Η ζωή έδειξε από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο σε έναν αμερικανικό αλιγάτορα που, πιθανότατα κατά τη διάρκεια καβγά με ακόμη μεγαλύτερο ερπετό, έχασε την ουρά του. Πάντως η ιστορία του είχε αίσιο τέλος, καθώς ο αλιγάτορας διασώθηκε από φιλόζωους, οι οποίοι του «χάρισαν» μια προσθετική ουρά 6.000 δολαρίων.
Το 2005, μέλη της Εταιρείας Ερπετών του Φοίνιξ (PHS), στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, εντόπισαν το Mr. Stubbs στην καρότσα ενός φορτηγού. «Κάποιος τον είχε βάλει σε μια μάντρα με μεγαλύτερους αλιγάτορες, οι οποίοι είμαι σίγουρος ότι πεινούσαν και γι’ αυτό του αφαίρεσαν την ουρά με τα δόντια τους», είπε ο πρόεδρος της PHS στο ABC News.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το – μόλις 3 ετών τότε – αλιγάτορα δεν ήταν ότι δεν μπορούσε να κολυμπήσει. Η έλλειψη ουράς δεν του επέτρεπε ούτε να τραφεί σωστά, καθώς έπρεπε να περιμένει το θήραμά του να τον προσεγγίσει, ενώ τον καθιστούσε ακόμη πιο ευάλωτο στα αρτιμελή ερπετά.
Έτσι, χάρη στην PHS και στο Ινστιτούτο CORE, που ειδικεύεται στα προσθετικά μέλη για ανθρώπους, ο Mr. Stubbs έγινε ο πρώτος αλιγάτορας με προσθετική ουρά, η οποία είναι φτιαγμένη από καουτσούκ έχει μήκος 90 εκατοστών και είναι γερά δεμένη πάνω του με λουριά από νάιλον.
Το ζώο δεν μπορεί ακόμη να χειριστεί σωστά τη νέα του ουρά, όμως εκπαιδεύεται με τη βοήθεια των ειδικών της οργάνωσης, οι οποίοι παρακολουθούν την πρόοδό του. «Το γεγονός ότι δεν προσπαθεί να την δαγκώσει είναι καλό σημάδι», δήλωσε στη USA Today ο πρόεδρος της PHS Ρας Τζόνσον. «Για να μάθει να την χρησιμοποιεί θα χρειαστεί εκπαίδευση.»
Οι ειδικοί του Ινστιτούτου πιστεύουν ότι με τη βοήθεια της νέας του ουράς, ο αλιγάτορας έχει μπροστά του έως και 80 χρόνια ζωής. Χωρίς αυτήν, είναι πιθανό να μην ξεπερνούσε τα 30. «Με την πάροδο των ετών, οι δίσκοι στη ράχη του θα δέχονταν μεγάλη πίεση. Η σπονδυλική του στήλη θα φθειρόταν προκαλώντας του μόνιμο πόνο και θα έπρεπε να του γίνει ευθανασία», εξήγησε ο Τζόνσον. «Τώρα προσπαθούμε να του προσφέρουμε μια φυσιολογική ζωή.»
