Τα οφέλη του να ζεις στη Γερμανία – σε σχέση με τις ΗΠΑ – διαφημίζει σε άρθρο της στο CNBC μία 33χρονη Αμερικανίδα. Από το κόστος ζωής και την δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη έως την αίσθηση της κοινότητας.
Ακολουθεί το άρθρο της Vanessa Wachtmeister.
«Στα 33 μου, μερικές φορές νιώθω σαν να έχω ζήσει ήδη χίλιες ζωές. Κατάγομαι από το Λος Άντζελες και την τελευταία δεκαετία, έχω κάνει τα πάντα, από τη διδασκαλία αγγλικών στην Κίνα μέχρι να υπηρετήσω ως βοηθός σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία.
Αφού ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στο Λονδίνο, άρχισα να εργάζομαι ως product manager σε μια παγκόσμια εταιρεία ταξιδιωτικής τεχνολογίας και είχα την επιλογή να μεταφερθώ στις ΗΠΑ ή στη Γερμανία, από όπου κατάγεται ο σύζυγός μου.
Όταν σκέφτηκα την απόφασή μου, έκανα μερικούς υπολογισμούς και συνειδητοποίησα ότι στη Γερμανία, ακόμη και με χαμηλότερο μισθό από αυτό που θα έβγαζα δυνητικά στις ΗΠΑ, θα μπορούσα να πετύχω τους οικονομικούς μου στόχους, όπως να ξεπληρώσω το φοιτητικό μου χρέος, πιο γρήγορα.
Από τον Φεβρουάριο του 2020, άρχισα να αποκαλώ το Βερολίνο της Γερμανίας «σπίτι» και δεν ήμουν ποτέ πιο ευτυχισμένη», γράφει και εξηγεί:
«Να γιατί μου αρέσει να ζω εδώ:
Ο σύζυγός μου και εγώ ζούμε σε μια περιοχή δυτικά του Βερολίνου που ονομάζεται Charlottenburg, μια σχετικά ήσυχη γειτονιά γεμάτη με ζεστά καφέ και οικογένειες μεσαίας τάξης. Γνωρίζω με το όνομά τους πολλούς από τους ιδιοκτήτες καταστημάτων και μου αρέσει η κοινότητα εδώ.
Ζούμε σε ένα διαμέρισμα 2 υπνοδωματίων με μπαλκόνι. Πληρώνουμε 1.843 δολάρια το μήνα για ενοίκιο, περίπου 350 $ για κοινόχρηστα και 240 $ για χώρο στάθμευσης. Πληρώναμε περίπου το ίδιο στο Λονδίνο, αλλά το διαμέρισμά μας στο Βερολίνο έχει διπλάσιο μέγεθος και το κτίριο είναι πολύ νεότερο.
Για τα παντοπωλεία, είμαι μεγάλος θαυμαστής του METRO, που είναι ουσιαστικά το Costco της Γερμανίας. Κάθε δύο εβδομάδες, ξοδεύουμε περίπου 300 $ για τα χύδην προϊόντα μας. Συμπληρώνουμε όπως είναι απαραίτητο με άλλα είδη που αγοράζονται από τοπικούς λιανοπωλητές όπως το Aldi και το Lidl».
Το χρέος
Το πιο σημαντικό για την 33χρονη Αμερικανίδα ήταν πως χάρη στις δωρεάν υπηρεσίες που της παρέχει η Γερμανία, κατέφερε να βάζει αρκετά στην άκρη ώστε να αποπληρώσει το φοιτητικό της χρέος.
Γράφει χαρακτηριστικά:
«Στη Γερμανία, η κυβέρνηση παρέχει πράγματα όπως εγγυημένη υγειονομική περίθαλψη, συντάξεις, γονική άδεια, πανεπιστήμιο χωρίς δίδακτρα και ακόμη και ασφάλιση ανεργίας. Έχω μερικούς φίλους που απολύθηκαν, αλλά χάρη σε αυτήν την ασφάλιση, μπόρεσαν να λάβουν το 80% του μισθού τους για ένα χρόνο.
Όταν αποφάσιζα μεταξύ Η.Π.Α και Γερμανίας, συνειδητοποίησα ότι με το δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης – και χωρίς να χρειάζεται να διαθέσω χιλιάδες δολάρια για ιατρικά επείγοντα περιστατικά, για παράδειγμα – θα μπορούσα να εξοικονομήσω από 1.000 έως 3.000 δολάρια το καθένα μήνα. Αυτό έκανε τεράστια διαφορά.
Όταν έφτασα, αντιμετώπιζα 130.000 δολάρια φοιτητικό χρέος. Κατάφερα να τα ξεπληρώσω όλα τον Νοέμβριο του 2023, ενώ εξακολουθούσα να αποταμιεύω και να επενδύω για το μέλλον μου. Ήταν ένα τεράστιο βάρος που έφυγε από τους ώμους μου και δεν ανησυχώ μήπως δεν μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου εδώ».
Το αίσθημα της κοινότητας και η… ευρωπαϊκή κοινότητα
Δεν έχουν τα πάντα όμως να κάνουν με τα χρήματα. Η Wachtmeister εξηγεί:
«Αυτό που με εξέπληξε και με ενθουσίασε περισσότερο όταν έφτασα στο Βερολίνο ήταν η βαθιά αίσθηση της ισότητας που φαινόταν να μοιράζονται όλοι, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους.
Πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις έχουν ελεύθερη είσοδο, επειδή η πρόσβαση και η συμμετοχή είναι μεγάλες βασικές αξίες εδώ. Ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα να κάνω το καλοκαίρι είναι να εξερευνώ καφετέριες σε άλλες γειτονιές και να πηγαίνω σε φεστιβάλ φαγητού.
Τα φεστιβάλ είναι διασκεδαστικά, φθηνά (συνήθως ξοδεύω μόλις 12 $ για ένα ποτό και σνακ) και συχνά γιορτάζουν διαφορετικούς πολιτισμούς και χώρες. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να γνωρίσεις ομοϊδεάτες σε μια πόλη 6 εκατομμυρίων.
Διαπίστωσα επίσης ότι η κοινότητα μεταναστών του Βερολίνου, στην οποία είμαι τόσο περήφανη που είμαι μέλος, είναι ιδιαίτερα φιλική. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο απομονωτική μπορεί να είναι η εμπειρία του να βρεθείς σε ένα νέο μέρος.
Τον Φεβρουάριο θα είμαι Γερμανίδα κάτοικος για πέντε χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα δικαιούμαι να υποβάλω αίτηση για διαβατήριο και διπλή υπηκοότητα, αντί για μόνιμη διαμονή.
Το να έχω γερμανικό διαβατήριο σημαίνει ότι θα έχω την ευκαιρία να μετακομίσω όπου θέλω στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το μακροπρόθεσμο όνειρό μου είναι να συνταξιοδοτηθώ πρόωρα, να πάρω μερικά κοτόπουλα και να ζήσω ειρηνικά στην ιταλική επαρχία.
Τελικά, παρόλο που έχω αποκαλέσει πολλά μέρη στο σπίτι μου, η απόφαση να έρθω στο Βερολίνο μου άνοιξε περισσότερους δρόμους από ό,τι πίστευα πως ήταν ποτέ δυνατό».
