Skip to main content

Παγασητικός: Το μικροφύκος – φονιάς και οι αιτίες της καταστροφής με τα νεκρά ψάρια

EPA/HATZIPOLITIS NICOLAOS

Το κύριο ερώτημα που τίθεται είναι αν τα αμέτρητα νεκρά ψάρια στα νερά του Παγασητικού μετακινήθηκαν ζωντανά μέσω της αποστραγγιστικής τάφρου

© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη

 Μία «τεράστια ασημί κουβέρτα» από πτώματα ψαριών καλύπτει το λιμάνι και τους χειμάρρους του Βόλου το τελευταίο 48ωρο με τη σοκαριστική εικόνα εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών ψαριών να κάνει τον γύρο του κόσμου ενώ η δυσοσμία που αναδύεται είναι ανυπόφορη για τους κατοίκους των περιοχών που βιώνουν το φαινόμενο.

Οι τοπικές αρχές συνέλεξαν πάνω από 40 τόνους νεκρών ψαριών μόνο το πρώτο 24ωρο που εκδηλώθηκε το πρόβλημα, ενώ ήδη έχει υπάρξει και εισαγγελική παρέμβαση.

Σύμφωνα με επιστήμονες και τις εκτιμήσεις της περιφερειακής αρχής Θεσσαλίας τα νεκρά ψάρια προέρχονται από τις γύρω από την Κάρλα πλημμυρισμένες περιοχές.

Το φαινόμενο έκανε την εμφάνιση του στη διάρκεια του καλοκαιριού αλλά επιδεινώθηκε ραγδαία το τελευταίο δεκαήμερο.

Το τι ακριβώς συνέβη και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα για την  προστασία του περιβάλλοντος του Παγασητικού εξηγεί με άρθρο της στη «Ναυτεμπορική» η κ. Μαρία Μουστάκα, Καθηγήτρια Υδροβοτανικής – Υδροοικολογίας, Τμήμα Βιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Κάρλα – Παγασητικός σε μία σύνδεση «αποκάλυψης»

«Μετά την κακοκαιρία Daniel και την κάλυψη με νερό τεράστιων εκτάσεων στη λεκάνη της Κάρλας, η επαναφορά στο νερό θρεπτικών και άλλων ενώσεων ήταν αναμενόμενο σύμφωνα με την λιμνολογική γνώση ότι θα οδηγούσε σε φαινόμενα ευτροφισμού, ανθίσεων επιβλαβών μικροοργανισμών που συχνά οδηγούν σε μαζικούς θανάτους ψαριών μετά από υπέρμετρη αύξηση τους.

Πόσο μάλλον στο υπερεύτροφο σύστημα της Κάρλας με τους γνωστούς επαναλαμβανόμενους μαζικούς θανάτους ζωικών οργανισμών. Το πρόβλημα έχει τις ρίζες τόσο στην υλοποίηση της  επαναδημιουργίας της λίμνης – του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού περιβαλλοντικού έργου των Βαλκανίων όσο και στην κακή (ή μη) διαχείριση του εξερχόμενου από το θυρόφραγμα νερού με το εκάστοτε περιεχόμενο σε οργανισμούς (και όχι μόνο) προς τον Παγασητικό.

Το κύριο ερώτημα που τίθεται είναι αν τα αμέτρητα νεκρά ψάρια στα νερά του Παγασητικού μετακινήθηκαν ζωντανά μέσω της αποστραγγιστικής τάφρου της Κάρλας στη θάλασσα όπου και πέθαναν. Όμως, το θυρόφραγμα ήταν ανοιχτό πολύ πιο πριν. Το άνοιγμα του θυροφράγματος αποκάλυψε μια κατάσταση που δεν έχει ως πρωτογενές αίτιο θανάτου των ψαριών την αλατότητα του θαλασσινού νερού. Το πρωτογενές πρόβλημα φαίνεται ότι βρίσκεται στον πυθμένα και στα νερά της Κάρλας, των καναλιών και των πλημμυρισμένων περιοχών.

Μήπως ήρθε η ώρα της παραδοχής λαθών και παραλείψεων ακόμη και σε ό,τι αφορά πολυδάπανα έργα και να επιδιώξουμε μια πραγματική αξιολόγηση της παλαιάς και της νέας κατάστασης και του νέου προβλήματος της σύνδεσης Κάρλας – Παγασητικού; Μήπως ήρθε η ώρα για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος του Παγασητικού από την επόμενη οικολογική καταστροφή;

Η ερευνητική ομάδα μας με βάση τα ερευνητικά αποτελέσματα της προσπάθησε κατά επανάληψη να ενημερώσει τις αρμόδιες αρχές για την άκρως κακή οικολογική ποιότητα των υδάτων της Κάρλας λόγω εγκατάστασης και άνθισης τοξικών μικροοργανισμών. Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή δεν είχε αποτέλεσμα.

EPA/HATZIPOLITIS NICOLAOS

Ενδεικτικά, η πρώτη ενημέρωση έγινε το 2011 για άνθιση τοξικών μικροοργανισμών στην αναδημιουργηθείσα λίμνη που συνέπεσε με μαζικούς θανάτους ψαριών. Υπενθυμίζεται ότι ένας μαζικός θάνατος ψαριών τον Ιανουάριο του 2018  αποτέλεσε μια κατάσταση που χρειάστηκαν προσπάθειες για να γίνει αποδεκτός από τις αρχές.

Και μόνο το γεγονός ότι στα νερά και στον πυθμένα της Κάρλας έχει εγκατασταθεί και έχει καταμετρηθεί σε εξαιρετικά υψηλή  αφθονία το μικροφύκος Prymnesium parvum, γνωστό ως μικροφύκος φονιάς, θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει σημάνει συναγερμός για την προστασία του περιβάλλοντος. Το μικροφύκος αυτό έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως αναδυόμενη απειλή για τα υδάτινο περιβάλλον σε μεγάλο εύρος αλατότητας.