Ομάδα ζωολόγων την αναζητούσε επί 12 χρόνια. Οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες, έτσι οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι η λεοπάρδαλη η νεφελώδης της Φορμόζα, ιθαγενές είδος της Ταϊβάν, θα πρέπει να θεωρείται αφανισμένη.
«Υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες η λεοπάρδαλη η νεφελώδης να εξακολουθεί να υπάρχει στην Ταίβάν», δήλωσε στο επίσημο ειδησεογραφικό πρακτορείο της χώρας ο ζωολόγος Τσιανγκ Πο-τζέν. «Ενδέχεται να υπάρχουν κάποιες, αλλά δεν πιστεύουμε ότι ο αριθμός τους είναι μεγάλος.» Όπως λέει χαρακτηριστικά, πλέον η μοναδική γνωστή λεοπάρδαλη στη χώρα είναι… βαλσαμωμένη στο εθνικό μουσείο της Ταϊβάν. Δύο «συννεφιασμένες» λεοπαρδάλεις ζουν στο ζωολογικό κήπο της Ταϊπέι, αλλά ανήκουν σε ένα υποείδος από τη Νοτιοανατολική Ασία.
Από το 2001 μέχρι σήμερα, ερευνητές από την Ταϊβάν και τις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούσαν εντατικά ίχνη του πανέμορφου ζώου, τοποθετώντας σε ορεινές περιοχές 1.500 υπέρυθρες κάμερες και παγίδες. Ακόμη όμως και σε προστατευόμενη περιοχή, όπου πίστευαν πως θα ζούσαν ορισμένοι εκπρόσωποι του είδους, δεν βρήκαν ούτε πατημασιές ή δείγματα από το τρίχωμα του.
Λαθροθήρες κυνηγούσαν κάποτε τη Neofelis nebulosa για το πολύτιμο τομάρι της. Η τελευταία μαρτυρία για την ύπαρξή της προερχόταν από ένα ημερολόγιο ηλικίας 100 και πλέον ετών. Οι επιστήμονες εναπόθεταν τις ελπίδες τους για τον εντοπισμό της στο γεγονός ότι η συγκεκριμένη λεοπάρδαλη ήταν ούτως ή άλλως σπάνιο είδος, που είχε την ικανότητα να μη γίνεται εύκολα αντιληπτό.
Η είδηση του αφανισμού της έχει προκαλέσει θλίψη στη χώρα. «Πολλοί λένε ότι αισθάνονται απογοητευμένοι και λυπημένοι από τη διαπίστωσή μας», δήλωσε ο Κέρτις Πέι από το ινστιτούτο διατήρησης άγριας ζωής στο πανεπιστήμιο επιστημών και τεχνολογίας της Ταϊβάν. «Ορισμένοι λένε ότι η θλίψη δεν ωφελεί και πως πρέπει να γίνει κάτι για να διασωθούν άλλα ζώα.»
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι παράγοντες που οδήγησαν στον αφανισμό της λεοπάρδαλης της νεφελώδους, κυρίως η λαθροθηρία και η συρρίκνωση των βιοτόπων της, συνεχίζουν να απειλούν άλλα είδη ζώων. Καλούν την κοινωνία της Ταϊβάν να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην προστασία της άγριας ζωής τονίζοντας ότι «όταν ο κόσμος γνωρίζει τα προβλήματα αυτά, κινητοποιείται 100% προκειμένου να τα αντιμετωπίσει.»
