Η βιολογική ποικιλότητα αυξάνεται καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, αλλά μόνο μακροπρόθεσμα, αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα νέας μελέτης ερευνητών από τρία πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου. Όπως προειδοποιούν στην έκθεσή τους, ιστορικά οι περίοδοι υπερθέρμανσης χαρακτηρίζονταν από ενισχυμένη βιοποικιλότητα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι μαζικοί αφανισμοί που λαμβάνουν χώρα σήμερα, με την άνοδο της θερμοκρασίας, θα αντιστραφούν στο άμεσο μέλλον.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Γιορκ, της Γλασκώβης και του Λιντς ανέλυσαν γεωλογικά δεδομένα και απολιθώματα ηλικίας έως και 540 εκατομμυρίων ετών. Η έκθεσή τους, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, αποτελεί συνέχεια μιας παλαιότερης μελέτης γύρω από τη βιοποικιλότητα της ίδιας περιόδου, η οποία ωστόσο κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι θερμές φάσεις στο γεωλογικό παρελθόν είχαν οδηγήσει σε περιορισμό της βιοποικιλότητας. Η νέα μελέτη βασίζεται σε νέα δεδομένα και δίνει μεγαλύτερη έμφαση σε θαλάσσια ασπόνδυλα είδη.
«Τα βελτιωμένα δεδομένα μας δίνουν μια ασφαλέστερη εικόνα για τις επιπτώσεις των υψηλότερων θερμοκρασιών στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και μας δείχνουν ότι, όπως και στο παρελθόν, παρατηρούνται περισσότερες εξαφανίσεις και γενέσεις [ειδών] σε θερμές γεωλογικές περιόδους», λέει ο βασικός συντάκτης της έκθεσης Δρ. Πίτερ Μέιχιου από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Γιορκ. «Συνολικά όμως, τα θερμά κλίματα φαίνεται ότι ενισχύουν τη βιοποικιλότητα πολύ μακροπρόθεσμα, αντί να την μειώνουν».
Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι ενδείξεις για ενισχυμένη βιοποικιλότητα σε θερμές περιόδους εντάσσονται σε ένα πολύ μακροπρόθεσμο πλαίσιο και δεν αποκλείουν την εξαφάνιση ειδών. Επισημαίνουν ότι η τρέχουσα άνοδος της θερμοκρασίας δεν θα έχει ανάλογες ευνοϊκές επιπτώσεις για τη βιολογική ποικιλότητα του πλανήτη, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.
Τα αποτελέσματα «δεν δείχνουν ότι η σημερινή υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί θετική εξέλιξη για τα υπάρχοντα είδη», ξεκαθαρίζει ο καθηγητής Τιμ Μπέντον από τη Σχολή Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Λιντς. «Οι αυξήσεις στην παγκόσμια ποικιλότητα χρειάζονται εκατομμύρια χρόνια και, στο μεσοδιάστημα, περιμένουμε αφανισμούς.» «Οι ρυθμοί της αλλαγής είναι πολύ σημαντικοί», συμπληρώνει ο Μέιχιου. Όπως εξηγεί, για να ενισχυθεί η βιολογική ποικιλότητα θα πρέπει να εξελιχθούν νέα είδη, μια διαδικασία που είναι πολύ πιο χρονοβόρα από αυτήν των αφανισμών που αναμένουμε με τα σημερινά δεδομένα.
