Σάντι
Στις 29 Οκτωβρίου, ο κυκλώνας Σάντι έπληξε τις ανατολικές ακτές των Ηνωμένων Πολιτειών προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 125 ανθρώπων καθώς και πρωτοφανείς καταστροφές στο Νιου Τζέρσεϊ και τη Νέα Υόρκη. Ο κυκλώνας είχε ήδη «σαρώσει» την Καραϊβική στοιχίζοντας τη ζωή σε περισσότερους από 70 ανθρώπους.
Η καταστροφή έδωσε νέα δυναμική στο διάλογο γύρω από την κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της. Λίγες ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ένα θέμα που απουσίαζε από την εκστρατεία, τέθηκε «αναγκαστικά» επί τάπητος.
«Θέλουμε τα παιδιά μας να ζουν σε μια Αμερική […] που δεν απειλείται από την καταστροφική δύναμη ενός πλανήτη που θερμαίνεται», δήλωσε στη νικητήρια ομιλία του ο Μπαράκ Ομπάμα. Οι οικολογικές οργανώσεις ξεκαθάρισαν ότι θα περιμένουν να δουν μέσα στο 2013 ενέργειες σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αρκτική: Συρρίκνωση – ρεκόρ
Μέσα στο 2012, η έκταση των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής συρρικνώθηκε σε επίπεδα ρεκόρ. Έως τον Ιούνιο, ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι οι πάγοι συρρικνώνονταν με ταχύτερους ρυθμούς σε σχέση με το μέσο όρο. Στις αρχές Σεπτεμβρίου ωστόσο, η συρρίκνωση άγγιξε τα επίπεδα-ρεκόρ του 2007, ενώ μέσα στις επόμενες ημέρες χάθηκαν επιπλέον εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου.
«Κινούμαστε σε αχαρτογράφητα εδάφη», είχε δηλώσει τότε ο διευθυντής του αμερικανικού Κέντρου Δεδομένων για το Χιόνι και τον Πάγο. Συνάδελφός του προέβλεψε ότι μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, τα καλοκαίρια ίσως βρίσκουν την Αρκτική εντελώς «γυμνή» από πάγο.
ΗΠΑ: Ξηρασία
Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να βιώνουν τη χειρότερη ξηρασία από τη δεκαετία του 1930. Το περασμένο καλοκαίρι, ο καύσωνας κατέστρεψε έως και τα τρία τέταρτα των καλλιεργειών καλαμποκιού και σόγιας, στα μεσοδυτικά, γεγονός που προκάλεσε αύξηση στις τιμές βασικών τροφίμων σε τοπικό επίπεδο, ασκώντας παράλληλα πιέσεις στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων.
Έως το Δεκέμβριο, πάνω από το 60% της αμερικανικής ενδοχώρας συνέχιζε να τελεί υπό συνθήκες ξηρασίας. Το οικονομικό κόστος αναμένεται να γίνει επισήμως γνωστό το Φεβρουάριο, όμως ορισμένοι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο
Τον Ιούνιο, η Αυστραλία ανακοίνωσε τη δημιουργία του μεγαλύτερου δικτύου θαλάσσιων πάρκων στον κόσμο, σε μια αχανή περιοχή 3.100.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που περιλαμβάνει πάνω από 4.000 διαφορετικά είδη ψαριών.
Αψηφώντας τις έντονες αντιδράσεις της ισχυρής αλιευτικής βιομηχανίας, η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι στην περιοχή περιορίζονται δραστικά οι αλιευτικές δραστηριότητες, αλλά και οι έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Το μέλλον του Κιότο
Για ακόμη μια φορά, οι διεθνείς διαπραγματεύσεις για την κλιματική αλλαγή… πέρασαν στην παράταση. Οι αντιπρόσωποι σχεδόν 200 χωρών συμφώνησαν τελικά να παρατείνουν την ισχύ του Πρωτοκόλλου του Κιότο, η οποία εκπνέει στο τέλος του έτους, προκειμένου να το κρατήσουν «ζωντανό» έως ότου καταλήξουν σε συμφωνία για το πλαίσιο που θα το αντικαταστήσει.
Ρωσία, Ιαπωνία και Καναδάς ωστόσο επέλεξαν να αποχωρήσουν με το επιχείρημα ότι είναι ανούσιο να δεσμευτούν για οτιδήποτε όταν χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, οι εκπομπές των οποίων καταγράφουν ραγδαία αύξηση, δεν πράττουν το ίδιο.
Γεωμηχανική
Ο αμφιλεγόμενος Αμερικανός επιχειρηματίας Ρας Τζορτζ ηγήθηκε, το καλοκαίρι, του μεγαλύτερου πειράματος γεωμηχανικής που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στον κόσμο, απορρίπτοντας περίπου 100 τόνοι θειικού σιδήρου στον Ειρηνικό Ωκεανό από αλιευτικό σκάφος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα «δάσος» φυτοπλαγκτού!
Περιβαλλοντικές οργανώσεις και δικηγόροι έκαναν λόγο για «κατάφωρη παραβίαση» της συνθήκης του ΟΗΕ για τη βιολογική ποικιλότητα και της συνθήκης του Λονδίνου για την απόρριψη αποβλήτων στη θάλασσα. Επιστήμονες διατύπωσαν την ανησυχία ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βλάψει τα θαλάσσια οικοσυστήματα, παράγοντας π.χ. τοξικές «κόκκινες παλίρροιες» και επιτείνοντας το πρόβλημα της οξίνισης των ωκεανών και την παγκόσμια υπερθέρμανση.
Μοναχικός Τζορτζ
Τον Ιούνιο πέθανε η «τελευταία» γιγαντιαία χελώνα της Νήσου Πίντα των Γκαλαπάγκος. Ο διάσημος «Μοναχικός Τζορτζ» που έγινε σύμβολο των προσπαθειών διάσωσης άγριων ζώων στις Νήσους Γκαλαπάγκος και όχι μόνο, άφησε την τελευταία του πνοή σε συνθήκες αιχμαλωσίας από άγνωστη αιτία.
Ανακαλύφθηκε το 1972, όταν οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι χελώνες αυτού του είδους είχαν αφανιστεί. Το θεωρούμενο ως «σπανιότερο πλάσμα του κόσμου» αποτέλεσε αντικείμενο ενδελεχών ερευνών λόγω της αδυναμίας του να αναπαραχθεί. Δεν είχε απογόνους παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των επιστημόνων να τον πείσουν να ζευγαρώσει με θηλυκά ενός συγγενούς υπο – είδους.
