Η ντουλάπα της Kim Vaccarella κάποτε ήταν ένα «νεκροταφείο» για παρατημένες τσάντες παραλίας. Το 2008, η μητέρα δύο αγοριών βρισκόταν σε μια ατέρμονη αναζήτηση για να βρει μια τσάντα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στις συχνές οικογενειακές τους εκδρομές στο Jersey Shore.
Οι ψάθινες και οι διχτυωτές τσάντες δεν άντεχαν στην άμμο και την υγρασία της παραλίας, ενώ οι υφασμάτινες τσάντες δεν παρέμεναν καθαρές για πολύ καιρό.
«Ήθελα κάτι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει ό,τι χρειαζόμασταν, αλλά που στο τέλος της ημέρας να μπορώ να το ξεπλένω με ένα λάστιχο, να το κρεμάω και να μη χρειάζεται να ανησυχώ για αυτό», λέει στο CNBC Make It. Η Vaccarella κατέληξε ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν μια τσάντα φτιαγμένη από αφρό EVA — ένα λαστιχένιο, ανθεκτικό στο νερό, υλικό παρόμοιο με αυτό των Crocs. Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: καμία τέτοια τσάντα δεν υπήρχε.
«Όταν έψαξα και είδα ότι δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο στην αγορά, το σχεδίασα σε ένα κομμάτι χαρτί», λέει η 54χρονη. «Δεν έχω καθόλου καλλιτεχνικές ικανότητες. Απλά σχεδίασα μια τετράγωνη τσάντα με τρύπες και λαβές». Η Vaccarella είχε διαβάσει όλα τα βιβλία για τις “εκατομμυριούχες μαμάδες” και πάντα αναζητούσε έναν τρόπο να βγάλει περισσότερα χρήματα για την οικογένειά της. Πουλούσε αντικείμενα στο eBay και δοκίμαζε να αγοράζει διευθύνσεις ιστοσελίδων που ίσως μια μέρα αποκτούσαν αξία.
«Πάντα ήμουν σαν τη Lucille Ball», λέει. «Πάντα είχα μια τρελή ιδέα για το πώς θα βγάλω χρήματα».
Όπως αποδείχθηκε, η Vaccarella είχε αναγνωρίσει σωστά ένα κενό στην αγορά για μια τσάντα ευρύχωρη, εύκολη στον καθαρισμό και ανθεκτική. Δεκαέξι χρόνια μετά την πρώτη ιδέα της για την τέλεια τσάντα παραλίας, η Bogg Bag βρίσκεται σε καλό δρόμο για να αποφέρει 100 εκατομμύρια δολάρια σε έσοδα φέτος.
Η έμπνευση
Αλλά το ταξίδι του προϊόντος από ένα πρόχειρο σκίτσο σε μια αποκλειστική συλλογή στα Target δεν ήταν καθόλου εύκολο. Στην πραγματικότητα, η εταιρεία σχεδόν έκλεισε όταν η πρώτη παραγγελία πήγε τρομερά στραβά. Το πρώτο βήμα για την Bogg Bag ήταν… απόλυτη επιτυχία.
Εμπνευσμένη από την εξαγορά της Jibbitz από την Crocs το 2006 για 10 εκατομμύρια δολάρια, ένα ποσό που της φάνηκε «ασύλληπτο», η Vaccarella ήθελε να αναπτύξει την ιδέα της τσάντας και να την πουλήσει στον υψηλότερο πλειοδότη. «Σκέφτηκα ότι αν μπορούσαν να πουλήσουν τη Jibbitz για 10 εκατομμύρια δολάρια, θα μπορούσα να πάρω 50 εκατομμύρια για τη Bogg Bag», λέει. «Τότε, όλα ήταν σαν χρήματα της Monopoly. Απλά τα έβγαζα από το μυαλό μου».
Χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να εξασφαλίσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την τσάντα και να βρει ένα εργοστάσιο στην Κίνα. Όταν τελικά πήρε στα χέρια της ένα πρωτότυπο το 2010, η Vaccarella ήταν ενθουσιασμένη. Παρόλο που δεν κατάφερε να βρει κάποιον αγοραστή για την ιδέα της, ήταν πεπεισμένη ότι είχε βρει κάτι αξιόλογο. Η πρώτη της παραγγελία ήταν για 300 κομμάτια. Βρήκε ένα τοπικό κατάστημα στο New Jersey που ήταν ανοιχτό να πουλήσει τις φωτεινές ροζ τσάντες και ξεκίνησε να παρακολουθεί εμπορικές εκθέσεις για να μάθει τη δουλειά και να βρει πιθανά σημεία λιανικής.
