Ώθηση στην επισιτιστική ασφάλεια χωρών, όπου οι ξηρές καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν την καλλιέργεια οπωροκηπευτικών φιλοδοξεί να δώσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα στο Κατάρ. Οι εμπνευστές του δημιούργησαν θερμοκήπια, που χρησιμοποιούν θαλασσινό νερό για να διατηρούν τη θερμοκρασία σε ιδανικά επίπεδα, και δεν παράγουν μόνο λαχανικά.
Το Sahara Forest Project συνδυάζει υπάρχουσες τεχνολογίες και τεχνικές παράγοντας 75 κιλά λαχανικών ανά τετραγωνικό μέτρο το χρόνο, σε τρεις διαφορετικές καλλιέργειες. Όπως σημειώνουν οι δημιουργοί του, η ποσότητα μπορεί να συγκριθεί με την απόδοση των εμπορικών καλλιεργειών στην Ευρώπη, με τη διαφορά ότι το SFP δεν απαιτεί τίποτε περισσότερο από ηλιακό φως και θαλασσινό νερό.
Στο ένα άκρο του θερμοκηπίου, το νερό στάζει πάνω από μια ειδική «κουρτίνα», έτσι ώστε ο αέρας να το διοχετεύει σε όλα τα φυτά. Στο άλλο άκρο βρίσκεται ένα δίκτυο από σωλήνες, μέσα από τις οποίες περνάει κρύο θαλασσινό νερό. Λίγη από την υγρασία στο χώρο συσσωρεύεται στους σωλήνες παρέχοντας μια πηγή πόσιμου νερού.
Μια από τις… παρενέργειες του συστήματος είναι ότι ο ψυχρός, υγρός αέρας που διαφεύγει από το θερμοκήπιο ενθαρρύνει την ανάπτυξη φυτών και στο εξωτερικό, ακόμη και σε συνθήκες ερήμου. Τοποθετώντας ειδικούς μηχανισμούς για να μειώσουν τις εξωτερικές θερμοκρασίες, οι «εγκέφαλοι» του SFP κατόρθωσαν να καλλιεργήσουν κριθάρι και ρόκα, μεταξύ άλλων.
Η εγκατάσταση χρησιμοποιεί επίσης ηλιακά παραβολικά κάτοπτρα για τη θέρμανση ενός υγρού που περνάει από σωλήνες βράζοντας νερό, ο ατμός του οποίου τροφοδοτεί μια γεννήτρια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Έτσι, εκτός από ρεύμα για τη λειτουργία των συστημάτων ελέγχου και των αντλιών του, το θερμοκήπιο χρησιμοποιεί το πλεόνασμα για την αφαλάτωση του νερού και τη διοχέτευσή του πίσω στα φυτά.
Επόμενος στόχος των μηχανικών του SFP είναι η κατασκευή μιας παρόμοιας πιλοτικής μονάδας κοντά στην Άκαμπα της Ιορδανίας.
