Επιστήμονες κατέγραψαν την πρώτη φωτογραφική απόδειξη ύπαρξης αρκούδων στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, μέσω ενός δικτύου καμερών που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση των συνεπειών της έκθεσης των άγριων ζώων στη ραδιενέργεια.
Παρά το γεγονός ότι στο παρελθόν υπήρχαν ορισμένες ενδείξεις παρουσίας αρκούδων στην περιοχή, δεν είχε γίνει εξακριβωμένη θέασή τους για περισσότερο από έναν αιώνα, σύμφωνα με τον Μάικ Γουντ του Πανεπιστημίου του Σάλφορντ, επικεφαλής της έρευνας.
«Εργαζόμαστε κάτω από την υπόθεση πως όταν αφαιρεθούν οι άνθρωποι από την εξίσωση τότε όλα τα ζώα που διαθέτουν ένα διάδρομο πρόσβασης στη ζώνη αποκλεισμού ανακαλύπτουν ξαφνικά πως είναι ελεύθερα από τις πιέσεις και τους κινδύνους που τους προκαλούν οι ανθρώπινες δραστηριότητες», δήλωσε ο Γουντ.
Η ζώνη αποκλεισμού στο Τσερνόμπιλ είχε οριοθετηθεί μετά το ατύχημα του πυρηνικού σταθμού τον Απρίλιο του 1986. Περισσότεροι από 110.000 άνθρωποι είχαν αναγκαστεί να εκκενώσουν τις κατοικίες τους σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων γύρω από τον κατεστραμμένο πυρηνικό αντιδραστήρα. Τα επόμενα χρόνια η περιοχή προέκυψε ως μία πολύτιμη πηγή δεδομένων για την επιστημονική έρευνα πάνω στις συνέπειες της ραδιενεργούς μόλυνσης.
«Διαθέτουμε υπολογιστικά μοντέλα για την πρόβλεψη της έκθεσης στην ακτινοβολία, όμως αυτά καλύπτουν πολύ μεγάλες περιοχές και παρουσιάζουν τον τελικό μέσο όρο, ενώ ξέρουμε πως τα ζώα αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον με διάφορους τρόπους», εξήγησε ο Γουντ. «Για παράδειγμα οι βιότοποί τους μπορεί να βρίσκονται κοντά σε ποτάμια ή βαθιά μέσα στο δάσος. Όταν η ακτινοβολία έχει προκαλέσει ανομοιογενή μόλυνση, τότε οι προτιμήσεις αυτές, όπως και οι διατροφικές συνήθειες θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο τα ζώα επηρεάζονται από τη μόλυνση», πρόσθεσε.
Η ομάδα του Γουντ έχει χωρίσει τη ζώνη του αποκλεισμού σε περιοχές με ακτίνα πέντε χιλιομέτρων, σε κάθε μία από τις οποίες έχουν επιλεχθεί 84 τυχαίες τοποθεσίες όπου εγκαταστάθηκαν κάμερες. Κάθε στιγμή βρίσκονται σε λειτουργία τουλάχιστον 14 κάμερες σε κάθε περιοχή, ενώ οι ερευνητές έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους σε μεγαλύτερα θηλαστικά για την εξέταση των επιδράσεων της ακτινοβολίας.