Τα 30.000 δολάρια που… πετάχτηκαν
Όταν εξαντλήθηκε το αρχικό της απόθεμα, η Vaccarella ήταν έτοιμη να κάνει μια μεγάλη οικονομική δέσμευση στην επιχείρηση. Χρησιμοποιώντας χρήματα από τις αποταμιεύσεις των παιδιών της για το κολλέγιο, έκανε μια παραγγελία 30.000 δολαρίων το 2012 για ένα εμπορευματοκιβώτιο γεμάτο με 1.200 τσάντες: ένα ποσό «τρομακτικό» που, όπως λέει, της φάνηκε σαν να ξόδευε 1 εκατομμύριο δολάρια.
«Ένα από τα πράγματα που κάναμε νωρίς ήταν να αρχίσουμε να αποταμιεύουμε για το κολλέγιο των παιδιών μας. Ο σύζυγός μου κι εγώ, κανένας από τους δύο δεν πήγε στο κολλέγιο, οπότε αυτό ήταν σημαντικό για εμάς», λέει. «Έπαιρνα τα χρήματά τους και ουσιαστικά τα έπαιζα στον τζόγο».
Όταν έφτασε η παραγγελία στο σπίτι της, η Vaccarella συνειδητοποίησε ότι ήταν ελαττωματική. Πολλές από τις τσάντες που έπρεπε να είναι έντονα κίτρινες είχαν μαύρες γραμμές. «Ήξερα ότι δεν μπορούσα να πουλήσω αυτές τις τσάντες. Δεν υπήρχε τρόπος να το διορθώσω αυτό».
Χωρίς προϊόν και χωρίς χρήματα για να δαπανήσει σε νέο απόθεμα, η εταιρεία της ήταν πρακτικά νεκρή. Θα περνούσαν τέσσερα χρόνια πριν πουλήσει ξανά μια Bogg Bag.
Ο τυφώνας Sandy
Λίγο μετά την παραλαβή της κατεστραμμένης παραγγελίας των 30.000 δολαρίων, ο τυφώνας Sandy χτύπησε τη Βορειοανατολική Ακτή. Η Vaccarella και ο σύζυγός της Rosario δώρισαν τις αισθητικά ελαττωματικές τσάντες ως μέρος ενός πακέτου βοήθειας για ανθρώπους που επλήγησαν από την καταιγίδα. Δημιούργησαν μια σελίδα στο Facebook για να ενημερώνουν τους ανθρώπους σχετικά με το πού θα βοηθούσαν στη διανομή πόρων.
Καθώς η περιοχή άρχισε να ανακάμπτει, η Vaccarella άρχισε να λαμβάνει μηνύματα μέσω της σελίδας στο Facebook από ανθρώπους που την ευχαριστούσαν για τη δωρεά και ρωτούσαν πού θα μπορούσαν να βρουν περισσότερες τσάντες. Η Vaccarella ήταν ενθουσιασμένη από τις αντιδράσεις, αλλά ήξερε ότι θα έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή για να επαναλανσάρει την Bogg. «Το να ξεκινήσω από την αρχή ήταν εξίσου τρομακτικό με την πρώτη φορά», λέει.
Και η νέα επικερδής αρχή
Η επαναλειτουργία της εταιρείας της —μια διαδικασία που περιλάμβανε την εύρεση νέου εργοστασίου στην Κίνα, καθώς και την εξασφάλιση επένδυσης 120.000 δολαρίων από έναν οικογενειακό φίλο για την αποπληρωμή υπαρχόντων χρεών και τη δημιουργία νέου αποθέματος— χρειάστηκε αρκετά χρόνια. Η Bogg Bag άρχισε ξανά να δέχεται παραγγελίες το 2016 και άρχισε να αναπτύσσεται σταθερά.
«Δούλευα για την Bogg Bag τη νύχτα, μετά τη δουλειά, τα Σαββατοκύριακα», λέει. «Ο σύζυγός μου ερχόταν να με βοηθήσει. Ο γιος μου ερχόταν να με βοηθήσει. Η πρώτη μου υπάλληλος, που εξακολουθεί να είναι μαζί μας, ερχόταν μετά το σχολείο. Συσκευάζαμε κουτιά, κολλούσαμε ταινίες και φορτώναμε και ξεφορτώναμε φορτηγά. Ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή».
Μέχρι το 2018, η εταιρεία έφτασε το 1 εκατομμύριο δολάρια σε έσοδα. 6 χρόνια μετά ο τζίρος πλησιάζει τα 100 εκατ. δολάρια.
