Δύο ομάδες ρινοδέλφινων, οι οποίες ζούσαν χωριστά εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες ανοιχτά της ανατολικής Αυστραλίας, φαίνεται πως… έλυσαν τις διαφορές τους για να σμίξουν και πάλι. Αυτή η περίπτωση διαίρεσης ενός πληθυσμού κατ’αυτόν τον τρόπο, πιστεύεται ότι είναι η μοναδική που έχει καταγραφεί ποτέ στη Φύση.
Μέχρι σήμερα, οι δύο «φυλές» ρινοδέλφινων που ζουν στον κόλπο Μόρτον Μπέι, κοντά στο Μπρίσμπεϊν, έρχονταν σπάνια σε επαφή και έμοιαζαν να «αγνοούν» η μία την άλλη, αφού δεν μοιράζονταν καν την τροφή τους, δηλαδή τα ψάρια που έπιαναν οι μηχανότρατες. Όλα όμως άλλαξαν όταν οι αρχές απαγόρευσαν την κυκλοφορία αλιευτικών σκαφών σε συγκεκριμένες περιοχές, με αποτέλεσμα η αλιευτική δραστηριότητα στον κόλπο να περιοριστεί κατά το ήμισυ.
Επιστήμονες παρατήρησαν για πρώτη φορά το διαχωρισμό του πληθυσμού τη δεκαετία του 1990. Κάνοντας τότε λόγο για «διαίρεση του κελύφους», προέβλεπαν ότι κατά πάσα πιθανότητα τα δελφίνια δεν θα έσμιγαν ποτέ. Όταν οι ψαριές των αλιέων μειώθηκαν κατά 50%, περιορίζοντας έτσι και τις πηγές τροφής των δελφινιών, τα κήτη αναθεώρησαν τη μεταξύ τους σχέση. Οι ερευνητές εξηγούν ότι, όταν τα ζώα επαφίενται σε φυσικές πηγές τροφής, «είναι σημαντικό γι’ αυτά να επικοινωνούν, να μαθαίνουν από άλλα ζώα ή να συνεργάζονται με αυτά για να αποκτήσουν πρόσβαση στις πηγές».
«Ποτέ δεν είχαν πραγματοποιηθεί πειράματα που να διερευνούν την κοινωνική δομή [των δελφινιών], ώστε να μπορεί κανείς να συγκρίνει πώς ήταν η κατάσταση πριν και πώς είναι τώρα», είπε στο BBC η Aινα Ανσμαν, καθηγήτρια οικολογίας θαλάσσιων σπονδυλωτών στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ και μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα ευρήματά της στην επιθεώρηση Animal Behaviour. «Τα δελφίνια ουσιαστικά αναδιάρθρωσαν ολόκληρο το κοινωνικό τους σύστημα όταν εξαφανίστηκαν οι μηχανότρατες και τώρα αλληλεπιδρούν και πάλι.»
Οι επιστήμονες έγιναν μάρτυρες της «συμφιλίωσης» του πληθυσμού του Μόρτον Μπέι, βλέποντας δελφίνια από τη μία ομάδα να εντάσσονται στην άλλη και το αντίστροφο. Κατάφεραν να ξεχωρίσουν κάθε δελφίνι χάρη σε χαρακτηριστικά σημάδια στο ρύγχος τους, π.χ. ουλές και εκδορές. Πιστεύουν μάλιστα ότι η επανένωση είναι πιθανό να επετεύχθη με τη διαμεσολάβηση ενός από τα συμπαθή θαλάσσια θηλαστικά, το οποίο «ενσωματώθηκε» πλήρως στο άλλο κοπάδι.
