Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, οι λάτρεις της Φύσης αποχαιρέτισαν το Μοναχικό Τζορτζ (ή Χόρχε), τη θεωρούμενη ως τελευταία γιγάντια χελώνα της νήσου Πίντα.
Ο θάνατός του, στην ηλικία των 100 ετών περίπου, σηματοδοτούσε την εξαφάνιση του υποείδους – ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν, καθώς απ’ ό,τι φαίνεται ο Τζορτζ δεν ήταν τελικά και τόσο μόνος.
Σύμφωνα με το Εθνικό Πάρκο των Γκαλαπάγκος, υπάρχουν σήμερα τουλάχιστον 17 χελώνες με γενετικά χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Τζορτζ, οι οποίες μάλιστα θα μπορούσαν να ανήκουν στο ίδιο γένος.
Ο Μοναχικός Τζορτζ ανακαλύφθηκε πριν από 40 χρόνια και «βαπτίστηκε» έτσι γιατί οι επιστήμονες πίστευαν ότι το υποείδος του είχε εκλείψει. Η νέα ανακάλυψη ωστόσο καταδεικνύει ότι ο θάνατός του «δεν σηματοδοτεί το τέλος των γιγάντιων χελωνών Chelonoidis abingdonii της νήσου Πίντα», όπως δήλωσαν εκπρόσωποι του Εθνικού Πάρκου των Γκαλαπάγκος στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Γέιλ ανέλυσαν πάνω από 1.600 δείγματα γενετικού υλικού από χελώνες που ζουν στη νήσο Ιζαμπέλα του Ειρηνικού Ωκεανού. Μέσα από αυτά εντόπισαν «εννέα θηλυκά, τρία αρσενικά και πέντε νεαρά [ζώα] με γονίδια του είδους της γιγάντιας χελώνας της νήσου Πίντα». Πιστεύουν μάλιστα ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα υβρίδια στο ηφαίστειο Γουλφ, ακόμη και καθαρόαιμα μέλη [του υποείδους] στην ίδια την Πίντα.
«Αυτή θα μπορούσε να είναι η πρώτη φορά που ένα είδος ανακτάται αφότου κηρύχθηκε αφανισμένο», δήλωσε ο διευθυντής του πάρκου Έντουιν Νάουλα. Εξηγεί ωστόσο ότι αυτό δεν θα συμβεί από τη μία στιγμή στην άλλη. «Μπορεί να πάρει από 100 μέχρι και 150 χρόνια», μέχρι επιστήμονες να καταφέρουν μέσω διασταυρώσεων να πετύχουν τη γέννηση ενός «100% καθαρόαιμου είδους».
Πριν από την έλευση των ανθρώπων στα Γκαλαπάγκος, οι νήσοι φιλοξενούσαν δεκάδες χιλιάδες γιγάντιες χελώνες. Το 1974 διαπιστώθηκε ότι ο πληθυσμός τους είχε συρρικνωθεί σε περίπου 3.000 μέλη, όμως ένα πρόγραμμα διατήρησης κατόρθωσε να τον ενισχύσει και πάλι στα 20.000 μέλη.
