η σχετική έρευνα έλαβε χώρα κοντά σε ηφαιστειακές οπές στα ανοικτά των ακτών της Νότιας Ιταλίας και έδειξε σημαντικές αναπαραγωγικές διαφορές σε είδη του ψαριού χειλούς ή λαπίνας (Symphodus ocellatus).
Οι βασικές συμπεριφορές του ζευγαρώματος, όπως το φλερτ του κυρίαρχου αρσενικού και η προφύλαξη της φωλιάς, δεν διέφεραν μεταξύ των κανονικών περιοχών και αυτών με υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα. Τα κυρίαρχα αρσενικά, ωστόσο, σημείωσαν σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά ωοτοκίας με το ζευγάρι τους σε υψηλά επίπεδα CO2, αλλά παράλληλα και σημαντική αύξηση στην επιτυχία του ζευγαρώματος τους.
Η ωοτοκία μειώθηκε κατά σχεδόν δύο τρίτα στις περιοχές υψηλών συγκεντρώσεων CO2, με το χρόνο που δαπανάται για το φλερτ να μειώνεται επίσης σημαντικά. Ωστόσο, ο γενετικός έλεγχος έδειξε ότι η επιτυχία ζευγαρώματος αυξήθηκε από 38% σε 58%.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα ψάρια εμφανίζουν μειωμένη αισθητική λειτουργία και διαταραχές συμπεριφοράς σε υψηλά επίπεδα οξύτητας των ωκεανών.
«Δεδομένης της σημασίας των ψαριών για την επισιτιστική ασφάλεια και τη σταθερότητα του οικοσυστήματος, τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω στοχευμένη έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις της ανόδου του διοξειδίου του άνθρακα στην αναπαραγωγή τους», δήλωσε ο καθηγητής Μάρκο Μιλάτσο του Πανεπιστημίου του Παλέρμο, επικεφαλής της έρευνας.
Το Symphodus ocellatus είναι ένα ευρέως διαδεδομένο είδος χειλούς στη Μεσόγειο, με ετήσια περίοδο αναπαραγωγής από τα τέλη Απριλίου μέχρι τον Ιούλιο. Αποτελείται από τρεις τύπους αρσενικών: τους κυρίαρχους, που χτίζουν τις φωλιές, φλερτάρουν τα θηλυκά και παρέχουν άμυνα, τους δορυφόρους, που συνεργάζονται με τα κυρίαρχα αρσενικά, και τους «ύπουλους», που περιφέρονται γύρω από τις φωλιές και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα θηλυκά κατά τη διάρκεια της ωοτοκίας.
