Σε αντίθεση με τους ανθρώπους και τους μεγάλους πιθήκους, οι μαϊμούδες ρέζους δεν αντιλαμβάνονται ότι αντικρίζουν το είδωλό τους όταν κοιτάνε σε ένα καθρέφτη. Ωστόσο, νέα έρευνα υποστηρίζει ότι μπορούν να διδαχθούν αυτή την ικανότητα και μάλιστα στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυθόρμητα τον καθρέφτη για να εξετάσουν μέρη του σώματός τους που κανονικά δεν μπορούν να δουν.
Η ανακάλυψη αυτή από την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών αυξάνει την κατανόηση της νευρικής βάσης της αντίστοιχης ικανότητας των ανθρώπων και άλλων πρωτευόντων θηλαστικών.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι οι εγκέφαλοι των μαϊμούδων διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή για τη συγκεκριμένη ικανότητα, όμως χρειάζονται την απαραίτητη εκπαίδευση για να την αναπτύξουν», δήλωσε ο Νενγκ Γκονγκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Σε προηγούμενες μελέτες, οι επιστήμονες προσέφεραν στις μαϊμούδες καθρέφτες διαφόρων σχημάτων και μεγεθών για αρκετά χρόνια, ξεκινώντας από νεαρή ηλικία, σύμφωνα με τον Γκονγκ. Ωστόσο ενώ οι μαϊμούδες μπορούσαν να χρησιμοποιούν τους καθρέφτες ως εργαλεία για την παρατήρηση αντικειμένων, δεν έδειξαν ποτέ σημάδια ότι αναγνωρίζουν τα είδωλά τους, ούτε με τον τρόπο που θα το έκανε ένα ιδιαίτερα νεαρό άτομο.
Στη νέα έρευνα, η ομάδα του Γκονγκ δοκίμασε μία άλλη προσέγγιση. Αφού κάθισαν τις μαϊμούδες μπροστά από ένα καθρέφτη, τους έστρεψαν στο πρόσωπο μία ενοχλητική δεσμίδα λέιζερ. Μετά από δύο με πέντε εβδομάδες εκπαίδευση, οι μαϊμούδες είχαν μάθει να ακουμπούν στο πρόσωπό τους τα σημεία στα οποία έβλεπαν μέσω του καθρέφτη την δεσμίδα λέιζερ να τα σημαδεύει. Αφού πέρασαν το τεστ αυτό, στη συνέχεια μόνες τους επίδειξαν συμπεριφορές περαιτέρω μάθησης, αναγνωρίζοντας και εξετάζοντας διάφορα σημάδια στο σώμα και πρόσωπό τους που προηγουμένως δεν μπορούσαν να δουν.
Τα ευρήματα της έρευνας είναι ελπιδοφόρα για τη μελέτη ασθενειών όπως ο αυτισμός, σ σχιζοφρένεια και η νόσος του Αλτσχάιμερ, οι οποίες έχουν ως σύμπτωμα την αδυναμία του ασθενή να αναγνωρίσει το είδωλό του στον καθρέφτη. Η επιτυχία της μελέτης υποδηλώνει ότι ίσως είναι πιθανό να αποκατασταθεί αυτή η ικανότητα παρά τις νευρολογικές και γνωστικές δυσλειτουργίες των ασθενών.
